Οι Tangled Thoughts of Leaving είναι από το Περθ της Αυστραλίας και μας έχουν απασχολήσει ακόμη
δύο φορές στο δισκορυχείον, στο παρελθόν,
με τα άλμπουμ τους “Deaden the Fields”
(2011) και “No Tether”
(2018), αμφότερα στην Bird’s Robe Records.
Ο πιο νέος δίσκος των Αυστραλών αποκαλείται “Oscillating Forest” [Bird’s Robe Records, 2023], περιλαμβάνει έντεκα κομμάτια, με περίεργες διάρκειες (από 1:51 έως 11:16) και βασικά επιβεβαιώνει το ύφος της μπάντας, που παραμένει ροκ, σκληρό, prog, κινούμενο στα όρια του math, με πλήθος κιμπορντικών και λιγότερο κιθαριστικών ατασθαλιών.
Έμπνευση γι’ αυτό τον δίσκο των Tangled Thoughts of Leaving αποτέλεσε, όπως
διαβάζουμε, η φύση της ευρύτερης περιοχής τους (νοτιοδυτική Αυστραλία) και
βασικά ο κύκλος ζωής των χαμηλών θάμνων της περιοχής.
Παρότι αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο καθείς από τις μουσικές τους, εντούτοις το «περιβαλλοντικό» ηχόχρωμα δεν λείπει από τα passages των αυστραλών μουσικών, που είναι εξαιρετικοί και με μεγάλες δυνατότητες. Βασικά ο Ron Pollard στο πιάνο και τα σύνθια, και από κοντά του οι Gracie Smith ντραμς, κρουστά, Paul Briggs κιθάρες, φλάουτο, recorder και Luke Pollard μπάσο.
Οι συνθέσεις των Αυστραλών είναι γενικά επικές και βαρύγδουπες σε εκτεταμένα τμήματά τους, έχουν πολύ καλό δέσιμο μεταξύ τους και εξαιρετική συνέχεια, αλλά ταυτοχρόνως διαθέτουν και άλλες «ατμόσφαιρες», ακόμη και αυτοσχεδιαστικές, που προσδίδουν στο άκουσμα άλλοτε υπαινικτικά και άλλοτε πιο λυρικά χαρακτηριστικά.
Λέμε για ένα instrumental γκρουπ, σε κάθε περίπτωση, που επιχειρεί μόνο με τις μουσικές του (και χωρίς τον λόγο) να δημιουργήσει ένα κλίμα κάπως «επόμενης μέρας», ευαισθητοποιώντας τους αποδέκτες των συνθέσεών του σε σχέση με τα γενικότερα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Το καταφέρνει; Νομίζουμε πως ναι. Υποβάλλοντας, βασικά, την αγωνία και το άγχος έναντι μιας απροσδιόριστης καταστροφής.
Επαφή: www.birdsrobe.com
Ο πιο νέος δίσκος των Αυστραλών αποκαλείται “Oscillating Forest” [Bird’s Robe Records, 2023], περιλαμβάνει έντεκα κομμάτια, με περίεργες διάρκειες (από 1:51 έως 11:16) και βασικά επιβεβαιώνει το ύφος της μπάντας, που παραμένει ροκ, σκληρό, prog, κινούμενο στα όρια του math, με πλήθος κιμπορντικών και λιγότερο κιθαριστικών ατασθαλιών.
Παρότι αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο καθείς από τις μουσικές τους, εντούτοις το «περιβαλλοντικό» ηχόχρωμα δεν λείπει από τα passages των αυστραλών μουσικών, που είναι εξαιρετικοί και με μεγάλες δυνατότητες. Βασικά ο Ron Pollard στο πιάνο και τα σύνθια, και από κοντά του οι Gracie Smith ντραμς, κρουστά, Paul Briggs κιθάρες, φλάουτο, recorder και Luke Pollard μπάσο.
Οι συνθέσεις των Αυστραλών είναι γενικά επικές και βαρύγδουπες σε εκτεταμένα τμήματά τους, έχουν πολύ καλό δέσιμο μεταξύ τους και εξαιρετική συνέχεια, αλλά ταυτοχρόνως διαθέτουν και άλλες «ατμόσφαιρες», ακόμη και αυτοσχεδιαστικές, που προσδίδουν στο άκουσμα άλλοτε υπαινικτικά και άλλοτε πιο λυρικά χαρακτηριστικά.
Λέμε για ένα instrumental γκρουπ, σε κάθε περίπτωση, που επιχειρεί μόνο με τις μουσικές του (και χωρίς τον λόγο) να δημιουργήσει ένα κλίμα κάπως «επόμενης μέρας», ευαισθητοποιώντας τους αποδέκτες των συνθέσεών του σε σχέση με τα γενικότερα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Το καταφέρνει; Νομίζουμε πως ναι. Υποβάλλοντας, βασικά, την αγωνία και το άγχος έναντι μιας απροσδιόριστης καταστροφής.
Επαφή: www.birdsrobe.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου