ΕΛΕΝΗ ΛΑΓΟΥ κάτι να δώσω

Η Ελένη Λαγού, γεννημένη στην Αθήνα το 1994 (όπως διαβάζουμε στο δίκτυο), είναι μια νέα τραγουδοποιός. Νέα και στην ηλικία, και βεβαίως νέα στον χώρο του τραγουδιού, αφού τώρα κυκλοφορεί το πρώτο CD της, που αποκαλείται «Κάτι να Δώσω» [Μετρονόμος, 2022]. Στο CD αυτό τα εννέα από τα δέκα τραγούδια είναι σε μουσική, στίχους, ερμηνεία της Ελένης Λαγού, ενώ ένα έχει στίχους-μουσική του Κωνσταντίνου Λαλιώτη. Επίσης σε ένα τραγούδι ακούγεται και η Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου.

Το ύφος των τραγουδιών της Ελένης Λαγού (μετά και από τις ενορχηστρώσεις της Εύας Λουκάτου) είναι εκείνο της σύγχρονης μπαλάντας, της κάπως «έντεχνης» και κάπως ροκ μπαλάντας. Αν και από το «Κάτι να Δώσω» απουσιάζει τόσο το μπουζούκι, όσο και η lead ηλεκτρική κιθάρα γενικώς (ειδικώς την ακούμε στο τραγούδι «Τρέχω στο κενό») – πράγμα που σημαίνει πως οι όροι «έντεχνο» και ροκ είναι και αυτοί κάπως δοκιμαστικοί ή και καταχρηστικοί.
Κατ’ αρχάς το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με μία (σύγχρονη) τραγουδοποιό, μ’ έναν άνθρωπο, δηλαδή, που γράφει μελωδίες, στίχους και ερμηνεύει τα τραγούδια του είναι, οπωσδήποτε, ενδιαφέρον.
Έχουμε, έτσι, μιαν ολοκληρωμένη εικόνα για την καλλιτέχνιδα Ελένη Λαγού – για όλες τις επιμέρους δυνατότητές της.
Συνθετικώς τα τραγούδια της Ε. Λαγού είναι ενδιαφέροντα –με τα περισσότερα καλά να βρίσκονται από την μέση του CD και μετά– όχι, όμως, πως και τα πρώτα είναι πολύ κατώτερα, από τα καλύτερά της. Και αναφερόμαστε στα κομμάτια «Εσύ πουθενά», «Φως», «Πεταλούδα» και «Μείνε», ενώ ενδιαφέρον είναι και το τραγούδι του Κ. Λαλιώτη («Το άρωμά σου»). Οι μελωδίες της Ε. Λαγού σ’ αυτά τα κομμάτια είναι καλές και αξιομνημόνευτες, προσφέροντας τις «σωστές» βάσεις, ώστε να προκύψουν ολοκληρωμένα τραγούδια. Υπάρχει απλότητα, όπως υπάρχει και λυρισμός (σε σωστές δόσεις).
Από στιχουργικής άποψης επίσης είναι καλά τα πράγματα. Ευπρόσωπα, και κάτι παραπάνω. Χωρίς να υπάρχει κάποιος «μεγάλος» στίχος εδώ, υπάρχει εκείνο που λέμε ειλικρίνεια. Σίγουρα οι στίχοι επιδέχονται βελτιώσεις, σε κάθε επίπεδο θεματικό, εκφραστικό (λέξεις-διατυπώσεις) κ.λπ., και είναι αυτό κάτι το οποίον θα πρέπει να το κοιτάξει, για το μέλλον, η τραγουδοποιός.
Από πλευράς φωνής-ερμηνείας, τώρα, θα πούμε πως η Ε. Λαγού είναι μια καλή ή και πολύ καλή τραγουδίστρια, όχι κατώτερη, σώνει και καλά, από άλλες γυναικείες φωνές της εποχής μας, πασίγνωστες από τα μίντια κ.λπ. Το ότι θα μπορούσε και μόνον ως τραγουδίστρια να προχωρήσει η Ελένη Λαγού είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο.
Πολύ καλές, τέλος, είναι οι ενορχηστρώσεις της Εύας Λουκάτου. «Έξυπνες», ξεχωριστές, και πάνω απ’ όλα λειτουργικές – προσθέτοντας πολλούς πόντους στα τραγούδια. Ήπιο programming, το πιάνο, το τσέλο, η φυσαρμόνικα, οι ακουστικές κιθάρες., ένα σαξόφωνο εδώ, κάτι άλλο πιο ’κει... όλα σωστά, και όλα ωραία τοποθετημένα, στις θέσεις που πρέπει.
Ένα πολύ συμπαθητικό άλμπουμ είναι το «Κάτι να Δώσω». Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι αρκετό για την Ελένη Λαγού – νοιώθουμε, όμως, πως η νεαρή τραγουδοποιός μπορεί να διεκδικήσει, στην πορεία, ακόμη περισσότερα.
Επαφή: www.metronomos.gr