«Η Winona έχει
μουσική. Τραγούδια με λόγια, μουσικά θέματα, κυκλικές φωνές που κοιτάζουν τη
θάλασσα. Κοιτάζουν την παραλία που περνάνε όλη εκείνη τη μέρα οι 4
πρωταγωνίστριες. Αστείες, ευαίσθητες, σκληρές, πληγωμένες, σαρκαστικές,
μελαγχολικές, έξυπνες, χαζές, ζεσταίνονται, κρυώνουν, περιμένουν. Το soundtrack
της Winona φτιάχτηκε για την ταινία από την Δεσποινίς Τρίχρωμη και τον The Boy».
Αυτά διαβάζουμε στο bandcamp της Δεσποινίδος Τρίχρωμη και βλέποντας, συγχρόνως,
μερικές φωτογραφίες από την ταινία ή κάποια τρέιλερ μπορούμε κάπως να
προσανατολιστούμε όσον αφορά στην πιο πρόσφατη κινηματογραφική πρόταση του (The) Boy, που έχει τίτλο Winona.
Το σάουντρακ λοιπόν
έχουμε εδώ [Same Difference Music, 2020], ένα σάουντρακ που αποτελείται από έντεκα tracks, τέσσερα γραμμένα από την Δεσποινίδα
Τρίχρωμη, έξι γραμμένα από τον Boy και ένα (το «Σήματα») γραμμένο από κοινού. Μερικά από αυτά τα tracks έχουν επίσης λόγια, λίγα λόγια, και
μοιάζουν με τραγούδια ή είναι τραγούδια. Σε τρία απ’ αυτά έχει γράψει στίχους η
Δεσποινίς Τρίχρωμη και επίσης σε τρία ο Boy.
Σ’ αυτούς τους
δίσκους, στα σάουντρακ γενικώς εννοώ, σημασία έχει το κλίμα που δημιουργούν
κατά το άκουσμά τους και όχι το αν μπορούν να σταθούν μόνα τους, μακριά από την
εικόνα, αυτόνομα. Αυτό το τελευταίο το κατορθώνουν, γενικώς, ελάχιστα OST και ίσως αυτά να μην αποτελούν και τις...
ιδανικότερες των δισκογραφημένων περιπτώσεων. Το να αποκόβεις τη μουσική ενός
φιλμ από το ίδιο το φιλμ, εννοούμε, προκειμένου να δημιουργήσεις ένα long-play, ποτέ δεν ήταν κάτι εύκολο – και τούτο ασχέτως της πληθώρας των σχετικών
δίσκων.
Γράφοντας για το “Winona” λοιπόν θα πρέπει να επαναλάβουμε πως εδώ έχουμε
δύο συνθέτες και αυτό δεν είναι κάτι σύνηθες. Άρα εν προκειμένω θα πρέπει να
ξεπεραστεί ένα πρώτο και πολύ βασικό «πρόβλημα». Οι δύο συνθέτες να ακούγονται
σαν «ένας». Αλλιώς υπάρχει θέμα. Στο “Winona”, χοντρικώς, δεν μπορείς να
διακρίνεις ποιος, η Δεσποινίς Τρίχρωμη ή ο Boy, έχει γράψει τι, καθώς το soundtrack έχει μια ροή που είναι συμπαγής και ενιαία,
δίχως να δημιουργούνται χάσματα αισθητικά. Προς αυτό συντελούν βεβαίως και οι
ενοργανώσεις που είναι λιτές, ή μάλλον το setting είναι λιτό, καθώς τούτο αποτελείται από πλήκτρα και κιθάρες βασικά (συν
τις φωνές, που και αυτές παίζουν έναν ισότιμο ρόλο στην μουσική αφήγηση).
Ένας χαρακτηρισμός
για τις μουσικές και τα τραγούδια των Δεσποινίς Τρίχρωμη / The Boy στο “Winona” θα μπορούσε να ήταν το... minimal electro – αν και τούτο δεν έχει πολύ μεγάλη
σημασία. Το ίδιο και σε σχέση με τις επιρροές, που μπορεί να κινούνται από Brian Eno μέχρι την παράδοση (ελληνική ή όχι). Εννοούμε
πως υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί υπαινιγμοί εδώ, ωραία ενσωματωμένοι και
αφομοιωμένοι.
Το άλμπουμ κυλάει
άψογα. Έχει στυλ, έχει κομμάτια που θα μπορούσε να αποκοπούν από το soundtrack και που θα άξιζε να ακουστούν ευρύτερα,
όπως είναι το “Madonna” ή το «Τέσσερις σε μία», έχει πολύ ενδιαφέρουσα, το ξαναγράφω, χρήση
φωνών και φωνητικών και γενικώς στέκεται «μια χαρά», δημιουργώντας ένα κάπως...
μυστήριο κλίμα, που λογικώς αφορά και στην ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου