O Νίκος Παπαντώνης είναι ένας καινούριος τραγουδοποιός, που
μας συστήνεται τώρα με το άλμπουμ του «Ι.Χ. Τραγούδια Ιδιωτικής Χρήσης» [Δίσκοι Μικρός Ήρως / MLK, 2019]. Πρόκειται για ένα pop γενικώς CD,
ή pop-rock αν προτιμάτε, με συνθέσεις που
θυμίζουν τη σχετική ελληνόφωνη τραγουδοποιία των δεκαετιών ’90 και ’00. Μάλιστα,
αν εξαιρέσεις ένα πολιτικό, ας το πούμε έτσι, τραγούδι, το «Ποιος είναι ποιος»,
που αποδίδει ο Νίκος Πορτοκάλογλου, τα κομμάτια του Παπαντώνη, όσον αφορά στη
στιχουργική τους, θα μπορούσε να αφορούν σε κάθε (περασμένη) εποχή, και όχι
μόνο στο σήμερα. Αυτό δεν το λέμε ως ένα-κάποιο μειονέκτημα, μα σαν διαπίστωση.
Το «Ι.Χ. Τραγούδια Ιδιωτικής Χρήσης» δεν περιέχει τραγούδια, που δεν τα έχεις
ξανακούσει (και αναφερόμαστε στο ύφος τους, στο στυλ τους), κάτι που σε πρώτη
φάση τα κάνει «εύκολα» και ευχάριστα στο αυτί. Το οικείο είναι πάντα «εύκολο»,
και τα τραγούδια του Παπαντώνη το έχουν αυτό, είναι οικεία.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει έντεκα tracks. Στα εννέα έχει γράψει λόγια ο
Παπαντώνης, σε ένα ο Βασίλης Φαφούτης και σε ένα ο Φώτης Σώλος. Επίσης, και
όσον αφορά στις ερμηνείες, η Μαρία Βασιλοπούλου τραγουδά τέσσερα, ο ίδιος ο
Παπαντώνης αποδίδει ένα, ο Νίκος Πορτοκάλογλου ένα (όπως προείπαμε), η Αγάπη
Διαγγελάκη δύο, ο Μιχάλης Κλεάνθης δύο, ενώ ένα αποδίδεται από κοινού από τον
Παπαντώνη και την Διαγγελάκη. Υπάρχει δηλαδή αυτή η συνηθισμένη πολυδιάσπαση
στις ερμηνείες, που κομίζει περισσότερα αρνητικά, για την συγκρότηση μιας
ατμόσφαιρας, παρά θετικά – αλλά ok,
ας το ξεπεράσουμε αυτό, εν προκειμένω, γιατί είναι πλέον μια σχεδόν μόνιμη
πρακτική.
Όλα τα τραγούδια είναι από ευπρόσωπα έως και κάτι παραπάνω.
Ο Παπαντώνης είναι καλός τραγουδοποιός. Και οι μελωδίες του είναι ενδιαφέρουσες,
και οι στίχοι του έχουν νόημα (στίχοι, που καταπιάνονται και με προσωπικά
θέματα, και με σχεσιακά και με κοινωνικά), ενώ και η φωνή του είναι αυτή που
είναι (καλή δηλαδή) και μάλλον θα άξιζε να την εμπιστευτεί περισσότερο.
Από τα κομμάτια του άλμπουμ θα ξεχώριζα το «Πασαλιμάνι
σούρουπο» (στίχοι Σώλος, φωνή Βασιλοπούλου) και το «Περπάτησα ένα πρωινό»
(Κλεάνθης), που δεν είναι pop
(είναι μπαλάντες), δίχως, το ξαναλέω, κανένα από τα υπόλοιπα να είναι μέτριο,
κακό, ή αδιάφορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου