FEELING OF PRESENCE, NEUMATIC PARLO, CAPTAIN KICKARSE AND THE AWESOMES, ONE ARM, PHURPA & QUEEN ELEPHANTINE νέα ροκ συγκροτήματα από Γερμανία, Αυστραλία, Γαλλία και Ρωσία που κινούνται σε progressive και «ψυχεδελικές» περιοχές

FEELING OF PRESENCE: Of Lost Illusion [Tonzonen Records, 2021]
Μπάντα του ενός ή μπάντα κανονική; Σε κάθε περίπτωση οι Γερμανοί (από την Bayreuth) Feeling of Presence έχουν τώρα ένα άλμπουμ στη γύρα, το οποίον αποκαλείται “Of Lost Illusion”. Όλα τα κομμάτια (και τα έξι) τα έχει γράψει ο Andreas Hack, ο οποίος παίζει επίσης όλα τα όργανα (κιθάρες ηλεκτρικές και ακουστικές, μπάσο, πλήκτρα...), με την Nerissa Schwartz να χειρίζεται e-harp και mellotron, και με τον Wolfgang Ostermann να παίζει ντραμς. Επίσης να πούμε πως το mastering έχει γίνει από τον γνωστό τοις πάσι Eroc, και πως ολάκερο το άλμπουμ είναι instrumental.

Είναι πολύ συνηθισμένος στην εποχής μας ο όρος instrumental rock. Και μάλιστα είναι και αισθητικά προσδιορισμένος, έχοντας να κάνει, χονδρικώς, με ήχους post-rock, progressive rock, ambient rock ή και... σάουντρακ μη υπαρκτών ταινιών.
Όλα αυτά τα επιμέρους ανιχνεύονται στα passages των Feeling of Presence, με τις έξι συνθέσεις τού LP/CD να κυλούν, μέσα σ’ ένα πυκνό πλαίσιο, δίχως χάσματα και παρεκκλίσεις.
Οι Feeling of Presence είναι σίγουροι, δηλαδή, για τον ήχο τους, που εμφανίζει και επικά στοιχεία, μα ταυτοχρόνως (στο ίδιο track) και λυρικά (“A weird form of darkness”) – και είναι αυτό ένα από τα πολύ βασικά γνωρίσματα τούτων των σύγχρονων instrumental groups, το ανακάτεμα δηλαδή έπος και λυρισμού.
Υπάρχουν, όμως, και θέματα που ξεφεύγουν προς το καλύτερο από αυτήν την “post” οπτική και ένα απ’ αυτά –και ίσως το ωραιότερο του άλμπουμ– να είναι το “Fluorescent detail”. Ένα θαυμάσιο prog-rock instrumental, που θα μπορούσε να κάνει εντύπωση και στα seventies.
Γενικώς μια ωραία και ευχάριστη δουλειά από τους Feeling of Presence, που δείχνουν χαρακτήρα σίγουρης και ψαγμένης μπάντας.
Επαφή: www.tonzonen.de

NEUMATIC PARLO: Random Toaster [Unique Records]
Πέρυσι είχαμε γράψει για τους Neumatic Parlo από το Ντίσελντορφ, με αφορμή το παρθενικό τους CD/EP “All Purpose Slicer”. Τώρα, έχουμε στο player μια δεύτερη επίσης συντομευμένη κυκλοφορία τους, ένα ακόμη mini-CD με πέντε tracks, το οποίον αποκαλείται “Random Toaster”.
Να πούμε πως Neumatic Parlo παραμένουν οι Simon Hartmann κιθάρες, Justin Jansen ντραμς, Frederick Oltersdorf μπάσο, Luis Wedekind συνθεσάιζερ και Vincent Göttler φωνή, κιθάρες και πως το “Random Toaster” είναι πολύ καλό, με πιο σίγουρα τραγούδια από το “All Purpose Slicer” – κάτι, βεβαίως, που δείχνει πως το γερμανικό συγκρότημα βρίσκεται σε άνοδο, με ακόμη καλύτερες προσλαμβάνουσες από το παρελθόν, που το βοηθούν να δώσει ορισμένα καταπληκτικά τραγούδια, όπως είναι το 5λεπτο “Ghost” για παράδειγμα.
Φυσικά και σ’ αυτήν την προσπάθειά τους οι Neumatic Parlo διατηρούν πολλά από τα pop-rock sixties στοιχεία τους, εμπλουτίζοντάς τα με πιο θορυβώδεις κιθάρες, έχοντας την ίδια φωνητική άνεση (τραγουδούν στην αγγλική) και βεβαίως μια ταχύτητα στις συνθέσεις τους, που τις κάνει να ακούγονται με ακόμη περισσότερη ευκολία.
Επιμέρους αναφορές απ’ όλα το σώμα τής... εκλεπτυσμένης pop υπάρχουν πάρα πολλές, εδώ, αλλά σημασία έχει, πρωτίστως, ο τρόπος αφομοίωσής τους από τους Γερμανούς, οι οποίοι αποδεικνύονται, για μια δεύτερη φορά, αρκετά μελετημένοι.
Και τα τέσσερα πρώτα κομμάτια τους είναι πολύ καλά (είπαμε πιο πάνω ποιο ξεχωρίζει), με το πέμπτο 10λεπτο “Airplane”, με την μακριά αργή «ψυχεδελική» εισαγωγή και την αναμενόμενη επιτάχυνση μετά το έκτο λεπτό (σαν ένας φανταστικός συνδυασμός The End και The Moody Blues) να κλείνει το “Random Toaster” μ’ έναν σίγουρα άξιο τρόπο.
Επαφή: https://uniquerecords1988.bandcamp.com/

CAPTAIN KICKARSE AND THE AWESOMES: Grim Repercussions [Bird’s Robe Records, 2014/2021]
Πριν λίγο καιρό (2 Ιουνίου) είχαμε γράψει, εδώ στο blog, για τα δεκάχρονα τής αυστραλιανής εταιρείας Bird’s Robe Records (https://diskoryxeion.blogspot.com/2021/06/birds-robe-records-10.html), παρουσιάζοντας τρία άλμπουμ της από το παρελθόν, που επανακυκλοφορούν τώρα σε CD. Για ένα τέταρτο άλμπουμ, του ίδιου καταλόγου, θα γράψουμε τώρα. Πρόκειται για το παρθενικό μιας μπάντας από το Σίδνεϋ, των Captain Kickarse and the Awesomes, που είχε τίτλο “Grim Repercussions” και που περιλαμβάνει εννέα instrumental tracks.
Έχουμε λοιπόν άλλη μία περίπτωση σύγχρονου instrumental γκρουπ εδώ, που κινείται προς «σκληρές», progressive ας τις πούμε, κατευθύνσεις.
Τρίο είναι οι Captain Kickarse and the Awesomes, αποτελούμενοι εκ των Phil McCourt κιθάρες, Alex Wilson μπάσο και Alex O’Toole ντραμς. Και κάπως ένα ροκ τρίο, τέτοιου τύπου δεν μπορεί παρά να κινείται προς το hard-prog – ένα ιδίωμα, που ήκμαζε στα early seventies, και που ξαναβρέθηκε στο προσκήνιο χρόνια μετά, δεκαετίες μετά, μέσα από το stoner και τις παραφυάδες του.
Οι Captain Kickarse and the Awesomes έχουν οπωσδήποτε ιδέες –δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού–, αλλά ακούγονται κάπως «μπερδεμένοι». Άλλοτε είναι πιο «κατανοητοί» και άλλοτε περισσότερο πειραματικοί (“A beard of bees”), ψάχνοντας να βρουν ρυθμικά υπόβαθρα, βασικά, προκειμένου να απλώσουν τα παιξίματά τους. Παιξίματα, που στηρίζονται στις ταχύτητες και στην ρυθμική κιθάρα, με τις πιο μελωδικές παρασπονδίες (άκου το 2λεπτο “Woven in with the violets”) να αποτελούν κάτι σαν «όαση» μέσα στον γενικότερο ορυμαγδό, που ανά σημεία διαθέτει και κάποιες κλασικές fusion προοπτικές.
Με την αίσθηση του jam να κυριαρχεί στα μεγαλύτερα στο χρόνο tracks, όπως στο 7λεπτο “Smallcastle” (από τα ωραιότερα του CD), στο 8λεπτο “The grapes” και κυρίως στο σχεδόν 13λεπτο “Grim Repercussions”, οι Captain Kickarse and the Awesomes είναι μια μπάντα, με πολλές και ενδιαφέρουσες στιγμές, μαζεμένες σχεδόν όλες σ’ αυτό το άλμπουμ τού 2014.
Επαφή: https://birdsrobe.bandcamp.com/album/grim-repercussions

ONE ARM: Mysore Pak [Atypeek Music, 2021]
Περίεργη γαλλική μπάντα, από το Παρίσι, οι One Arm έχουν ιστορία που χάνεται στις αρχές των 90s, όταν πρωτοσχηματίστηκαν ως μια καθαρά γυναικεία ομάδα. Από εκείνη την σύνθεση σήμερα παραμένουν στο γκρουπ η Laure (μπάσο, φωνή +) και η Marine (ντραμς +), ενώ έχουν προστεθεί ο Dilip (ντραμς +) και ο Rico (μπάσο +). Δύο άντρες και δύο γυναίκες λοιπόν, δύο μπασίστες και δύο ντράμερ, που χειρίζονται και άλλα όργανα (κιθάρες, πλήκτρα, ούτι, εφφέ κ.λπ. γι’ αυτό έχουμε προσθέσει το “+”) και που μαζί με κάποιους guests σε φωνές, μπάσο και πλήκτρα δημιουργούν αυτό το άλμπουμ, το “Mysore Pak”, που ήταν ηχογραφημένο χρόνια πριν, ως demo, και που τώρα (εκείνο το demo) επανεπεξεργάζεται, προκειμένου να κυκλοφορήσει σε CD και digipak.
Είναι παράξενος ο ήχος των One Arm – και σίγουρα όχι συνηθισμένος. Εν ολίγοις διαθέτει επιρροές από πολλές διαφορετικές δεκαετίες, από τα sixties έως τα nineties, θυμίζοντας άλλοτε γκρουπ του «ψαγμένου» rock, και άλλοτε μια πολύ ιδιαίτερη new wave μπάντα. Διαθέτουν πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία οι One Arm, ακόμη δε και ethnic (“Fiddle”), τα οποία εντάσσουν μέσα σ’ ένα γενικότερο σύμπλεγμα, που θα μπορούσε να θυμίζει από Natacha Atlas, μέχρι Cherry Bandora και Gaye Su Akyol. Φυσικά δεν είναι όλα τα κομμάτια έτσι – γιατί εδώ υπάρχει από απίθανη, σύγχρονη «ψυχεδελική ποπ» (“Real”) και εξαιρετικό new-wave rock (“City”), μέχρι electronic rock (“One arm”) και… “Hitch-raping”.
Ωραίοι!
Επαφή: www.atypeekmusic.com

PHURPA & QUEEN ELEPHANTINE: Ita Zor [Atypeek Music / 4iB Records / Misophonia Records]
Εντάξει, πρόκειται από αυτά τα ακούσματα, που θα τα χαρακτήριζες μοναδικά. Όχι γιατί δεν έχεις ξανακούσει κάτι ανάλογο ή περίπου ανάλογο, αλλά γιατί αυτό που παρουσιάζουν, στο “Ita Zor”, δύο καταξιωμένα και ανάδελφα σχήματα, οι Ρώσοι ιερουργοί Phurpa (υπό τον Alexey Tegin) και οι κοσμικοί ψυχεδελιστές (από Χονγκ-Κονγκ, με έδρα τώρα την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ) Queen Elephantine (Indrayudh Shome, Samer Ghadry, Brett Zweiman, Nathanael Totushek, Ian Sims, Camden Healy, Floris Moerkamp, Buddy van Nieuwenhoven) είναι τόσο... εσωστρεφές και απόλυτο, ώστε να σε αναγκάζει να σκύψεις με ευλάβεια και με προσοχή στην κοινή συνομιλία τους.
Για τους Phurpa μπορεί να μην έχουμε ξαναγράψει στο blog, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι φίλοι τής out music δεν τους ξέρουν, και δεν έχουν υπ’ όψιν τους όλα εκείνα που πράττουν οι Ρώσοι τα τελευταία 15 χρόνια. Εν ολίγοις να πούμε πως η εν λόγω κολεκτίβα καταπιάνεται με την απόδοση τελετουργικών μουσικών της παλαιότερης βουδιστικής παράδοσης του Θιβέτ (Bon), χρησιμοποιώντας τοπικά όργανα και, βασικά, τεχνικές throat singing.
Στο “Ita Zor”, οι Phurpa, που διατηρούν πάντα το φωνητικό κομμάτι τής εγγραφής, συνεργάζονται με τους καταξιωμένους cosmic rockers Queen Elephantine, με το αποτέλεσμα να καταγράφεται σ’ αυτό το CD (συν digital και tape), που με άνεση εισχωρεί στο απαύγασμα της ritual kosmische musik.
Για τους οπαδούς των Kalacakra... και πολύ πιο πέρα.
Επαφή: www.atypeekmusic.com