Η πιο νέα κυκλοφορία από το κασετο-label A Man out of A Man τού Στυλιανού Τζιρίτα,
αφορά στην έκδοση τού άλμπουμ των ΜΑΣ «Σκεπτικισμός και Ζωώδης Πίστη» (που
κυκλοφορεί σε κασέτα εννοείται, μα και σε digital).
Οι MΑΣ είναι ένα τρίο, το οποίο αποτελούν ο ίδιος ο Στυλιανός Τζιρίτας φωνή, μαγνητοταινίες, συνθετητές, κλαρινέτο, ο Ανδρέας Βατίστας φωνή, κιθάρα και ο Μιχάλης Καραγιάννης ντραμς. Στην κασέτα καταγράφονται τρία tracks (ένα στην πρώτη πλευρά και δύο στην δεύτερη), ενώ στο bandcamp του γκρουπ προσφέρονται ακόμη δύο (άρα... σύνολον πέντε).
Οι MΑΣ είναι ένα τρίο, το οποίο αποτελούν ο ίδιος ο Στυλιανός Τζιρίτας φωνή, μαγνητοταινίες, συνθετητές, κλαρινέτο, ο Ανδρέας Βατίστας φωνή, κιθάρα και ο Μιχάλης Καραγιάννης ντραμς. Στην κασέτα καταγράφονται τρία tracks (ένα στην πρώτη πλευρά και δύο στην δεύτερη), ενώ στο bandcamp του γκρουπ προσφέρονται ακόμη δύο (άρα... σύνολον πέντε).
Οι ΜΑΣ είναι ένα σχήμα πειραματικό – πείτε το
αβαντ-γκαρντίστικο. Αν και πολλοί (ή έστω κάποιοι) δεν ταυτίζουν αυτούς τους
δύο όρους. Και πιθανώς να έχουν δίκιο. Προσωπικώς, τους χρησιμοποιώ περίπου
παράλληλα ή ταυτόχρονα, εντάσσοντας πάντως τον πειραματισμό στην ευρύτερη avant-garde.
Βασικά, εδώ, ο πειραματισμός είναι rock. Είναι ροκ κατεύθυνσης εννοώ.
Χοντρικά, δηλαδή, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα rock-πειραματικό τρίο, που χρησιμοποιεί συμβατικά όργανα
(κιθάρες, κλαρινέτο, ντραμς), φωνές, και εξωμουσικά (εννοώ μη συμβατικά) ηχητικά
στοιχεία, ανακατεύοντάς τα μ’ έναν τρόπο, που εμπεριέχει και στοιχεία
θεατρικότητας, παραστατικά να τα πούμε – τα οποία βοηθούν ακόμη περισσότερο την
γενικότερη αφήγηση.
Φυσικά, εδώ, χωράει και πολλή φαντασία και ακόμη πρωταρχικός
αυτοσχεδιασμός, που από ένα σημείο και μετά πιθανώς να καθιζάνει σε κάτι
περισσότερο αναμενόμενο – με τους τίτλους, σε κάθε περίπτωση, να διαβάζονται
και με ευτράπελο τρόπο («Πιάνο και γαλλικά», «Σερβιτόρος»). Το χιούμορ εννοούμε
δεν είναι ανύπαρκτο στις εγγραφές των ΜΑΣ, κάτι που τους προσφέρει ένα επιπλέον
«βάδισμα».
Προσωπικώς από τα τρία βασικά tracks τής κασέτας
διακρίνω το «Ξηροκάρπια», που έφερε στη μνήμη του το “Guitar Solos” (1974) του Fred Frith, ενώ αξίζει να
αναφερθούμε και στα δύο tracks
τού bandcamp που δεν
ακούγονται στην κασέτα (τα «Τα-μερ-λά-νος» και «Μετράω»), που διαθέτουν
δυναμικά synths και που
επίσης ξεχωρίζουν.
Καλή προσπάθεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου