NIK BÄRTSCH ένα ξεχωριστό σόλο-πιάνο άλμπουμ στην ECM

Πενήντα ετών είναι πλέον ο ελβετός συνθέτης και πιανίστας της jazz και της πρωτοπορίας Nik Bärtsch, κάτι το οποίον συμπίπτει –δεν ξέρουμε αν το εορτάζει και ο ίδιος, δι’ αυτού του τρόπου– με την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ του (CD / 2LP), σόλο πιάνο αυτή την φορά, το οποίον αποκαλείται “Entendre” [ECM / AN Music, 2021]. Το ρεπερτόριο είναι επιλεγμένο από προηγούμενες εργασίες τού Bärtsch, περιλαμβάνοντας συγκεκριμένα «μόντουλα», απ’ αυτά που έχουμε κατά καιρούς απολαύσει στις εγγραφές του στην ECM ή αλλού. 

Πιο συγκεκριμένα: Το πρώτο track είναι το “Modul 58_12”, που αποτελεί συνένωση προφανώς των “Modul 58”, από το άλμπουμ των Nik Bärtsch’s Ronin “Awase” [ECM, 2018] και “Modul 12” από το άλμπουμ των Nik Bärtsch’s Mobile “Continuum” [ECM, 2016]. Τα ανάλογα βεβαίως ισχύουν και για τα υπόλοιπα «μόντουλα», καθώς: το “Modul 55” προέρχεται από το άλμπουμ των Nik Bärtsch's Ronin “Llyrìa” [ECM, 2010], το “Modul 26” παρουσιάζεται στο άλμπουμ των Nik Bärtsch's Mobile “Aer” [Ronin Rhythm Records, 2006], με τα “Modul 13” και “Modul 5” να εμφανίζονται, κατά πρώτον, στο προσωπικό άλμπουμ του Nik Bärtsch “Hishiryō Piano Solo” [Tonus-Music-Records, 2002]. Από ’κει και πέρα το “Entendre” θα κλείσει με μια καινούρια σύνθεση, την “Déjà-Vu, Vienna”.
Είναι γνωστή στους φίλους της σύγχρονης μουσικής η δραστηριότητα και η σημαντικότητα αυτού του πιανίστα, που, είτε μόνος του είτε με τα κατά καιρούς συγκροτήματά του, δεν παύει να ψαύει οριακά πλαίσια, εκεί όπου μπορεί να συναντιούνται ο μινιμαλισμός, με την jazz και η σύγχρονη κλασική με την πρωτοπορία.
Μέσα από ασυνήθιστες συνθέσεις, βασισμένες σε ποικίλα μέτρα, αργές, μεσαίες ή γρήγορες, με εμφανείς επεξεργασμένες και απλωμένες μελωδίες ή άλλες βασισμένες σε στοιχειωτικά ρυθμικά patterns, με παιξίματα και επί του πληκτρολογίου, μα και «εντός» του πιάνου, με απροσδιόριστες εναλλαγές, όχι μόνο από σύνθεση σε σύνθεση, αλλά πολλάκις και εντός του ιδίου track, ο Nik Bärtsch προτείνει μια πιανιστική πινακοθήκη, ποικίλων χρωματισμών και εντυπώσεων από ακραία λιτή και μινιμαλιστική έως και σφόδρα ιμπρεσιονιστική, αρθρώνοντας έναν πιανιστικό λόγο εντελώς σύγχρονο, με «άγκιστρα» και στην σκέψη, μα και στο συναίσθημα.
Η «τέλεια» ηχογράφηση στο Auditorio Stelio Molo RSI, στο Λουγκάνο της Ελβετίας, τον Σεπτέμβριο του 2020, συντείνει, φυσικά, στο γενικότερο της απόλαυσης.