SARAH WILSON καλειδοσκόπιο

Θυμόμαστε ακόμη, κι ας έχουν περάσει περίπου 11 χρόνια, το προηγούμενο άλμπουμ τής συνθέτριας, τρομπετίστριας και τραγουδίστριας Sarah Wilson, το “Trapeze Project” [Brass Tonic Records, 2010], ένα άλμπουμ που μας είχε απασχολήσει μέσω του σχετικού review εδώ στο blog (30 Δεκ. 2010), επισημαίνοντας, ανάμεσα σε άλλα, την ικανότητα της Wilson να κινείται μεταξύ jazz και pop, με εξαιρετικά εν πολλοίς αποτελέσματα.

Το πιο νέο άλμπουμ τής αμερικανίδας μουσικού έχει τίτλο “Kaleidoscope” (2021), είναι τωρινή παραγωγή τής Brass Tonic Records, αλλά είναι ηχογραφημένο τον Ιούνιο του 2012, στο Brooklyn της Νέας Υόρκης – πράγμα που σημαίνει ότι κινείται σχετικώς κοντά αισθητικώς, για να μην πούμε εντελώς κοντά, στο “Trapeze Project”. Εξάλλου και σ’ αυτή την εγγραφή της η Wilson έχει δίπλα της το πιο φωτεινό είδωλό της, την πιανίστρια Myra Melford (μια μουσικό με ξεχωριστά πορεία στα τζαζ πράγματα, ήδη από την δεκαετία του ’80) και ακόμη τον μπασίστα Jerome Harris, ενώ συνοδεύουν ακόμη ο βιολιστής Colin Burnham, ο κιθαρίστας John Schott και ο άξιος ντράμερ Matt Wilson (για τον οποίον έχουμε γράψει πολλές φορές στο δισκορυχείον).
Έχοντας κοντά της λοιπόν μια τέτοιαν ομάδα, κατά βάση ένα κουιντέτο ή σεξτέτο συνολικώς, η Sarah Wilson μπορεί και κάνει θαύματα. Βοηθά βεβαίως το συνθετικό ταλέντο της, καθότι και τα δώδεκα tracks του “Kaleidoscope” είναι δικές της συνθέσεις, εξαιρετικές δικές της συνθέσεις, αλλά βοηθά, όπως και να το κάνουμε, και το team που έχει μαζί της, που, με τα παιξίματα και την γενικότερη συμμετοχή του, έχει τον τρόπο να αναδεικνύει τα κομμάτια.
Επίσης, η απαράμιλλη ικανότητα τής Sarah Wilson να κινείται (και σαν τραγουδίστρια) ανάμεσα στην jazz και την pop (τοποθετείστε και την country-pop κάπου παρακεί, κάτι προφανές σε τραγούδια σαν το “Lullaby + exile” για παράδειγμα) προσθέτει και στο “Kaleidoscope” πολλά γλαφυρά vibes.
Συνθέσεις όπως η “Felta road” σε κερδίζουν αμέσως με την μελωδική ευφράδειά τους, όπως και με την γενικότερη ανάπτυξη και ενορχηστρωτική κάλυψή τους, ενώ άλλες όπως η “Quiet rust”, μέσω της φωνής, μπορούν και μεταφέρουν ένα χαλαρό και αγαπησιάρικο κλίμα, όχι μακριά από την κλασική country μπαλάντα (βοηθά πολύ και το βιολί του Burnham προς αυτό).
Μα και τα πιο συμπαγή jazz tracks του “Kaleidoscope” είναι εξαιρετικά, σαν το “The hit” για παράδειγμα, που είναι αφιερωμένο στον σημαντικό τρομπετίστα John McNeil (δάσκαλος στο New England Conservatory και σημαντική τζαζ φιγούρα, με προσωπική δισκογραφία ήδη από την δεκαετία του ’70). Εδώ η Myra Melford έχει καταπληκτική παρουσία, όπως και όλη η μπάντα γενικότερα.
Αρκετά από τα tracks του “Kaleidoscope” είναι αφιερωμένα σε διάφορες προσωπικότητες της jazz, και αυτό κάτι δείχνει. Και όσον αφορά στις γενικότερες αναφορές και επιρροές της Sarah Wilson, μα και στην τόλμη της να αφιερώνει, στην Carla Bley π.χ., αναλαμβάνοντας το... κόστος. Ποιο κόστος; Μα το να αφιερώσεις κάτι σε κάποιον, που ενδεχομένως να μην του ταιριάζει, να μην του πάει κ.λπ. Το “Presence” όμως, το κομμάτι που είναι αφιερωμένο στην Carla Bley, είναι απλώς, εκπληκτικό! Πρόκειται για ένα τέλειο calypso, που, όπως διαβάζουμε είναι επηρεασμένο από το “Major”, που ακούγεται πρώτο-πρώτο στο CD των Carla Bley / Steve Swallow “Are We There Yet?” [WATT / ECM, 1999].
Έξοχο και το “Color” (αφιερωμένο σ’ έναν άλλο μέντορα τής Wilson, τον Paul Caputo), με τον ηλεκτρικό κιθαρίστα Schott σ’ ένα πολύ ιδιαίτερο σόλο και με την Myra Melford να υποβάλλει, με το ιμπρεσιονιστικό πιανιστικό περιβάλλον που ετοιμάζει.
Επαφή: www.sarahwilsonmusic.com