Η ιταλίδα πιανίστρια και αυτοσχεδιάστρια Silvia Corda μάς είναι γνωστή από
διάφορα άλμπουμ του παρελθόντος (για τα οποία έχουν γραφτεί reviews στο blog). Κατ’ αρχάς ως μέλος των σχημάτων Unknown Shores (δες τα σχετικά για το CD “The House of Memory”
του 2023) και Clairvoyance (δες τα
σχετικά για τα CD “Transient”
του 2022 και “Clairvoyance”
το 2018) και ακόμη ως μέλος της τετράδας Silvia Corda / Adriano Orrù / João Pedro Viegas / Luiz Rocha, στο άλμπουμ “Unknown Shores” (2019).
Τώρα συναντάμε την Silvia Corda σ’ ένα σόλο δίσκο της, που αποκαλείται “When the Crickets Sing” (τυπωμένος για το ελληνικό label Plus Timbre – έτσι διαβάζουμε στο bandcamp) και στον οποίο την ακούμε σε toy piano, μα και σε άλλα μικροσκοπικά όργανα, που παίζονται ταυτοχρόνως με mallets κ.λπ. (όπως βλέπουμε σε μια φωτογραφία του gatefold).
Το toy piano,
που θα μπορούσε να το μεταφράσουμε και ως παιδικό πιάνο ή πιανάκι, είναι ένα...
κανονικό όργανο, αφού ως τέτοιο το έχουν αντιμετωπίσει πάμπολλοι συνθέτες μέσα
στις δεκαετίες (από τον John Cage,
μέχρι τον George Crumb
και τον Mauricio Kagel),
με την Corda να το έχει
ήδη συμπεριλάβει σε ηχογραφήσεις της, στο παρελθόν. Τώρα βεβαίως στηρίζει έναν
ολόκληρο δίσκο της σε αυτό – κάτι, που κάνει, οπωσδήποτε, τη διαφορά.
Μόνη της, λοιπόν, απέναντι σ’ ένα toy piano και σε διάφορα μικροκρουστά, η Corda δείχνει πως μπορεί, με άνεση, να σχηματίσει ένα πλαίσιο αφήγησης, που να μην είναι εικονοκλαστικό, αλλά, απεναντίας, να δημιουργεί αυτό μια σειρά από ηχητικές εικόνες, που να έχουν τη δυνατότητα να αναπαριστούν διάφορους τεχνητούς ή φυσικούς ήχους – στηρίζοντας μια ροή. Όπως συμβαίνει στο track “When the crickets sing”, για παράδειγμα, στο οποίο χρησιμοποιούνται toy piano, μικροκρουστά, glockenspiel και backing συνοδεία, αποτυπώνοντας ένα νυχτερινό τοπίο (ανάμεσα σε άλλα).
Φυσικά, υπάρχουν και tracks για σόλο toy piano, εδώ, όπως είναι το έσχατο “Novembre”, που δεν είναι λιγότερο ενδιαφέροντα, δημιουργώντας μοναδικά «ξεκούρδιστα» πλαίσια, παίρνοντας σάρκα και οστά μέσα από αυτοσχεδιαστικές πρακτικές, ενώ πολύ ενδιαφέρον είναι και το “Tre ritratti del tempo”, που διαθέτει και ψαλτήριο (το οποίο, ηχητικώς, παραπέμπει σε άλλες, μακρινές, ιστορικές εποχές).
Οπωσδήποτε το “When the Crickets Sing” είναι ένα παράξενο άλμπουμ, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν μπορεί να ακουστεί από την καθεμία και τον καθένα.
Επαφή: https://plustimbre.bandcamp.com/album/when-the-crickets-sing
Τώρα συναντάμε την Silvia Corda σ’ ένα σόλο δίσκο της, που αποκαλείται “When the Crickets Sing” (τυπωμένος για το ελληνικό label Plus Timbre – έτσι διαβάζουμε στο bandcamp) και στον οποίο την ακούμε σε toy piano, μα και σε άλλα μικροσκοπικά όργανα, που παίζονται ταυτοχρόνως με mallets κ.λπ. (όπως βλέπουμε σε μια φωτογραφία του gatefold).
Μόνη της, λοιπόν, απέναντι σ’ ένα toy piano και σε διάφορα μικροκρουστά, η Corda δείχνει πως μπορεί, με άνεση, να σχηματίσει ένα πλαίσιο αφήγησης, που να μην είναι εικονοκλαστικό, αλλά, απεναντίας, να δημιουργεί αυτό μια σειρά από ηχητικές εικόνες, που να έχουν τη δυνατότητα να αναπαριστούν διάφορους τεχνητούς ή φυσικούς ήχους – στηρίζοντας μια ροή. Όπως συμβαίνει στο track “When the crickets sing”, για παράδειγμα, στο οποίο χρησιμοποιούνται toy piano, μικροκρουστά, glockenspiel και backing συνοδεία, αποτυπώνοντας ένα νυχτερινό τοπίο (ανάμεσα σε άλλα).
Φυσικά, υπάρχουν και tracks για σόλο toy piano, εδώ, όπως είναι το έσχατο “Novembre”, που δεν είναι λιγότερο ενδιαφέροντα, δημιουργώντας μοναδικά «ξεκούρδιστα» πλαίσια, παίρνοντας σάρκα και οστά μέσα από αυτοσχεδιαστικές πρακτικές, ενώ πολύ ενδιαφέρον είναι και το “Tre ritratti del tempo”, που διαθέτει και ψαλτήριο (το οποίο, ηχητικώς, παραπέμπει σε άλλες, μακρινές, ιστορικές εποχές).
Οπωσδήποτε το “When the Crickets Sing” είναι ένα παράξενο άλμπουμ, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν μπορεί να ακουστεί από την καθεμία και τον καθένα.
Επαφή: https://plustimbre.bandcamp.com/album/when-the-crickets-sing
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου