ZZ QUARTET: Midnight in Europe [IN+OUT Records,
2021]
Το ZZ Quartet είναι ένα σχήμα σύγχρονης jazz, ανακατεμένης με ποικίλα φολκλορικά στοιχεία, το οποίον αποτελείται εκ των Simone Zanchini ακορντεόν, live electronics, Ratko Zjaca ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρονικά, Martin Gjakonovski ακουστικό μπάσο και Adam Nussbaum ντραμς.
Το ZZ Quartet είναι ένα σχήμα σύγχρονης jazz, ανακατεμένης με ποικίλα φολκλορικά στοιχεία, το οποίον αποτελείται εκ των Simone Zanchini ακορντεόν, live electronics, Ratko Zjaca ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρονικά, Martin Gjakonovski ακουστικό μπάσο και Adam Nussbaum ντραμς.
Πρόκειται βασικά για ένα πολυεθνικό συγκρότημα καθώς τα μέλη του
προέρχονται από την Ιταλία (Zanchini),
την Κροατία (Zjaca),
την Βόρεια Μακεδονία (Gjakonovski)
και τις ΗΠΑ (Nussbaum).
Δεν γνωρίζουμε ποια είναι η έδρα τού ΖΖ Quartet, γνωρίζουμε όμως πως το “Midnight in Europe” είναι το τρίτο
άλμπουμ του και πως είναι ηχογραφημένο live, τον Οκτώβριο του 2019, στο Milestone Jazz Club της Piacenza και στο ρεστοράν-οινοθήκη Cantina Bentivoglio της Μπολόνια,
κατά την διάρκεια του Bologna Jazz Festival.
Το ρεπερτόριο είναι αποκλειστικά πρωτότυπο –ήτοι συνθέσεις των... ΖΖ, δηλαδή
των Zanchini- Zjaca–, με διάρκειες από
τέσσερα μέχρι δεκατέσσερα λεπτά.
Η μπάντα παίζει πραγματικά πολύ καλά και για live ακόμη καλύτερα, με την γενικότερη επεξεργασία να είναι επίσης πολύ καλή, μεταφέροντας στον ακροατή όλη την έξαψη και την σαγήνη των παραστάσεων.
Το λέμε γιατί οι ZZ Quartet είναι αληθινά εξαιρετικοί, συνθέτοντας και αυτοσχεδιάζοντας έχοντας ως βάση ποικίλα παραδοσιακά ηχοχρώματα, τα οποία διανθίζουν με άψογα ενσωματωμένες «ακρότητες», ας τις πούμε έτσι, που μπορεί να αγγίζουν μέχρι και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό στο μακρύτερο και πιο συναρπαστικό track τού “Midnight in Europe”, που τιτλοφορείται “Frida is vanished” και που είναι σύνθεση του Zanchini.
Μεγάλη επιρροή, τουλάχιστον για τις συνθέσεις του Ιταλού της παρέας (οι πέντε από τις εννέα συνολικώς) είναι βεβαίως ο Nino Rota, τα soundtracks των ταινιών του Federico Fellini ειδικότερα, ενώ στα παιξίματα του κροάτη κιθαρίστα μπορείς να διακρίνεις από Jimi Hendrix, μέχρι Pat Metheny. Φυσικά και τα live electronics κάνουν την δουλίτσα τους, σε μερικά κομμάτια, σε επίπεδο «ατμοσφαιρών», με τα «μονά» μέτρα επίσης (τριάρια, πεντάρια κ.λπ.) να πρωταγωνιστούν, μεταφέροντας μνήμες Βαλκανίων.
Ένα πολύ ψαγμένο CD, με πολύ καλές συνθέσεις είναι το “Midnight in Europe”, που διαθέτει, προσέτι, τα πολύ καλά λόγια των Dave Liebman και Steve Swallow.
RAMÓN VALLE: Inner State [IN+OUT Records, 2020]
Μεγάλος πιανίστας, και όχι αναγκαστικώς σε ηλικία, ο 57χρονος Κουβανός Ramón Valle είναι γνωστός από πάμπολλες εγγραφές του τα τελευταία 30 χρόνια. Με άλμπουμ στην ACT παλαιότερα (στο πρώτο μισό των 00s) και σήμερα στην γερμανική In+Out Records, ο Valle είναι μια μορφή της σύγχρονης πιανιστικής jazz, προτείνοντας δίσκους «διαμάντια» σαν το παρόν “Inner State”.
Ζωντανά ηχογραφημένο
στις 27 Μαΐου 2019 (τρία κομμάτια) στο Porgy & Bess της Βιέννης και στις 18 Νοεμβρίου 2019
(τέσσερα κομμάτια) στο Theaterstübchen
του Kassel (Γερμανία), το CD αυτό (που κυκλοφορεί και σε audiophile διπλό βινύλιο) είναι απολύτως ενδεικτικό ή μάλλον εντελώς αποδεικτικό
της αξίας και της πληθωρικότητας τού κουβανού πιανίστα.
Με συνθέσεις δικές
του βασικά, πλην της version του στο “Hallelujah” του Leonard Cohen, κι έχοντας δίπλα του τους Omar Rodriguez Calvo κοντραμπάσο και Jamie Peet ντραμς, o Ramón Valle κατορθώνει να κερδίσει πανεύκολα ουσία και εντυπώσεις με το εκπληκτικό
σετ του.
Από το άνοιγμα με το
“Free at last”, (από το παλαιό άλμπουμ του στην ACT “Piano Works IV: Memorias” του 2005, μιαν υπέροχη μπαλάντα, με έντονο, μελωδικό αυτοσχεδιαστικό
στοιχείο) και το παιγνιδιάρικο “Little, irreplaceable things” (με το εντυπωσιακό «τζέιμσ-μποντικής» έμπνευσης
οστινάτο στο τέλος), μέχρι το θεσπέσιο “Mamita yo te quiero” (ένα γρήγορο track, σε 5/4, μέσα από το οποίον αναδεικνύεται η
άπιαστη βιορτουοζιτέ του) και το παλαιό και αγαπημένο του “Levitando” (από ένα άλμπουμ του τού 1994, που εδώ
απλώνεται σ’ ένα 11λεπτο κομψοτέχνημα), ένα είναι σίγουρο.
Το “Inner State” είναι ένα «τέλειο» άλμπουμ, που
ανταποκρίνεται πλήρως στη θέση και το στάτους τούτου του μεγάλου μουσικού (και
των, το ίδιο άξιων, συνεργατών του).
NOCTURNAL FOUR: Light in the World [IN+OUT
Records, 2020]
Ο Κροάτης Ratko Zjaca, που συμμετείχε και στο ZZ Quartet (δες πιο πάνω), είναι μέλος και των Nocturnal Four, χειριζόμενος εδώ, εκτός από ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρονικά και guitar bass octave. Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ είναι ο Renato Chicco hammond C3 organ, ο Stefano Bedetti τενόρο σαξόφωνο και ο John Riley ντραμς.
Δεν ξέρουμε πόσοι από εσάς έχουν υπ’ όψιν τους τούς εν λόγω παίκτες, όμως για τον Riley οφείλουμε να πούμε πως έχει μια τεράστια διαδρομή στα τζαζ πράγματα, που τον έχει φέρει, κατά καιρούς, δίπλα σε μέγιστα ονόματα σαν εκείνα των Woody Herman, Stan Getz, Milt Jackson, Miles Davis, Dizzy Gillespie, John Scofield, Bob Mintzer, Gary Peacock, Mike Stern, Joe Lovano, Franck Amsallem, Τhe Vanguard Jazz Orchestra, Τhe Carnegie Hall Jazz Band, John Patitucci και Bob Berg (όπως διαβάζουμε, όλα αυτά τα ονόματα, στην Wikipedia).
Αυτοί οι τέσσερις, λοιπόν, ηχογράφησαν τον Ιούλιο του 2019 το άλμπουμ “Light in the World”, που περιέχει εννέα συνθέσεις τού Ratko Zjaca, κινούμενες σε γόνιμα ηλεκτρικά τζαζ μονοπάτια.
