BUZZ’ AYAZ το νέο ethnic-anadolu-psych γκρουπ του Αντώνη Αντωνίου από τη Λευκωσία

Οι Buzz’ Ayaz (Μπάζει Αγιάζι) είναι ένα νέο κυπριακό συγκρότημα (από την Λευκωσία), που οδηγεί ο Αντώνης Αντωνίου, γνωστός μας από τα σχήματα Monsieur Doumani και Trio Tekke, όπως και από τις πιο προσωπικές δουλειές του (για τους δίσκους όλων αυτών υπάρχουν reviews στο δισκορυχείον). Το παρθενικό άλμπουμ των Buzz’ Ayaz έχει ως τίτλο το όνομά τους και κυκλοφορεί, τώρα (2024), από τη γερμανική Glitterbeat Records. Μέλη του γκρουπ, εν τω μεταξύ, είναι οι Μάνος Στρατής όργανο, synth bass, φωνητικά, Will Scott μπάσο κλαρίνο, φωνητικά, Ulaş Öğüç ντραμς, κρουστά, φωνητικά και φυσικά ο Αντώνης Αντωνίου σε ηλεκτρικό τζουρά, φωνή, ηλεκτρονικά.
Βασικά το γκρουπ, και μέσω της line-up του, δείχνει πως ηχητικώς εκφράζει όλο το νησί, και τις δύο κοινότητές του (την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή), δείχνοντας, για άλλη μια φορά, πως η Τέχνη, και δη η μουσική, μπορεί να προσπερνά όλα τα εμπόδια (υπαρκτά ή ανύπαρκτα), ενώνοντας τους ανθρώπους. Τώρα, το ότι ο Will Scott μπορεί να είναι Βρετανός ίσως να είναι τυχαίο, αλλά ακόμη και αυτό δεν μπορεί παρά να έχει τον συμβολισμό του.

Ό,τι ακούμε εδώ, από τους Buzz’ Ayaz, είναι ένα ιδιαίτερο ηλεκτρικό / ηλεκτρονικό χαρμάνι– απ’ αυτά, που, εν πολλοίς, μας έχει συνηθίσει ο Αντωνίου σε όλες τις έως σήμερα δουλειές του (είτε προσωπικές είναι αυτές, είτε... συγκροτηματικές). Φυσικά, οι επιρροές από την ελληνική πλευρά της μεγαλονήσου εκφράζονται κατ’ αρχάς από την γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Αντωνίου (όταν γράφει τους στίχους του), που είναι η κυπριακή διάλεκτος. Από ’κει και πέρα σίγουρα υπάρχουν και ηχητικές / μουσικές επιρροές από ποικίλα ελληνικά / ελληνοκυπριακά ακούσματα, όμως το βασικό που ακούμε εδώ είναι μια εξελιγμένη μορφή του anadolu rock. Του rock του Barış Manço, των Moğollar και των Üç Hürel, έτσι όπως θα μετασχηματιζόταν αυτό τα πιο πρόσφατα χρόνια από τους Baba Zula ας πούμε ή ακόμη και από την Gaye Su Akyol.
Το βασικό σε όλες αυτές τις απόπειρες θα είναι πάντα το ανακάτεμα των τοπικών μελωδιών με το rock, μέσα από την χρήση δυτικών και μη οργάνων, προσαρμοσμένων επί το ηλεκτρικότερον. Αυτό εκφράζει ο ηλεκτρικός τζουράς του Αντωνίου (που επέχει ρόλο ηλεκτρικής κιθάρας, κατ’ αναλογίαν με το ηλεκτρικό σάζι στο anadolu rock), με τα υπόλοιπα όργανα (το ηλεκτρικό όργανο, το μπάσο κλαρίνο και τα ντραμς) να υπηρετούν, εννοείται, το ίδιο «σχέδιο».
Στην περίπτωση των Buzz’ Ayaz θα λέγαμε, περαιτέρω, πως τη διαφορά την κάνουν, πέρα από τον πειραγμένο τζουρά, το ηλεκτρικό όργανο ιδίως, με τα συνεχή γεμίσματά του, μα και το μπάσο κλαρίνο, που καταφέρνουν να εισχωρήσουν σ’ αυτό το πλαίσιο, προσθέτοντας νέες διαστάσεις.
Υπάρχουν τραγούδια και στις δύο πλευρές του “Buzz’ Ayaz”, που σε συνεπαίρνουν με το πρώτο άκουσμα, όπως είναι το φερώνυμο κομμάτι (A1) και το «Άρκος» (Β2), ενώ πολύ δυνατά είναι και τα ορχηστρικά ή περίπου ορχηστρικά «Φύσα» (Α3), «Άτε πάλε» (Β2) και “Alu” (Β4).
Γενικώς, θα γράφαμε για ένα άνετο, ευχάριστο και γεμάτο άλμπουμ, που αποπνέει τη χαρά της συνεύρεσης, της συμμετοχής και γιατί όχι του γλεντιού, καθώς η διάθεση είναι παντού και πάντα εξωστρεφής, ανεξαρτήτως του λόγου, και πέραν των όποιων πειραματισμών στο ηχητικό επίπεδο.
Επαφή: https://buzzayaz.bandcamp.com/album/buzz-ayaz