PRAY FOR SOUND, RÝR, THE GLAD HUSBANDS νέο rock

PRAY FOR SOUND: Waves [dunk!records, 2019]

Από την Βοστώνη προέρχονται οι Pray for Sound, μια τετραμελής ροκ μπάντα η οποία αποτελείται από τους Nick Stewart, Bruce Malley, Joe Alyward και Steve Aliperta (η βασική τετράς), συν ορισμένες «βοήθειες» στο γράψιμο των συνθέσεων (Chris Larocque) και στην pedal steel κιθάρα (Adam Hand). Οι Pray for Sound υπάρχουν εδώ και μια δεκαετία περίπου, και βάσει των στοιχείων που είναι καταγραμμένα στο discogs το παρόν “Waves” είναι το τέταρτο άλμπουμ τους.

Η μπάντα είναι... ορχηστρική. Να το πούμε αυτό από την αρχή. Και τα εννέα tracks που ακούγονται εδώ είναι instrumentals και περιστρέφονται, σαν ήχος, γύρω ή πλησίον του λεγόμενου indie-rock των eighties.

Οι συνθέσεις είναι καλές, σωστά δομημένες, δυνατές. Οι κιθάρες είναι καμπανωτές σ’ ένα πρώτο επίπεδο, δίχως η μπάντα να έχει τις πολύ εμφανείς (υπάρχουν πάντως) country αναφορές, ενώ βοηθούν προς την οικοδόμηση του ήχου της και τα πλήκτρα-σύνθια, που κάνουν και αυτά καλή δουλειά (στις ενοργανώσεις) προσθέτοντας σε όγκο.

Το “Waves” κυλάει με άνεση. Μάλιστα εκεί όπου πάει να σε ρίξει κάπως... να σου, ξαφνικά, ένα κομμάτι (σαν το φερώνυμο “Waves” στη θέση πέντε, στη μέση του άλμπουμ), που έχει τον τρόπο να αλλάζει άρδην το κλίμα – το οποίο, σημειωτέον, δεν πέφτει ποτέ στο κοινότοπο και το τετριμμένο.

Οι Pray for Sound είναι μια πολύ καλή μπάντα θέλω να πω, δεμένη, δυναμική, συμπαγής, που θα ενδιαφέρει ασυζητητί όλους τους ποστ-ροκάδες.

Επαφή: www.dunkrecords.com

RÝR: Left Fallow [Narshardaa Records, 2019]

Οι rýr (έτσι τους αρέσει να γράφονται – με όλα τα γράμματα πεζά) είναι κατά πάσα πιθανότητα Γερμανοί, αφού στο Βερολίνο είναι ηχογραφημένο τούτο το άλμπουμ, το “Left Fallow”, που αποτελεί και το ντεμπούτο τους. Εξάλλου και τα ονόματα των μελών του γκρουπ προς τα εκεί παραπέμπουν (Marius κιθάρες, Markus κιθάρες, Lukas μπάσο, Malte ντραμς). Τα λέμε αυτά, επειδή η ονομασία τους είναι ισλανδική (rýr σημαίνει αδύναμος), όμως οι ίδιοι δεν είναι Ισλανδοί. Τι είναι όμως;
Σίγουρα οι rýr είναι ένα βαρύ ροκ σύνολο, που πλέει στα όρια ανάμεσα στο stoner και το «μέταλλο». Δεν έχουν στίχους στα κομμάτια τους (δηλώνουν όμως... “against racism, homophobia, sexism”, όπως διαβάζουμε στο bandcamp τους), αλλά έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου rock – γιατί το σύγχρονο rock πορεύεται, τούτη τη στιγμή, μέσω του ιδιώματος που παίζουν οι rýr, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως κι ένα σωρό άλλα genres δεν έχουν το χώρο τους και το κοινό τους.

Σκληρό rock λοιπόν, με τόνους από riffs, με πολύ βαριές γενικώς δομές, με εντελώς βαρύγδουπο ρυθμικό τμήμα, και με συνεχείς κιθαρισμούς σε δύο διαφορετικά επίπεδα, που υπερασπίζουν αυτό το στυλ της (κιθαριστικά) λιωμένης μελωδίας.

Ενδιαφέροντες είναι οι rýr, δεν υπάρχει θέμα, αλλά το ζήτημα είναι άλλο. Με ποιον τρόπο θα ξεχωρίσουν, εννοώ, μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των ανάλογων-παρόμοιων συγκροτημάτων, που κινούνται στον τομέα τους.

Αυτό είναι το δύσκολο, κι εκείνο που θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να απασχολεί όλα αυτά τα ηχητικώς συγγενικά συγκροτήματα.  

Επαφή: www.narshardaa.com

THE GLAD HUSBANDS: Safe Places [Antena Krzyku, Vollmer Industries, Atypeek Music, Entes Anomicos, Longrail Records, Scatti Vorticosi Records, Tanto di Cappello Records, Whosbrain Records, 2019/2020]

Ιταλοί είναι οι Glad Husbands, υπάρχουν εδώ και καμμιά δεκαετία, με το “Safe Places” να αποτελεί το δεύτερο μόλις άλμπουμ τους. Ηχογραφημένο στην Carrù του Πιεμόντε (βορειοδυτική Ιταλία) το “Safe Places” έχει ένα παράξενο χαρακτηριστικό – φανερωμένο από το εξώφυλλό του ήδη. Το «διεκδικούν» οκτώ διαφορετικά labels(!), όλα με τα σάιτ τους, αναγραμμένα στο μέσο μέρος του digipak (στην έκδοση του CD, που έχουμε στα χέρια μας, καθότι η κυκλοφορία είναι τυπωμένη και σε LP).

Το “Safe Places” είναι ένα σκληρό άλμπουμ – όχι όμως «μεταλλικό». Είναι βασικά «πάνκικο», που, ανά φάσεις, γλιστράει προς το hard core (με αρκετές δόσεις θορύβου δηλαδή). Τα μέλη του γκρουπ, οι Alberto Calandri κιθάρες, Stefano Ghigliano ντραμς και Alberto Cornero κιθάρες, φωνή κάνουν καλή δουλειά, έχουν να προτείνουν στιβαρό και δεμένο ήχο, και ακόμη έχουν να προτείνουν διάρκειες κάπως-μεγάλες ή και απλώς-μεγάλες για ένα έστω και μη τυπικό πανκ σχήμα (λέμε ακόμη και για εξάλεπτα κομμάτια). Μάλιστα, αυτά τα μεγάλα σε διάρκεια tracks, είναι, θα λέγαμε, και τα πιο ενδιαφέροντα, καθότι σε τούτα οι Ιταλοί δείχνουν πιο απλόχερα τα προσόντα τους – βασικά την ικανότητά τους να περιπλέουν και το βρώμικο underground rock (συγκροτημάτων όπως οι Edgar Broughton Band ή οι Pink Fairies). Εντάξει, το πήγαμε λίγο μακριά, αλλά δεν είναι τελείως άστοχο. Ίσως ούτε και λίγο... Φοβερό κομμάτι το “Meant to Prevail”.

Επαφή: www.antenakrzyku.pl