ΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΟΣ το νέο άλμπουμ του κοντραμπασίστα της jazz

Ο Ντίνος Μάνος (Ntinos Manos) είναι γνωστός κοντραμπασίστας της ελληνικής τζαζ σκηνής. Τον γνωρίζουμε δε όχι μόνο μέσω των παρουσιών του στους δίσκους των Next Step Quintet / Quartet, αλλά και από τη συμμετοχή του σε πάμπολλα άλλα σχήματα του χώρου (από το «δισκορυχείον» μόνο βλέπω συνεργασίες με... Leoforio, Melina Paxinos, Σάκης Τσινούκας, Αλέξανδρος «Δράκος» Κτιστάκης, Γιάννης Ρούσσος κ.ά.). Εδώ, όμως, στο CD “Northwind” [Puzzlemusik 2024] ο Μάνος παρουσιάζεται όχι μόνον ως μουσικός, αλλά ακόμη ως συνθέτης και ενορχηστρωτής όλου του υλικού του δίσκου του (δηλαδή και των δέκα κομματιών).

Φυσικά δεν είναι μόνος του εδώ ο Μάνος, καθώς συνοδεύεται από τους James Wylie σαξόφωνα, Θοδωρή Κότσυφα κιθάρες, Λέανδρο Πασιά πιάνο και Γιώργο Κλουντζό Χρυσίδη ντραμς.
Υπάρχει λοιπόν ένα κουιντέτο, που, προσωπικά, σαν ήχος / παραγωγή, με παραπέμπει στα άλμπουμ των Next Step και αυτό δεν ξέρω πώς να το εκτιμήσω. Μάλλον όχι θετικά – υπό την έννοια πως εδώ ακούω γνωστά πράγματα. Εννοώ ακούω έναν γνωστό ήχο.
Θέλω να πω πως στην περίπτωσή μας (και σε κάθε περίπτωση) δεν μετράει μόνον πόσο καλός συνθέτης μπορεί να είσαι, πώς ενορχηστρώνεις κ.λπ., αλλά και πόσο κοντά μπορεί να παρουσιάζεσαι σ’ έναν ήχο σύγχρονο, μοντέρνο, απαιτητικό, που από πλευράς ηχογράφησης και στουντιακής παραγωγής να μπορεί να συνεγείρει. Αυτό δεν το συναντάς «κάθε μέρα» στους ελληνικούς τζαζ δίσκους και δεν το συναντάς κι εδώ.
Οι συνθέσεις του Μάνου έχουν οπωσδήποτε ενδιαφέρον, αν και εγώ τις βρίσκω κάπως... απλωμένες. Νομίζω πως με λίγο πιο σύντομους χρόνους τα πράγματα θα ήταν καλύτερα (το λέω γιατί το άλμπουμ διαθέτει τρία 8λεπτα κομμάτια, δύο 7λεπτα, δύο 6λεπτα, ένα 5λεπτο και δύο των δύο-τριών λεπτών). Διαρκεί δηλαδή περί την μία ώρα. Επίσης εκείνο που εγώ ακούω είναι πως οι συνθέσεις δεν δένονται ισχυρά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το άλμπουμ να κυλάει χωρίς να σε κρατάει δέσμιό του. Αυτό οφείλεται, καταφανώς, στην έλλειψη παραγωγού. Οι μουσικοί, φίλοι μεταξύ τους, μπήκαν στο στούντιο και με την βοήθεια των τεχνικών ηχογράφησαν τη δουλειά τους – έτσι συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα. Και από κει και πέρα είναι θέμα εμπειρίας, για το αν θα μπορέσεις να «σπρώξεις» τη δουλειά σου κάπως παραπάνω. Να μπορεί να συναγωνιστεί εννοώ τις σύγχρονες τζαζ παραγωγές από το εξωτερικό.
Μπορεί να φαίνεται ότι ζητάμε πολλά, αλλά δεν είναι έτσι. Τα αυτονόητα ζητάμε, ώστε οι δίσκοι να ξεχωρίζουν αληθινά και να μην αποτελούν, απλώς, κυκλοφορίες, που αύριο θα τις ξεχάσεις. Anyway…
Στο “Northwind”, δεν γεννάται θέμα, υπάρχουν καλές συνθέσεις, κινούμενες στο contemporary jazz πλαίσιο, όπως η “Patience” ή η “Dream suite”, με τους τρεις σολίστες μουσικούς (sax, guitar, piano) να μοιράζουν χρόνους, γεφυρώνοντας όσο καλύτερα γίνεται την μεταξύ τους επικοινωνία, και με το ρυθμικό τμήμα να κρατάει ωραία την ισορροπία, δίνοντας το έναυσμα για τις «αλλαγές», όμως, το ξαναλέμε, κάτι χρειαζόταν εδώ, που να υπερβαίνει το αναμενόμενο, ώστε το υλικό να ξέφευγε προς άλλες σφαίρες. Μπορεί να συμβεί. Είναι και θέμα εμπειρίας. Και όχι μόνο...
Ωραία η έκδοση της Puzzlemusik, με το triple-folded-paper sleeve και το εικαστικό του Carmelo Papadopoulos.
Επαφή: www.facebook.com/puzzlemusik.record.label