MIGUEL ZENÓN οι άλλες μουσικές της Αμερικής

Αν δει κανείς όλα τα άλμπουμ του πορτορικανού άλτο σαξοφωνίστα Miguel Zenón, για τα οποία έχουμε γράψει στο blog, δηλαδή τα “Sonero: The Music of Ismael Rivera” [miel MUSIC, 2019], “Yo Soy La Tradición” [miel MUSIC, 2018], “Típico” [miel MUSIC, 2017] και “Identities are Changeable” [miel MUSIC, 2014], θα διαπιστώσει πως όλα έχουν ένα concept (μπορείτε να «χτυπήσετε» τα σχετικά στο “search” του δισκορυχείου και να δείτε και τα concepts και τις δισκοκριτικές γενικότερα).
Ο Zenón δεν είναι τυχαίος μουσικός. Ως leader έχει ηχογραφήσει περισσότερα από δέκα άλμπουμ, ενώ πολύ περισσότερες είναι οι παρουσίες του σε δίσκους τρίτων (λατινο-τζαζιστών και άλλων). Μέχρι με τον Charlie Haden και τον Ray Barreto έχει παίξει, ενώ έχει υπάρξει και μέλος της περιώνυμης SF JAZZ Collective.
Τα λέμε όλα αυτά για να καταστήσουμε σαφές πως ο Zenón είναι μια ιδιαίτερη μουσική προσωπικότητα, με έργο σοβαρό, μα και απολαυστικό συνάμα στον απόλυτο βαθμό.

Στο πιο νέο άλμπουμ του, το “Música de las Américas” [miel MUSIC, 2022], ο Miguel Zenón –επιχειρώντας να παρακάμψει έναν σκόπελο, που θέλει την λέξη «Αμερική» να ταυτίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και όχι με ολάκερη την ήπειρο, από «την Αλάσκα έως την Παταγονία», όπως χαρακτηριστικώς λέει– αποφασίζει να εκθέσει όψεις του αμερικάνικου μουσικού πολιτισμού, μέσα από οκτώ συνθέσεις του, που, σχεδόν πάντα ή σκέτο πάντα, έχουν προγραμματικούς τίτλους.
Το άλμπουμ ξεκινά με την “Taínos y Caribes”. Οι Taínos ήταν αυτόχθονος και κατά βάση ειρηνικός λαός, που ζούσε σε Τζαμάικα, Κούβα, Ισπανιόλα, Μπαχάμες, Πουέρτο-Ρίκο και βόρειες Μικρές Αντίλλες, ενώ οι Caribes, που ήταν μαχητές, ζούσαν στα ΒΑ παράλια της Νότιας Αμερικής και στα Τρινιντάντ & Τομπάγκο, Μπαραμπάντος και Ντομινίκα. Η σύνθεση είναι έντονη, δυναμική, με γρήγορο piano-playing από τον Luis Perdomo και εξ ίσου εκρηκτικό σόλο στο άλτο από τον Miguel Zenón, με το ρυθμικό τμήμα, δηλαδή τους Hans Glawischnig μπάσο και Henry Cole ντραμς, να διαμορφώνουν το ανάλογο υπόβαθρο.
Μία άλλη σύνθεση έχει τίτλο “Bámbula” και αναφέρεται στο χορό, όπως και στο κρουστό όργανο με τον ίδιο όνομα. Πιστεύεται πως πρόκειται για έναν ρυθμό που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αϊτή, πριν διασπαρεί στην πορεία σε όλη την ήπειρο. Βασικά λέμε για μία δομή 3-3-2, που εμφανίζεται στην bomba του Πουέρτο Ρίκο, στην κουβανική tumba francesa, στην garifuna της Κεντρικής Αμερικής, μέχρι και στο σύγχρονο reggaeton. Στην “Bámbula”, ένα εξοντωτικό track, barril de bomba παίζει ένας master του οργάνου, ο Víctor Emmanuelli.
Μα και πίσω απ’ όλα τα υπόλοιπα tracks, δηλαδή τα “Navegando (Las estrellas nos guían)”, “Opresión y revolución”, “Imperios”, “Venas abiertas”, “América, el continente” και “Antillano”, κρύβονται ανάλογες ιστορίες, συγκροτώντας έτσι, όλα αυτά μαζί, ένα «θέμα», που κυλάει ταυτοχρόνως με τούτες τις θαυμάσιες συνθέσεις.
Συνθέσεις του Miguel Zenón, που τιμούν και την σύγχρονη jazz και latin-jazz, μα και τις ιστορικές ρίζες τους, μέσα στα χρόνια, στις δεκαετίες και τους αιώνες.
Επαφή: www.miguelzenon.com