Υπάρχει λοιπόν το groove, εδώ, λόγω hammond C3 –και είναι αληθινά απολαυστικό σε κομμάτια όπως το 8λεπτο αργό blues “River spirit”–, όπως υπάρχει και το γενικότερο soul-jazz feeling, χωρίς, όμως, σε κάθε περίπτωση, να αναπαράγεται ένας συγκεκριμένος ήχος, με όρους... μνημοσύνου.
Οι συνθέσεις τού Zjaca είναι γλαφυρές, ευφραδείς, κατανέμοντας περίτεχνα του χρόνους και παρέχοντας την δυνατότητα και στα τρία βασικά μελωδικά όργανα (κιθάρα, hammond και τενόρο) να «συνομιλήσουν» μεταξύ τους, μα και να «βγουν μπροστά», αναπτύσσοντας σεμνά και μετρημένα σόλι.
Όλα παίζονται στο επίπεδο της σύνθεσης, και βεβαίως στο... αυταπόδεικτο, πως εδώ έχουμε να κάνουμε με «άσσους» μουσικούς, που έχουν «σκάψει» σε μεγάλα βάθη στο χώρο, βγάζοντας στην επιφάνεια... πολύτιμα πετράδια.
Απολαυστικότατο άλμπουμ, φτιαγμένο με κέφι, διαθέτοντας θαυμάσιον ήχο και γενικότερα, παραγωγή.
AVERY SUNSHINE: Twenty Sixty Four [IN+OUT Records, 2018]
Η Avery Sunshine είναι μια σημερινή αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός της soul και του r&b, τα άλμπουμ της οποίας έχουν κάνει κάποιαν εντύπωση τα τελευταία χρόνια και εκτός Αμερικής. Έτσι, αν και η Avery Sunshine ηχογραφεί εσχάτως για την καλή (αμερικανική) εταιρεία Shanachie, τα άλμπουμ της κυκλοφορούν και στην Ευρώπη, τυπωμένα από την (γερμανική) In+Out. Το πιο πρόσφατο απ’ αυτά έχει τίτλο “Twenty Sixty Four” (Shanachie-2017, In+Out-2018) και περιλαμβάνει τραγούδια, που είναι γραμμένα και ενορχηστρωμένα από την πιανίστα και synth player D. White-Johnson (που δεν είναι άλλη από την ίδια την Avery Sunshine) και τον μπασίστα, κιθαρίστα και... προγραμματιστή Dana Johnson.
Το άκουσμα είναι αρκετά... soulful, με smooth και lush επιστρώματα, με τα τραγούδια να εναλλάσσονται με ωραίο τρόπο, όντας ωραία και τα ίδια, καθώς είναι στηριγμένα πάνω στις κλασικές βάσεις του παρελθόντος.
Soul λοιπόν ή, αν θέλετε, σύγχρονο r&b, με πολλές-καλές στιγμές, είτε αυτές είναι πιο «μπαλαντικές» (“Jump”), είτε πιο «ρυθμικές» (“Used car”), είτε πιο... μεσαίες, όπως στο “Kiss and make it better”, που είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του CD.
Οι προσεγμένες ενορχηστρώσεις με horn section, strings (από αληθινό κουαρτέτο εγχόρδων), fender rhodes, συν όλα τα στάνταρντ όργανα και πολλά επιμέρους, αναλόγως των εκάστοτε απαιτήσεων, δείχνουν πως η παραγωγή δεν λυπήθηκε χρημάτων, προκειμένου να ετοιμάσει ένα άλμπουμ, που να στέκεται με άνεση, απέναντι στο χθες, κοιτάζοντας μπροστά.
Σε κάθε περίπτωση η Avery Sunshine είναι φωνάρα, μαύρη φωνάρα, που φανερώνει πολλά (διαθέτει πολλές δυνατότητες εννοούμε), αν την προσέξεις σε tracks, όπως το “Heaven is right here” για παράδειγμα.
Η In+Out
Records εισάγεται από την
AN Music
Η μπάντα παίζει πραγματικά πολύ καλά και για live ακόμη καλύτερα, με την γενικότερη επεξεργασία να είναι επίσης πολύ καλή, μεταφέροντας στον ακροατή όλη την έξαψη και την σαγήνη των παραστάσεων.
Το λέμε γιατί οι ZZ Quartet είναι αληθινά εξαιρετικοί, συνθέτοντας και αυτοσχεδιάζοντας έχοντας ως βάση ποικίλα παραδοσιακά ηχοχρώματα, τα οποία διανθίζουν με άψογα ενσωματωμένες «ακρότητες», ας τις πούμε έτσι, που μπορεί να αγγίζουν μέχρι και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό στο μακρύτερο και πιο συναρπαστικό track τού “Midnight in Europe”, που τιτλοφορείται “Frida is vanished” και που είναι σύνθεση του Zanchini.
Μεγάλη επιρροή, τουλάχιστον για τις συνθέσεις του Ιταλού της παρέας (οι πέντε από τις εννέα συνολικώς) είναι βεβαίως ο Nino Rota, τα soundtracks των ταινιών του Federico Fellini ειδικότερα, ενώ στα παιξίματα του κροάτη κιθαρίστα μπορείς να διακρίνεις από Jimi Hendrix, μέχρι Pat Metheny. Φυσικά και τα live electronics κάνουν την δουλίτσα τους, σε μερικά κομμάτια, σε επίπεδο «ατμοσφαιρών», με τα «μονά» μέτρα επίσης (τριάρια, πεντάρια κ.λπ.) να πρωταγωνιστούν, μεταφέροντας μνήμες Βαλκανίων.
Ένα πολύ ψαγμένο CD, με πολύ καλές συνθέσεις είναι το “Midnight in Europe”, που διαθέτει, προσέτι, τα πολύ καλά λόγια των Dave Liebman και Steve Swallow.
RAMÓN VALLE: Inner State [IN+OUT Records, 2020]
Μεγάλος πιανίστας, και όχι αναγκαστικώς σε ηλικία, ο 57χρονος Κουβανός Ramón Valle είναι γνωστός από πάμπολλες εγγραφές του τα τελευταία 30 χρόνια. Με άλμπουμ στην ACT παλαιότερα (στο πρώτο μισό των 00s) και σήμερα στην γερμανική In+Out Records, ο Valle είναι μια μορφή της σύγχρονης πιανιστικής jazz, προτείνοντας δίσκους «διαμάντια» σαν το παρόν “Inner State”.
Ο Κροάτης Ratko Zjaca, που συμμετείχε και στο ZZ Quartet (δες πιο πάνω), είναι μέλος και των Nocturnal Four, χειριζόμενος εδώ, εκτός από ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρονικά και guitar bass octave. Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ είναι ο Renato Chicco hammond C3 organ, ο Stefano Bedetti τενόρο σαξόφωνο και ο John Riley ντραμς.
Δεν ξέρουμε πόσοι από εσάς έχουν υπ’ όψιν τους τούς εν λόγω παίκτες, όμως για τον Riley οφείλουμε να πούμε πως έχει μια τεράστια διαδρομή στα τζαζ πράγματα, που τον έχει φέρει, κατά καιρούς, δίπλα σε μέγιστα ονόματα σαν εκείνα των Woody Herman, Stan Getz, Milt Jackson, Miles Davis, Dizzy Gillespie, John Scofield, Bob Mintzer, Gary Peacock, Mike Stern, Joe Lovano, Franck Amsallem, Τhe Vanguard Jazz Orchestra, Τhe Carnegie Hall Jazz Band, John Patitucci και Bob Berg (όπως διαβάζουμε, όλα αυτά τα ονόματα, στην Wikipedia).
Αυτοί οι τέσσερις, λοιπόν, ηχογράφησαν τον Ιούλιο του 2019 το άλμπουμ “Light in the World”, που περιέχει εννέα συνθέσεις τού Ratko Zjaca, κινούμενες σε γόνιμα ηλεκτρικά τζαζ μονοπάτια.
Υπάρχει λοιπόν το groove, εδώ, λόγω hammond C3 –και είναι αληθινά απολαυστικό σε κομμάτια όπως το 8λεπτο αργό blues “River spirit”–, όπως υπάρχει και το γενικότερο soul-jazz feeling, χωρίς, όμως, σε κάθε περίπτωση, να αναπαράγεται ένας συγκεκριμένος ήχος, με όρους... μνημοσύνου.
Οι συνθέσεις τού Zjaca είναι γλαφυρές, ευφραδείς, κατανέμοντας περίτεχνα του χρόνους και παρέχοντας την δυνατότητα και στα τρία βασικά μελωδικά όργανα (κιθάρα, hammond και τενόρο) να «συνομιλήσουν» μεταξύ τους, μα και να «βγουν μπροστά», αναπτύσσοντας σεμνά και μετρημένα σόλι.
Όλα παίζονται στο επίπεδο της σύνθεσης, και βεβαίως στο... αυταπόδεικτο, πως εδώ έχουμε να κάνουμε με «άσσους» μουσικούς, που έχουν «σκάψει» σε μεγάλα βάθη στο χώρο, βγάζοντας στην επιφάνεια... πολύτιμα πετράδια.
Απολαυστικότατο άλμπουμ, φτιαγμένο με κέφι, διαθέτοντας θαυμάσιον ήχο και γενικότερα, παραγωγή.
AVERY SUNSHINE: Twenty Sixty Four [IN+OUT Records, 2018]
Η Avery Sunshine είναι μια σημερινή αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός της soul και του r&b, τα άλμπουμ της οποίας έχουν κάνει κάποιαν εντύπωση τα τελευταία χρόνια και εκτός Αμερικής. Έτσι, αν και η Avery Sunshine ηχογραφεί εσχάτως για την καλή (αμερικανική) εταιρεία Shanachie, τα άλμπουμ της κυκλοφορούν και στην Ευρώπη, τυπωμένα από την (γερμανική) In+Out. Το πιο πρόσφατο απ’ αυτά έχει τίτλο “Twenty Sixty Four” (Shanachie-2017, In+Out-2018) και περιλαμβάνει τραγούδια, που είναι γραμμένα και ενορχηστρωμένα από την πιανίστα και synth player D. White-Johnson (που δεν είναι άλλη από την ίδια την Avery Sunshine) και τον μπασίστα, κιθαρίστα και... προγραμματιστή Dana Johnson.
Το άκουσμα είναι αρκετά... soulful, με smooth και lush επιστρώματα, με τα τραγούδια να εναλλάσσονται με ωραίο τρόπο, όντας ωραία και τα ίδια, καθώς είναι στηριγμένα πάνω στις κλασικές βάσεις του παρελθόντος.
Soul λοιπόν ή, αν θέλετε, σύγχρονο r&b, με πολλές-καλές στιγμές, είτε αυτές είναι πιο «μπαλαντικές» (“Jump”), είτε πιο «ρυθμικές» (“Used car”), είτε πιο... μεσαίες, όπως στο “Kiss and make it better”, που είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του CD.
Οι προσεγμένες ενορχηστρώσεις με horn section, strings (από αληθινό κουαρτέτο εγχόρδων), fender rhodes, συν όλα τα στάνταρντ όργανα και πολλά επιμέρους, αναλόγως των εκάστοτε απαιτήσεων, δείχνουν πως η παραγωγή δεν λυπήθηκε χρημάτων, προκειμένου να ετοιμάσει ένα άλμπουμ, που να στέκεται με άνεση, απέναντι στο χθες, κοιτάζοντας μπροστά.
Σε κάθε περίπτωση η Avery Sunshine είναι φωνάρα, μαύρη φωνάρα, που φανερώνει πολλά (διαθέτει πολλές δυνατότητες εννοούμε), αν την προσέξεις σε tracks, όπως το “Heaven is right here” για παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου