PLAYGROUND THEORY το ελληνικό γκρουπ στο τρίτο synth-wave άλμπουμ τους

Το τρίτο άλμπουμ των Playground Theory (Μάρσια Ισραηλίδη φωνή, στίχοι, σύνθια, Δημήτρης Νέγκας σύνθια, Βαγγέλης Κατσουλάκης ντραμς, κρουστά, Διαμαντής Καζούρης κιθάρες, Τόλης Μετζηδάκης μπάσο), που έχει τίτλο “Tears Go Upwards” [Puzzlemusik, 2020], δεν έρχεται να αφαιρέσει τίποτα απ’ αυτά που ήδη γνωρίζαμε από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ του γκρουπ – το “Speaking of Secrets” (2013) και το “Connect the Dots” (2016). Ενδεχομένως έρχεται να προσθέσει, αλλά σε κάθε περίπτωση έρχεται να επιβεβαιώσει την πίστη του συγκεκριμένου γκρουπ στο eighties synth-wave – τα διδάγματα του οποίου, καταλλήλως διαμορφωμένα και προσαρμοσμένα στις δικές του ανάγκες, προβάλλει και στην πιο καινούρια δουλειά του.

Βασικά το ηχητικό πλαίσιο εδώ το «φτιάχνουν» τα σύνθια. Από ’κει και πέρα υπάρχει το μπάσο-ντραμς που κάνει σωστή δουλειά, υπάρχουν και οι κιθάρες σ’ ένα ρόλο δευτεραγωνιστικό, αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα υπάρχει η φωνή, μια φωνή, αυτή της Ισραηλίδη, που δίνει στα τραγούδια και τις μουσικές των Playground Theory το τελικό φινίρισμά τους.

Η φωνή τής Ισραηλίδη είναι και ιδιαίτερη («σου μένει» δηλαδή ενόσω την ακούς), αλλά και εκπαιδευμένη στο να αποδίδει με σχεδόν αφηγηματικό-θεατρικό τρόπο τις περιγραφόμενες καταστάσεις. Πού αφορούν σε τι; Σε σύγχρονα θέματα, βασικά, που σχετίζονται με την καθημερινότητα (με τις σχέσεις, τις ψυχικές διαθέσεις, τον ψηφιακό κόσμο κ.λπ.). Κι ενώ η φωνή, ως φορέας των μηνυμάτων, βρίσκεται «μπροστά», εξ ίσου μπροστά ή σχεδόν εξ ίσου βρίσκονται και τα πλήκτρα, που δημιουργούν αυτά τα πολλαπλά στρώματα, τα επίπεδα, πάνω στα οποία γλιστράει όλη η παραγωγή.

Υπάρχουν εξαιρετικά πρωτότυπα κομμάτια εδώ, όπως το “Paper words”, το “Woman outside”, το “A tiny red scratch” και άλλα τινά (όλα αγγλόφωνα εννοείται), αλλά υπάρχει και μια διασκευή εκεί στο τέλος, που τιτλοφορείται «Το λιμάνι (The haven)» και που αφορά σ’ ένα παραδοσιακό τραγούδι (της Ζακύνθου όπως διαβάζουμε), που έγινε γνωστό από τους Κορώνη-Φίλανδρο στις πιο παλαιές δεκαετίες, τον Δημήτρη Λάγιο στα 80s και άλλους. Έχουν διασκευάσει ξανά παραδοσιακό της Ζακύνθου οι Playground Theory (στο προηγούμενο άλμπουμ τους) και το γεγονός ότι το επιχειρούν και πάλι δείχνει πως κάτι τους απασχολεί, με το «θέμα».

Αν είναι, λοιπόν, να προκύψει κάτι γενικότερο, κάτι ευρύτερο... θα είμαστε εδώ να το στηρίξουμε, γιατί θα το αξίζει.

Επαφή: www.puzzlemusik.com