ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 525

15/8/2023
Πολύ Γούντστοκ βλέπω σήμερα να παίζει... οπότε όποιος-α έχει όρεξη για διάβασμα, ας δει αυτό το τεράστιο κείμενο, για την προβολή της ταινίας στην Ελλάδα. Θα μάθει πολλά...
https://diskoryxeion.blogspot.com/2021/09/woodstock.html

14/8/2023
To The Last Waltz ήταν χαζός τίτλος -λες και θα χορεύανε τον τελευταίο χορό τους, που θα ήταν και βαλς, τίποτα 80χρονοι-, ενώ ο ελληνικός τίτλος "Ραντεβού με τα αστέρια της ποπ" ήταν "μια χαρά", φοβερός για μένα, καθότι το ροκ αποκτούσε το πλήρες νόημά του μόνον όταν γινόταν ποπ... δηλαδή, όταν διαχεόταν στις μάζες.

Μέσα στην αφέλειά τους οι Έλληνες είχαν πιάσει πολύ καλύτερα το νόημα από τους άσκεφτους Αμερικάνους...

14/8/2023
Στέλιος...

13/8/2023
Μου είχε κάνει αίτημα φιλίας ο Louis Tillett, πριν κανα-δυο χρόνια και φυσικά το είχα αποδεχθεί. Στην αρχή με παραξένεψε, αλλά όταν είδα πως είχαμε πάνω από τριακόσιους κοινούς φίλους (Έλληνες φυσικά) κατάλαβα... Τον γούσταρα πάντα σαν τραγουδοποιό κι είχα εντρυφήσει στις κομματάρες του από τα late 80s. Από τότε που είχα ανακαλύψει την γκρουπάρα του, τους Wet Taxis. Λυπήθηκα, σήμερα, όταν έμαθα πως πέθανε... RIP [We the People]
https://www.youtube.com/watch?v=Zl2neGEtzcE

12/8/2023
Λιζέττα...
https://www.youtube.com/watch?v=vzGkLSFWVjY

10/8/2023
Εν τω μεταξύ υπήρξαν εκατοντάδες τραγουδοποιοί (άντρες και γυναίκες), με κανα-δυο δίσκους, σαν τον Sixto Rodriguez, που θα μπορούσε από σπόντα, όπως εκείνος, να γίνουν παγκόσμιες φίρμες στα γεράματά τους. Και όχι μόνο ΑγγλοΑμερικάνοι. Ασχέτως αν αυτοί (οι ΑγγλοΑμερικάνοι) «διαγωνίζονταν» πάντα από θέση ισχύος...
https://www.youtube.com/watch?v=y8MtALiM-tg

10/8/2023
>>«Επειδή βλέπω ότι σε κάποιους φίλους έχει διαφύγει η προχθεσινή μου ανάρτηση για την δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή, φιλάθλου της ΑΕΚ, θέλω να σας τη θυμίσω. Ο φασισμός δεν θα περάσει ούτε στην πολιτική, ούτε στην κοινωνία, ούτε στον αθλητισμό»<<

Πέθανε χθες ο φασισμός
(κατά διαταγή του Ζαχαριάδη)

9/8/2023
Από αριστερά: Robbie Robertson (RIP), Michael McClure, Bob Dylan και Allen Ginsberg

9/8/2023
Πέθανε ο Sixto Rodriguez στα 81 του. Ας ακούσουμε τον ύμνο του από τον Λάμπρο (και τον φίλο του Βασίλη), που τον τραγούδησε στα late 80s, όταν τον Rodriguez δεν τον ήξερε "κανένας"...
https://www.youtube.com/watch?v=CfcSvmtgZ1M

8/8/2023
Ο ένας ήταν διακοπές και τον διώξανε, γιατί δεν ήταν απίκο, ενώ ο άλλος που ήταν απίκο, αλλά ήταν σαν σε διακοπές, παραμένει.
Τελικά, είτε είσαι σε διακοπές είτε όχι ένα και το αυτό. Η χώρα φτερό στον άνεμο.

8/8/2023
>>«Έτσι γ... η Λεωφόρος»: Βίντεο-ντοκουμέντο από τη συμμετοχή χούλιγκαν του Παναθηναϊκού στα επεισόδια στη Ν. Φιλαδέλφεια Οι οργανωμένοι οπαδοί του «τριφυλλιού» είναι αδελφοποιημένοι με εκείνους της Ντιναμό Ζάγκρεμπ<<
Αδελφοποιημένα κουμάσια. Πώς καταδέχεστε ρε να βρίσκεστε στους ίδιους χώρους (στα γήπεδα εννοώ) με όλα αυτά τα καθάρματα;

8/8/2023
Δεν είναι τυχαίο ότι ο χουλιγκανισμός εξαπλώθηκε όταν ενταφιάστηκε η αντικουλτούρα και κάλυψε τα πάντα από τη στιγμή όπου οι «αγορές» άρχισαν να κάνουν κουμάντο στο ποδόσφαιρο, επί Ρήγκαν και επί Θάτσερ.

8/8/2023
Όταν υπάρχει γήπεδο που αποκαλείται "αρένα", από κει να καταλάβεις... Οι απόπατοι της κοινωνίας.

