η «Μικρή Παρέλαση» του ΤΕΟΥ ΣΑΛΑΠΑΣΙΔΗ είναι ίσως η πιο σπάνια-χαμένη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, που θα άξιζε να δούμε

Υπάρχουν πολλές χαμένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Όχι μόνον από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, αλλά ακόμη και από ’κείνες του ’60 και του ’70. Ταινίες που ετοιμάστηκαν και προβλήθηκαν κανονικά, ή ταινίες που ήταν έτοιμες ή σχεδόν έτοιμες και που προβλήθηκαν δοκιμαστικά ή με παρουσία κοινού, για να εξαφανιστούν αμέσως μετά ή έπειτα από λίγα χρόνια.

Βεβαίως, όλο και βρίσκονται κάποιες παλιές ταινίες, από αρνητικά φιλμ ή πεπαλαιωμένες κόπιες, και αποκαθίστανται με την βοήθεια και της ψηφιακής τεχνολογίας από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όμως είναι σχεδόν σίγουρο πως για ορισμένες αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.

Και αν οι ταινίες είναι μέτριες ή ασήμαντες μπορεί το κακό να είναι μικρό (παρότι και οι ασήμαντες ταινίες έχει νόημα να υπάρχουν), αν όμως ανάμεσα σ’ αυτές τις ταινίες υπάρχουν και κάποιοι θρυλικοί τίτλοι, που τους ζώνει ο μύθος, τότε το πράγμα αλλάζει. Η απώλεια τότε, εννοούμε, είναι άξια λόγου και ευρύτερης σημασίας. Για να δώσουμε ένα-δυο παραδείγματα.

Τέος Σαλαπασίδης

Το ότι θεωρείται χαμένη η πρώτη ταινία που είχε ως βασικό πρωταγωνιστή τον Κώστα Γκουσγκούνη, το Χωρίς Ιδανικά (1965) του Χρυσόστομου Λιάμπου, μπορεί να μην αποτελεί μέγιστη απώλεια για την εθνική μας κινηματογραφία (αν και ξέρω κάποιους που θα έδιναν πολλά λεφτά, για ίδιαν χρήση μιας κόπιας), όμως το ότι δεν υπάρχει πουθενά η ταινία του Κώστα Δρίτσα Ο Καπετάν Σοροκάδας από το 1953, μας στερεί να δούμε στο φιλμ το τι συνέβαινε στην περίφημη Παράγκα του Σίμου, στου Ψυρρή, εκείνη την εποχή – καθώς στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο Σίμος «ο αρχηγός των ελλήνων υπαρξιστών με την πολυθρύλητη Ιπτάμενη Παράγκα» του, όπως διαβάζουμε σε καταχωρήσεις της εποχής.

Μια τέτοια λοιπόν ταινία, ιδιαίτερης σημασίας, είναι και η Μικρή Παρέλαση του Τέου Σαλαπασίδη.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/273971/mikri-parelasi-sta-ixni-mias-spanias-tainias-toy-ellinikoy-kinimatografoy