ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΙΣΕΓΚΟΣ free radicals

Πιανίστας, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής τής contemporary jazz, της «προχωρημένης» jazz, ο Αντώνης Ανισέγκος (Antonis Anissegos) ακολουθεί, πολλά χρόνια τώρα, τη δική του διαδρομή, καταγραμμένη σε πολυάριθμα διεθνή projects. Καθότι και ο ίδιος ως κάτοικος εξωτερικού (Βερολίνο) έχει περισσότερες πρακτικές ευκαιρίες να αναπτύξει τους προβληματισμούς του, μέσα από ποικίλες συνεργασίες, με γνωστά ονόματα του χώρου. Η δισκογραφία τού Α. Ανισέγκου είναι ήδη εκτενής – μια δισκογραφία, που διαρκώς επεκτείνεται προς νέες κατευθύνσεις και διαστάσεις. Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των συνεργασιών, για ορισμένες εκ των οποίων έχουμε γράψει και στο δισκορυχείον (με Χρήστο Γερμένογλου, με Chris Dahlgren & Lexicon, με Grix κ.λπ.) ο Α. Ανισέγκος δεν παραλείπει και τις πιο προσωπικές καταθέσεις του, τις σόλο παραστάσεις, εμφανίσεις και δισκογραφικές αποτυπώσεις. Ένα τέτοιο σόλο άλμπουμ έχουμε εδώ, ένα άλμπουμ τυπωμένο από την γερμανική Trouble in the East Records, που αποκαλείται “Free Radicals” (2021) και το οποίον περιλαμβάνει 19 tracks, που διαρκούν από 1:06 έως 9:10 (με τα πιο πολλά να κυμαίνονται από ένα έως τέσσερα λεπτά). Όλα τα κομμάτια τιτλοφορούνται “fRee rAdicals”, από “#1” έως “#19”, κάτι που σημαίνει πως υπάρχει κάποια κοινή γραμμή που τα συνδέει, ως μέρη μιας συγκεκριμένης στιγμής (δηλαδή μιας χωροχρονικής συγκυρίας).

Το βασικό όργανο που ακούγεται εδώ (η ηχογράφηση κάπου στο Βερολίνο, τον Ιούνιο του ’20) είναι το πιάνο φυσικά, αλλά από κοντά υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά, που ειδικά σε κάποια από τα “fRee rAdicals” (όπως στα “#7”, “#9” και “#13”) κάνουν πολύ αισθητή την παρουσία τους. Έτσι το ακρόαμα αποκτά και άλλες διαστάσεις, εισέρχεται δηλαδή στα πεδία της πειραματικής jazz, με την αυτοσχεδιαστική λειτουργία να καθορίζει, εν πολλοίς, το σύνολο του ακροάματος. Μπορεί, το τι ακριβώς αποτελεί σύνθεση –πού υπάρχει δηλαδή, και μέσα σε ποια όρια, το καταγραμμένο– και το τι αποτελεί «ελεύθερη» προσέγγιση να μην είναι εύκολο να το πούμε, όμως είναι ηλίου φαεινότερον πως τα “fRee rAdicals” είναι τέτοια ακριβώς –και “free” και “radicals”– και πως η «συμμετοχή» σ’ αυτήν την ριζοσπαστικότητα των ηλεκτρονικών είναι πασιφανής.

Το ακρόαμα χαρακτηρίζεται γενικώς, γενικώς λέμε, από μιαν ένταση, με τα πιανίσματα να είναι «σκληρά», με πολλές σύντομες φράσεις και ταχύτατα μικρο-ξεσπάσματα, με νέφη από νότες (χωρίς τούτο να σημαίνει πως ανάμεσα δεν υπάρχουν, επίσης σύντομες στιγμές πιο μέτριας έντασης), με τα ηλεκτρονικά να δρουν αποδομητικά, βοηθώντας τα μάλα προς το «αφηρημένο» τής εξέλιξης, έχοντας ρόλο άλλοτε «πίσω» και υπαινικτικό, και άλλοτε πιο «μπροστινό» και καθοριστικό.
Υπάρχει λοιπόν μια περιπέτεια στην διαδρομή των σχεδόν ωριαίων “fRee rAdicals”, που βοηθάει σε μιαν εγρήγορση από την πλευρά τού ακροατή, και άρα σε μια πιο ενεργητική παρακολούθηση.
Ωραία η σχεδίαση και το εικαστικό τού all-paper, triple folded εξωφύλλου.
Επαφή: https://troubleintheeastrecords.bandcamp.com/album/free-radicals