ΤΑΣΟΣ ΓΚΡΟΥΣ / ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΜΙΚΛΗ κι όλα είν’ αλλιώς

Στον νέο δίσκο του, που αποκαλείται «Κι όλα ειν’ αλλιώς» (2023) και που κυκλοφορεί σε μορφή CD-book (με ωραία ασπρόμαυρα σχέδια της Δήμητρας Λαμπρέτσα) από τον Μετρονόμο, ο άξιος συνθέτης τού «έντεχνου» Τάσος Γκρους συνεργάζεται με την νέα στιχουργό Μαρία Τσιμικλή. Και κάπως έτσι θα προκύψει μία σειρά έντεκα τραγουδιών, τα οποία θα αποδοθούν από τις Αργυρώ Καπαρού, Κατερίνα Σιάπαντα, Μόρφω Τσαϊρέλη και Βιολέτα Ίκαρη. Ο δίσκος κινείται βεβαίως στον χώρο του «έντεχνου», με κάποιες, όμως, διαφοροποιήσεις από την πεπατημένη, που τον καθιστούν ξεχωριστό.
Κατ’ αρχάς στο «Κι όλα ειν’ αλλιώς» δεν υπάρχει μπουζούκι, καθώς αυτό «αντικαθίσταται» από τις ηλεκτρικές κιθάρες (που κυριαρχούν) και ακόμη από μαντολίνο, λαούτο και κιθαρόνι (χειρίζεται ο Παντελής Νικηφόρος).

Βεβαίως υπάρχουν κι άλλα όργανα στο άλμπουμ, διάφορα πληκτροφόρα ας πούμε, μπάσο, ντραμς, και ακόμη λύρα, νέι και τρομπέτα. Ειδικά το νέι όπου ακούγεται, προσφέρει, με τον χαρακτηριστικό ήχο του, μιαν «άλλη διάσταση» στο άκουσμα. Ξεκινήσαμε κάπως ανάποδα, από τις ενορχηστρώσεις του Νίκου Βελώνια, που είναι πολύ σημαντικές για την ηχητική συγκρότηση του δίσκου, και για την «αίσθηση», που αυτός αποπνέει.
Οι συνθέσεις του Τάσου Γκρους, τώρα, διαθέτουν τα δικά τους μελωδικά προτερήματα, και η εξέλιξή τους σε τραγούδια με ροκ και τζαζ αναφορές δεν είναι αυτονόητη. Μπορεί το άκουσμα να εντάσσεται στην πλατιά παράδοση του «έντεχνου», αλλά ποτέ το «έντεχνο» δεν εμφανίστηκε αδιάφορο έναντι όλων αυτών των λαϊκών / νεανικών δυτικών επιρροών. Και είναι αλήθεια πως ο συνθέτης, ο Τάσος Γκρους, ξέρει να χειρίζεται γόνιμα αυτά τα είδη, προσδίδοντάς τους μια δική του όψη.
Βοηθούν βεβαίως και οι στίχοι της Μαρίας Τσιμικλή προς αυτό, που είναι στιβαροί, πυκνοί, μα και σαφείς ταυτόχρονα – μέσα σ’ αυτό το υπαρξιακό, φιλοσοφικό πλαίσιο, που κινούνται. Διαθέτουν, περαιτέρω, μια εσωτερική συνοχή, που τους κάνει να ακούγονται ως επεισόδια μιας σειράς και όχι ξεκομμένοι ο ένας από τον άλλον.
Τέλος είναι οι τραγουδίστριες, που αποδίδουν βεβαίως η καθεμία με τον τρόπο της, συντηρώντας, όμως, ταυτοχρόνως, κι ένα ενιαίο πλαίσιο. Δηλαδή, δεν υπάρχουν ερμηνευτικά σκαμπανεβάσματα από τραγούδι σε τραγούδι, πράγμα μάλλον παράξενο αναλογιζόμενοι την παρουσία των τεσσάρων φωνών.
Τραγούδια πολλά και καλά υπάρχουν φυσικά στο «Κι όλα ειν’ αλλιώς», με τα «Ψέμα μεσ’ στο ψέμα» (Μόρφω Τσαϊρέλη), «Όπως πέφτει η αυλαία» (Αργυρώ Καπαρού), «Το δέντρο και τ’ αηδόνι» (Βιολέτα Ίκαρη) και «Στη στροφή» (Κατερίνα Σιάπαντα) να ξεχωρίζουν – αν και όλος ο δίσκος έχει τον τρόπο να σε κρατάει δέσμιό του, ενόσω εξελίσσεται.
Μια πολύ καλή δουλειά από τον Τάσο Γκρους και τους συνεργάτες του.
Επαφή: www.metronomos.gr