οι MARK MASTERS ENSEMBLE με τους ART BARON και TIM HAGANS παίζουν την μουσική της BLANTON-WEBSTER BAND (1940-1942)

Ο Mark Masters δεν είναι τυχαίος μουσικός – είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες και ενορχηστρωτές της jazz, τις τελευταίες δυο-τρεις δεκαετίες. Αυτό το μαρτυρά πρωτίστως η δισκογραφία του, που απλώνεται όλη σχεδόν στην Capri Records (έχει την έδρα της στην Bailey του Κολοράντο) και στην οποία συναντάς ουκ ολίγα «διαμάντια». Μάλιστα, για κάποια απ’ αυτά έχουμε γράψει και στο δισκορυχείον, όπως για το άλμπουμ του “Night Talk / The Alec Wilder Songbook”, στο οποίον ο Mark Masters με το Ensemble του έσκυβαν στο έργο τού συνθέτη Alec Wilder, για το “Our Métier” (2018), όπου παρουσιάζονταν δικές του συνθέσεις, για το άλμπουμ “Blue Skylight” (2017), στο οποίο διασκευάζονταν συνθέσεις των Charles Mingus και Gerry Mulligan, ή ακόμη και για το “Everything You Did” από το 2013, με τις εξαίσιες versions στα τραγούδια των Steely Dan. Παρατηρούμε, λοιπόν, πως συχνά ο Mark Masters υλοποιεί tributes, αναδιαμορφώνοντας κλασικές συνθέσεις ή τραγούδια, από ένα μεγάλο κομμάτι της δημοφιλούς αμερικανικής μουσικής – κάτι το οποίον πράττει και στο πιο καινούριο CD του, που έχει τίτλο “Masters & Baron Meet Blanton & Webster” [CAPRI, 2021] .

Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Μας το λέει η πλήρης περιγραφή του ονόματος του συνολικού γκρουπ, που μετέχει στην ηχογράφηση, ήτοι: The Mark Masters Ensemble featuring Art Baron and guest Tim Hagans, Plays the Music of the Blanton-Webster Band (1940-1942). Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Κατ’ αρχάς για το γνωστό μας Mark Masters Ensemble, στο οποίο συμμετέχουν, ως έξτρα, ο τρομπονίστας Art Baron (τελευταίος τρομπονίστας στην μπάντα του Duke Ellington, το 1973) και ο διακεκριμένος σύγχρονος τρομπετίστας Tim Hagans. Αυτό το σχήμα των δεκατριών, εν συνόλω, μουσικών αποδίδει συνθέσεις των Duke Ellington (οκτώ), Billy Strayhorn (τρεις) και Juan Tizol (μία), που προέρχονται από το διάστημα 1940-42, όταν στην μπάντα του «Δούκα» συμμετείχαν οι πιονιέροι Jimmie Blanton (μπάσο) και Ben Webster (τενόρο σαξόφωνο). Έτσι αιτιολογείται ο τίτλος... οι Mark Masters Ensemble με Art Baron και Tim Hagans, που παίζουν την μουσική των Blanton-Webster Band. Μάλιστα, το 1986, είχε κυκλοφορήσει κι ένα 4πλό LP τού Duke Ellington, σε ετικέτα Bluebird, υπό τον τίτλο “The Blanton-Webster Band”, που σημαίνει πως η εν λόγω ονομασία είναι δόκιμη και όχι κάτι που «εφευρέθηκε» τώρα.
Έχουμε λοιπόν, για μιαν ακόμη φορά, ένα tribute άλμπουμ από το Mark Masters Ensemble, αφιερωμένο στη μνήμη τού Lee Konitz, που ηχογραφήθηκε τον Οκτώβριο του 2019, κάπου στην Glendale, στην Καλιφόρνια – ένα άλμπουμ, που σκύβει για μιαν ακόμη φορά στην μουσική των… masters, του Duke Ellington και των συνεργατών του, ιδωμένο τώρα από ένα σύγχρονο, σημερινό, σχήμα.
Έτσι, το πρώτο και αυτονόητο που οφείλει κάποιος να πει, ακούγοντας το “Masters & Baron Meet Blanton & Webster”, είναι πως εδώ έχουμε μια μουσική αθάνατη και διαρκώς ακμαία, έτοιμη να δεχθεί επάνω της νέα ενορχηστρωτικά «ενδύματα», τα οποία «ράβονται» με συνέπεια από τον Mark Masters, για να «φορεθούν» από μιαν ομάδα εξόχων μουσικών, γνωστών και λιγότερο γνωστών, που έχουν την μεγάλη παράδοση της jazz απλώς στο τσεπάκι τους.
Swinging και... Άγιος ο Θεός εδώ, λοιπόν, με μερικά από τα όσια και τα ιερά της jazz (“Ko-Ko”, “Take the ‘A’ train”, “Perdido” κ.λπ.) να αναπλάθονται και να αναζωογονούνται, μέσω μιας εξαιρετικής, συνολικώς, προσέγγισης, που ξέρει και να σέβεται και να δημιουργεί νέα δεδομένα.
Μεγάλο το βάρος στις πλάτες για τον μπασίστα Bruce Lett (που ξέρει να «σπρώχνει», πέρα από το ρυθμικό, και το μελωδικό υπόβαθρο των συνθέσεων, άκου π.χ. το παίξιμό του στο “Passion flower”) και καταπληκτικοί οι τρομπετίστες (Scott Englebright, Les Lovitt, Ron Stout, Tim Hagans) στο “What am I here for?”, που γενικά σαν version αποτελεί ένα από τα high-light του άλμπουμ.
Επαφή: www.caprirecords.com