Η
αγάπη για το βιβλίο τού Μανώλη Γλέζου, που έφυγε χθες από τη ζωή, λίγο πριν
συμπληρώσει τα 98 χρόνια του, υπήρξε μεγάλη και διαχρονική. Είχε γράψει και ο
ίδιος πολλά βιβλία, αρθρογραφώντας συγχρόνως για θέματα πέραν της τρέχουσας,
κάθε φορά, πολιτικής, που αφορούσαν συχνά στην κοινωνία και τη φύση.
Γι’
αυτό το λόγο είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο Πατρών
(1996) για την προσφορά του στις γεωεπιστήμες και την προστασία του
περιβάλλοντος, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2001) για το
παντοτινό ενδιαφέρον που έδειχνε για την προστασία των υδατικών και εδαφικών
πόρων και του φυσικού περιβάλλοντος, όπως και από το Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο (2003), για την τεχνολογική και κοινωνική προσφορά του ιδιαίτερα
στην γεωλογία και υδρογεωλογία (με την παράλληλη συγγραφική δραστηριότητά του).
Να υπενθυμίσουμε επ’ αυτού κάποια σχετικά βιβλία τού Μανώλη
Γλέζου, όπως τα: «Η Συνείδηση της Πετραίας Γης: Κυκλαδογραφές» [Τυπωθήτω, 1997],
«Ύδωρ Αύρα Νερό» [Καστανιώτης, 2001], «Ο Άνθρωπος και η Φύση» [Διογένης, 2002] κ.λπ.
Όμως
και για την ελληνική γλώσσα το ενδιαφέρον του Μανώλη Γλέζου υπήρξε τεράστιο,
καταγραμμένο σε βιβλία, άρθρα κ.λπ. Και γι’ αυτόν το λόγο η αναγόρευσή του σε επίτιμο
Διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου
Αθηνών, την 23η Ιανουαρίου 2008, δεν ήταν κάτι το απλώς αναμενόμενο, αλλά και
επιβεβλημένο.
Όπως
είχε πει και ο ίδιος σ’ εκείνη την ομιλία, που είχε εκφωνήσει στην Αίθουσα
Τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών...
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/articles/book_articles/276319/o-dianooymenos-manolis-glezos-kai-i-aperioristi-agapi-toy-gia-to-vivlio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου