ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗΣ 10 συνεντεύξεις με 10 ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου – μια ματιά στο πιο νέο βιβλίο του γνωστού δημοσιογράφου και σκηνοθέτη

Είναι γνωστή, σε πολύ κόσμο, η ενασχόληση του δημοσιογράφου και σκηνοθέτη Αντώνη Μποσκοΐτη με τις συνεντεύξεις.
Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους συνεντευξιαστές, στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, καθώς οι συνεντεύξεις που κάνει διαβάζονται, μοιράζονται, απασχολούν άλλα μίντια και γενικώς γίνεται ένας «θόρυβος» γύρω από αυτές. Έτσι, λογικό φαίνεται ορισμένες από τις πάμπολλες συνεντεύξεις, που έχει πάρει, να τις βλέπουμε τώρα και σε βιβλία.
Το «Οι 10» [εκδόσεις άπαρσις, 9/2021] είναι το δεύτερο βιβλίο του Α. Μποσκοΐτη με συνεντεύξεις, καθώς έχει προηγηθεί το «18 Συνεντεύξεις – Σαν μονόπρακτα» [Μετρονόμος, 2019], αλλά το πρώτο, που φθάνει στα δικά μας χέρια. Γι’ αυτό το βιβλίο θα γράψουμε τώρα...
Ο Αντώνης Μποσκοΐτης είναι ένας λαϊκός άνθρωπος. Οι καταβολές του δηλαδή είναι λαϊκές. Μπορεί μεγαλώνοντας να γνώρισε κι άλλα πράγματα, έξω από την γειτονιά του, να σπούδασε, να ταξίδεψε, αλλά δεν παύει εκείνο που λέμε λαϊκότητα, ή λαϊκή κουλτούρα, να τον κεντρίζει και να τον θέλγει.
Κινούμενος σ’ αυτό το πλαίσιο νοιώθει μιαν ιδιαίτερη έλξη και για τον λαϊκό κινηματογράφο του ’60 – λαϊκό υπό την έννοια ότι τον έβλεπε όλος ο κόσμος, ασχέτως αν ο ίδιος ο κινηματογράφος (του Γιάννη Δαλιανίδη φερ’ ειπείν) ήταν επί της ουσίας μικροαστικός.
Γενικά, μικροαστικός ήταν όλος ο κινηματογράφος του Φίνου, της Finos Films, και όσων επιχειρούσαν να κάνουν ταινίες σαν τις ταινίες της Finos Films, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μέσα απ’ αυτόν τον κινηματογράφο δεν αγαπήθηκαν σφόδρα, απ’ όλα τα στρώματα, και βασικά από τον πολύ κόσμο, δηλαδή τον λαό, ηθοποιοί όπως ο Κώστας Βουτσάς, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, η Άννα Φόνσου, η Νόρα Βαλσάμη ή η Μαίρη Χρονοπούλου.
Λέμε λοιπόν για ένα είδος λαϊκών ηρώων, οι οποίοι μέσα στα χρόνια, μέσα στις δεκαετίες, ενδύθηκαν και άλλους ρόλους (βασικά χωρίς να ερωτηθούν).

Οι ηθοποιοί εκείνης της γενιάς, για τους οποίους προέκυψε κάπως ανέλπιστα μάλλον αυτή η ιδιόμορφη «αιωνιότητα», μέσα από τις συνεχείς προβολές και επαναπροβολές των ταινιών τους, στην τηλεόραση πια, συμπαρασύρουν ως πρόσωπα, που ζουν ανάμεσά μας, και μιαν «άλλη Ελλάδα». Ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Απλώς μιαν «άλλη».
Μετατρέπονται, έτσι, κάπως σαν μοχλοί νοσταλγίας, μέσω της συνεχούς έκθεσής τους στα τηλεοπτικά προγράμματα, ενώ οι ίδιοι πλέον δεν είναι οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι τους, δεν είναι καν η αύρα εκείνων των ρόλων τους, καθώς όλα έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου, με τους ίδιους σε μεγάλες ηλικίες πια ή έστω ώριμες, από 70 ετών και άνω, για να βάλουμε κι ένα όριο, να παραμένουν εν κινήσει, άλλοι σε πιο μπροστινές σειρές και άλλοι σε πιο πίσω, ενθυμούμενοι το χθες και κάνοντας σχέδια –γιατί όχι;– για το αύριο.
Συνεντεύξεις λοιπόν του Αντώνη Μποσκοΐτη, με τους Μαίρη Χρονοπούλου, Ξένια Καλογεροπούλου, Γιώργο Κωνσταντίνου, Χλόη Λιάσκου, Νόρα Βαλσάμη, Μέλπω Ζαρόκωστα, Μαρία Κωνσταντάρου, Άννα Φόνσου, Δέσποινα Στυλιανοπούλου, όπως και με τον αείμνηστο Κώστα Βουτσά, που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα σάιτ και έντυπα (Docville / Documento, LiFO,gr, koutipandoras.gr) συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο «Οι 10» – συζητήσεις, με άλλα λόγια, με ανθρώπους που μεγάλωσαν σε σκληρές εποχές (Κατοχή, Εμφύλιος, μετεμφυλιακή περίοδος), έχοντας πολλοί απ’ αυτούς δύσκολα παιδικά χρόνια (κάποιοι μεγάλωσαν χωρίς τους πραγματικούς γονείς τους ή με κυνηγημένους, λόγω φρονημάτων, γονείς, άλλοι με οικογενειακά ή οικονομικά προβλήματα, κάποιοι με γονέα που δεν ήθελε ν’ ακούσει καν για θέατρο κ.λπ.).
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/antonis-mposkoitis-10-synenteyxeis-me-10-ithopoioys-toy-ellinikoy-kinimatografoy