8/8/2023
Ήταν απείρως πιο υγιές το ποδόσφαιρο μέχρι και την δεκαετία του ’70, όταν πλακώνονταν οι ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο και όχι οι φίλαθλοι (ποτέ κανένας ποδοσφαιριστής δεν μαχαιρώθηκε από αντίπαλο ποδοσφαιριστή μέσα στον αγωνιστικό χώρο). Ήταν «τίμιο» να πλακώνονταν οι παίχτες μέσα στον αγώνα, όταν ο άλλος έτρωγε βρώμικη κλωτσιά και σκληρό μαρκάρισμα ή άκουγε από τον αντίπαλο, όσα δεν ακούει ο βλάκας ο οπαδός στην εξέδρα.
Όταν αυτή η βία, που ήταν και εξηγήσιμη και λελογισμένη, εξαλείφθηκε από τον αγωνιστικό χώρο και πέρασε στην κερκίδα, και κυρίως έξω απ’ αυτήν, στους δρόμους και στις πλατείες, τότε χάθηκε αληθινά η μπάλα.
Ο επαγγελματισμός, τέκνο του οποίου είναι και ο χουλιγκανισμός, και άλλα πολλά δυσάρεστα, είναι εκείνος που κατέστρεψε το ποδόσφαιρο.

8/8/2023
>>Ο αθλητισμός δεν είναι χώρος βίας και η φίλαθλη ιδιότητα δεν πρέπει να αμαυρώνεται από τον οπαδισμό<<
Υπουργέ μας, ο αθλητισμός δεν είναι χώρος βίας. Ο πρωταθλητισμός είναι χώρος βίας (αυτόν εννοείς, αλλά δεν το λες). Ο αθλητισμός δεν έχει οπαδούς. Ο πρωταθλητισμός έχει. Στο όνομα του πρωταθλητισμού γίνονται τα εγκλήματα.

8/8/2023
«Γέμισα χαρά, θα γινόμουν ο επίσημος φωτογράφος των χούλιγκανς! Μήπως έτσι δεν ξεκίνησε και ο Μελετζής, που μπήκε μεσ’ στο αντάρτικο, ανέβηκε στα βουνά και έγινε ο φωτογράφος της Αντίστασης; Η σύγκριση μπορεί να είναι ανευλαβική. Αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει ο χρόνος»
«Οι χούλιγκανς! Κατάφεραν να τους εξαφανίσουν κι αυτούς. Σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε χούλιγκανς, ούτε πανκ, ούτε νέοι. Θα υπάρχουν μόνο σοβαροί κύριοι με γραβάτα»
[απίστευτες ασυναρτησίες του Γιώργου Τουρκοβασίλη από «Τα Ροκ Ημερολόγια», 1984]
Κομμάτι της διανόησης και άλλοι διάφοροι αφελείς είχαν τους χούλιγκαν περί πολλού στα πρώτα χρόνια του ’80. Τους θεωρούσαν «επαναστατικό υποκείμενο», τους χάιδευαν και τους γράφανε και τραγούδια (ο Σαββόπουλος το «Μυστικό τοπίο»). Δεν είχαν αντιληφθεί ότι επρόκειτο για κομμάτι του υποκόσμου, με νεοναζιστικές αντιλήψεις και εγκληματικές συμπεριφορές, ήδη από τότε...

8/8/2023
Στη μνήμη του τεράστιου William Friedkin...
https://www.youtube.com/watch?v=phJKQcvZ3sE

7/8/2023
 «Αρχές ’70 ήταν της μόδας οι Chicago Transit Authority, το πρώτο και το δεύτερο διπλό άλμπουμ με τα φοβερά μανιφέστα του James Guercio. Μου τηλεφώνησε ο φίλος μου ο Θόδωρος Σαραντής και μου λέει είναι οι Chicago στην Αθήνα, θα τους κάνουμε περιήγηση μ’ ένα λεωφορείο. Πάω πράγματι εκεί και αντιμετωπίζω κάτι τεράστιους Αμερικάνους, ακριβώς όμοιους με τους τουρίστες που λυμαίνονται κάθε χρόνο τις ακτές μας. Ο Παττακός με μακριά μαλλιά. Προφανώς οι άνθρωποι είχαν σπουδάσει σε κάποια μουσική σχολή, τους έκαναν εντύπωση οι τσολιάδες και η μυζήθρα, όσο για επανάσταση –που μας έκαιγε– η μόνη επανάσταση που ξέραμε ήταν αυτή του ‘Σκοπευτηρίου’ (σ.σ. εννοεί τον Τσιτσάνη και την Μπέλλου στο Χάραμα της Καισαριανής, δίπλα στο Σκοπευτήριο). Το επεισόδιο αυτό(…) μας δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι εκτός από ορισμένα και δοκιμασμένα δικά μας πράγματα, όλα τα υπόλοιπα (με εξαίρεση δέκα ονόματα) ήταν ένα βιομηχανικό σκουπίδι της Δύσης. Οι πολυεθνικές είχαν επιβάλλει ξανά το ύφος, το στυλ και το ρυθμό τους, όποιος δε γούσταρε διεγράφετο, έτσι κι εμείς σταματήσαμε ν’ ακούμε ροκ και αρχίσαμε να χασκογελάμε με τα περισσότερα από τα ξένα συγκροτήματα».
TAΣΟΣ ΦΑΛΗΡΕΑΣ
(Ήχος & Hi-Fi τεύχος 287, Φεβ. 1997)

7/8/2023
Ένα κείμενο που είχα γράψει παλιότερα, για την ταινία του Σωκράτη Καψάσκη "Ο Ζεστός Μήνας Αύγουστος" (1966), μετατράπηκε σε πόντακστ...
Ωραία τα λέει η Μαρία Δρουκοπούλου. Ωραιότερα απ' όσο θα τα έλεγα εγώ...
https://www.lifo.gr/podcasts/hxhtika-arthra/o-zestos-minas-aygoystos-mia-tainia-toy-1966-me-kalobalmenoys-astoys-laika