ΝICK GRAVENITES (1938-2024): Ο θρυλικός ελληνοαμερικανός μπλούζμαν, που έζησε 86 χρόνια – όλοι οι φίλοι του, από την Janis Joplin μέχρι τον Mike Bloomfield, είχαν πεθάνει νέοι

Ο θάνατος του ελληνοαμερικανού θρύλου του blues και του rock Nick Gravenites, πριν από λίγες μέρες, στις 18 Σεπτεμβρίου, δεν ήταν κάτι το ξαφνικό. Ο Nick The Greek είχε πολλά προβλήματα υγείας, ενώ πλησίαζε τα 86 του. Είχε καταφέρει να ζήσει δηλαδή, περνώντας δια πυρός και σιδήρου μέσα από τις δεκαετίες (ιδίως στα νιάτα του), βλέποντας τους καλύτερους φίλους και συνοδοιπόρους του να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον. Οι περισσότεροι από τα ναρκωτικά.
Πρώτη η τραγουδίστρια Janis Joplin, που θα πέθαινε στα 27 της, το 1970. Έπειτα ο κιθαρίστας Mike Bloomfield, που θα εγκατέλειπε στα 37 του, το 1981. Μετά ο φυσαρμονικίστας Paul Butterfield, που θα έφευγε κι αυτός από τη ζωή, στα 44 χρόνια του, το 1987 και τέλος ο κιθαρίστας John Cipollina, που θα πέθαινε στα 45 του, το 1989. Με όλους αυτούς ο Gravenites ήταν «κολλητός» σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ακόμη και πριν από τη δισκογραφία του, παίζοντας μαζί τους σε κοινά συγκροτήματα ή γράφοντας τραγούδια για τα προσωπικά άλμπουμ τους.
Όπως θα έλεγε κατά καιρούς ο ίδιος, σε συνεντεύξεις του, εκείνο που θα τον έσωζε, ώστε να μην είχε την τύχη (δηλαδή την ατυχία) της Janis ή του Mike, θα ήταν η ελληνική οικογένειά του. Τα ναρκωτικά για τη «μέση» ελληνική οικογένεια –ακόμη και για την ελληνοαμερικανική ως φαίνεται–, ήταν συνδεδεμένα με την καταστροφή και το θάνατο (προφανώς τα πιο σκληρά απ’ αυτά). Ενώ και η αίσθηση του μέτρου, που την είχε έντονη στη ζωή του ο Nick, από ένα σημείο και μετά, θα τον έσωζε, τελικά, από το πρόωρο φευγιό. Φυσικά, δεν πέθαναν όλοι οι ρόκερ φίλοι του νέοι (κάποιοι ζουν ακόμη, αν και μικρότεροι από ’κείνον), όμως θα εγκατέλειπαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς.

Ο Nick Gravenites στην Αμερική
Ο Gravenites, που καταγόταν από την Αρκαδία, γεννήθηκε (το 1938) και μεγάλωσε στο Σικάγο, ενώ στα 18 του φοιτά στο University of Chicago, στη νότια μεριά της πόλης, σπουδάζοντας Λογοτεχνία. Εκεί όμως, στη νότια μεριά, είχαν «στρατοπεδεύσει» όλοι οι μαύροι από το νότο των ΗΠΑ, που θα ανέβαιναν προς τον βορρά, ήδη από τη δεκαετία του ’30, μετά τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης, προκειμένου να βρουν δουλειά (στη βιομηχανία ή αλλού). Και κάπως έτσι θα άνθιζαν και τα κέντρα διασκέδασής τους, καθώς το blues θα μετατρεπόταν και αυτό από rural σε urban. Μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα των κλαμπ ο 20χρονος Nick θα μπει με θάρρος και φόρα, γνωρίζοντας στην πορεία τον Paul Butterfield, που ήταν τέσσερα χρόνια μικρότερός του και ζούσε κι αυτός εκεί (στη νότια πλευρά), και πιο μετά τον Mike Bloomfield, έναν σχεδόν συνομήλικο του Paul, που γρήγορα θα διακρινόταν ως κιθαρίστας του blues. Βασικά όλοι αυτοί είχαν ξεκινήσει ως folkists (καθώς συζητάμε για μια εποχή, στο τέλος των 50s, όπου το φολκ ήταν δημοφιλέστατο στην Αμερική), παίζοντας με ακουστικές κιθάρες, πριν στρίψουν στις ηλεκτρικές.
Το 1965 ήταν μια πρώτη καθοριστική στιγμή για τον Nick The Greek, γιατί κάτω απ’ αυτό το όνομα γράφει το πρώτο δισκάκι του, με τα κομμάτια “Drunken boat / Whole lotta soul” [Out of Sight]. Το πρώτο ήταν ένα πρώιμο ψυχεδελικό διαμάντι (με φολκ και blues επιρροές), ενώ το δεύτερο ήταν πιο κοντά στο blues, με πολλά πνευστά όμως, που τα έπαιζαν διακεκριμένοι τζαζίστες, σαν τους Lester Bowie τρομπέτα, Julian Priester τρομπόνι και Roscoe Mitchell άλτο σαξόφωνο! Σαν ήχος δε (αυτό το track) ήταν μπροστά από την εποχή του.
Όταν οι Butterfield Blues Band θα κυκλοφορούσαν το πρώτο άλμπουμ τους στην Elektra, τον Οκτώβριο του 1965, το τραγούδι του Gravenites “Born in Chicago” δεν θα άνοιγε μόνο το LP τους, αλλά θα αποδεικνυόταν και κάτι σαν σήμα κατατεθέν τους.
Μπορεί ο Nick να μην ήταν ποτέ μέλος της μπάντας του Butterfield, όμως την επόμενη χρονιά (Αύγουστος 1966) θα χάριζε στους φίλους του ένα συγκλονιστικό κομμάτι, που δεν ήταν άλλο από το ψυχεδελικό αριστούργημα “East-west”. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες σε σχέση με το πώς ακριβώς συνετέθη αυτό το ιστορικό track, στην αυγή του acid rock, για την παρουσία του Bloomfield στη σόλο κιθάρα, και για τον τρόπο που αυτοσχεδίασε, επηρεασμένος από την ινδική μουσική, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το ρόλο του Gravenites στη σύνθεση (επηρεασμένος, βασικά, από τα ακούσματα της ελληνικής λαϊκής μουσικής, που είχε από το σπίτι του ή απ’ όπου αλλού). Περιττό να πω πως και μόνο γι’ αυτό το κομμάτι το όνομα τού Nick Τhe Greek περνάει κατ’ ευθείαν στο πάνθεον των «ηρώων» του ροκ.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/nik-gkrabenitis-1938-2024-o-thrylikos-ellinoamerikanos-mployzman-pethane-sta-86-toy