ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ο συνθέτης των επιτυχιών, που πέθανε προχθές – τραγούδια του είχαν πει οι Μαρινέλλα, Πάριος, Καλογιάννης, Κανελλίδου κ.ά., όπως και όλη η ελληνική ποπ του ’80 και του ’90

Στις 17 Σεπτεμβρίου μάθαμε για τον θάνατο του συνθέτη και τραγουδοποιού Αλέξη Παπαδημητρίου. Ήταν 80 ετών. Ο Παπαδημητρίου, παρότι είχε κάνει τεράστιες επιτυχίες, που τις τραγούδησαν όλοι οι Έλληνες, δεν ήταν ένα γνωστό πρόσωπο. Δεν έδινε συνεντεύξεις, δεν εμφανιζόταν στην τηλεόραση, ενώ και οι φωτογραφίες του, που κυκλοφορούσαν στον Τύπο, ήταν περιορισμένες και συγκεκριμένες. Προφανώς ο άνθρωπος ήταν από εκείνους που δεν ενδιαφέρονταν για πολλά-πολλά, και που μιλούσαν, όπως συνήθως λέμε, μέσω της δουλειάς τους. Κάτι που, για την περίπτωση του Παπαδημητρίου, αποκτά άλλες διαστάσεις, επειδή, εξαιτίας αυτής ακριβώς της δουλειάς του, ο ίδιος θα γινόταν περιζήτητος και το όνομά του συνώνυμο της επιτυχίας.
Ο Παπαδημητρίου ήταν ποπίστας και βασικά μελωδός. Μπορεί να έγραψε και λαϊκότροπα στην πορεία, αλλά το γήπεδό του ήταν η ποπ και το ελαφρό. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, πως είχε ξεκινήσει τη διαδρομή του από το μοντέρνο τραγούδι, στο δεύτερο μισό του ’60 και από τα ποπ-ροκ συγκροτήματα.
Τα πρώτα τραγούδια του Αλέξη Παπαδημητρίου τα αποδίδουν ο Tony Pinelli και ο Fefe, το 1967. Ο πρώτος θα έλεγε τις ποπ-μπαλάντες «Πιο ψηλά κι απ’ τ’ αστέρια / Όνειρο δεν ήσουνα» [Columbia], που επιχειρούσαν να διατηρήσουν το κλίμα που είχε φτιαχτεί από την «Ανάμνησις» («Το καλοκαίρι μαζί πηγαίναμε στην αμμουδιά» και τα λοιπά), εκείνη την τεράστια επιτυχία του Ιταλού, από το 1966, που είχαν γράψει οι Βαγγέλης Πιτσιλαδής & Γιώργος Παπαστεφάνου. Και τα δύο τραγούδια του Παπαδημητρίου, που ήταν «μια χαρά», κινούνταν πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Αλλά και ο συμπατριώτης τού Pinelli, ο Fefe Aliberti, που έκανε κι αυτός τότε καριέρα στην Ελλάδα, με τα τραγούδια «Βρες κάποιον άλλον / Αντίο καλοκαίρι» [Columbia], ήταν επίσης επικεντρωμένος στα μπλουζ (στα κομμάτια που χορεύονταν από τα ζευγάρια στα πάρτυ «κολλητά»).

Ο Αλέξης Παπαδημητρίου στο κλαμπ Piper, τον Νοέμβριο του 1970

Το 1969 τραγούδια του Παπαδημητρίου θα πει η Μαρίνα (επίσης ποπ μπαλάντες), αλλά και ο ίδιος ο συνθέτης (ως Αλέξης), ενώ εκείνη τη χρονιά καταγράφεται και η συμμετοχή του σ’ ένα εφήμερο ποπ-ροκ σχήμα, τους Whites, που είχαν ως μέλος τους και τον Σταμάτη Σπανουδάκη. Οι Αλέξης-Σταμάτης και οι Whites θα ηχογραφούσαν, μάλιστα, το 45άρι «Φίλε μου / Ο τρελλός» [Zodiac, 1969], πριν οι δυο τους βρεθούν σ’ ένα άλλο γκρουπ, τους Artomics.
Οι Artomics θα αποτελέσουν μία από τις κορυφαίες live μπάντες της χώρας, στο τέλος του ’60 και την αρχή του ’70, με εμφανίσεις στο κλαμπ Piper (Νοέμβριος ’69) και στην Αθηναία (Μάρτιος ’70) που θα άφηναν εποχή, δίχως όμως να γράψουν κάποιο δίσκο. Μάλιστα, κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν μαζί τους και ο Donovan(!), που επισκεπτόταν τακτικά, τότε, την Ελλάδα, ενώ άλλα μέλη τους (πέρα από τους Παπαδημητρίου τραγούδι και Σπανουδάκη μπάσο) ήταν οι Δημήτρης Ταμπόσης επίσης τραγούδι, Γιάννης Φαναριώτης & Χριστόφορος Ρίμπας σαξόφωνα, Νίκος Παναγόπουλος πλήκτρα, Σπύρος Μπακατσέλος κιθάρα και Τζίμης Νταής ντραμς. Το ρεπερτόριο των Artomics ήταν βασικά σόουλ-ροκ.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/alexis-papadimitrioy-1944-2024-o-synthetis-epityhion-poy-tragoydisan-oloi-oi-ellines