180 γραμμάρια

Για την Music On Vinyl έχω ξαναγράψει. Ολλανδική εταιρία, που τυπώνει σε audiophile βινύλια 180 γραμμαρίων κλασικά άλμπουμ του pop/ rock/ jazz παρελθόντος, σεβόμενη το άπαν. Δύο γνώμες για την ώρα…Η πρώτη αφορά στο “Raw Power” (1973) των Iggy and The Stooges, το τρίτο, δηλαδή άλμπουμ του Iggy Pop, που ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο το φθινόπωρο του ’72 και πυροδότησε (περισσότερο από κάθε άλλο) την punk έκρηξη στο Νησί, στα μέσα της δεκαετίας. (Δεν ήταν μόνος του, φυσικά – δεν ξεχνώ τους Pink Fairies, ας πούμε –, αλλά ο Iggy ήταν Iggy). Η ολλανδική εταιρία κόβει, λοιπόν, σε 2LP το “Raw Power” (το ένα με το original mix του David Bowie και το άλλο με το απείρως βαρύτερο mix του Iggy Pop από το 1997, το οποίο απορρίφθηκε στην εποχή του), τυπώνει ένα 16σέλιδο full color booklet και παραδίδει στο μουσικόφιλο κοινό ένα ωραίο πακέτο, που δοκιμάζει (όπως έλεγαν παλιά) άπαντα τα στερεοφωνικά.
Μέλος της MainMan Management, του παραγωγού Tony Defries (μαζί και οι Lou Reed, David Bowie, Mott the Hoople…), o Iggy Pop – με τους Stooges διαλυμένους κατά βάση –, θα βρεθεί στο Λονδίνο, έχοντας δίπλα του τον δεύτερο κιθαρίστα του στο γκρουπ, από το ’71, τον James Williamson, και βεβαίως τον David Bowie· κάτω από την «προστασία» του οποίου, γενικώς, βρισκόταν. Αναζητώντας, βασικά, παίκτες, για το νέο του LP απορρίπτει τον Twink (τρομάρα του), γιατί δεν ήταν τόσο… aggressive (δύο φορές τρομάρα του) και καλεί από την Αμέρικα τον Ron Asheton (1948-2009), που έπαιζε κιθάρα και τώρα θα έπιανε το μπάσο, αλλά και τον αδελφό του Scott Asheton, που χτύπαγε τα ντραμς στα δύο προηγούμενα “Stooges” άλμπουμ. Μ’ αυτή τη line-up θα μπουν οι… νέοι Stooges στα στούντιο της CBS στο Λονδίνο, για να γράψουν το “Raw Power”, έναν απόλυτο punk δυναμίτη, ακόμη κι αν αναφερόμαστε στις πιο «μπαλαντικές» στιγμές του (“Gimme danger” στην πρώτη πλευρά, “I need somebody” στη δεύτερη). Τι άλλο; Τίποτ’ άλλο.
Ολλανδική εταιρία η Music On Vinyl δεν θα μπορούσε να ξεχάσει ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν ποτέ στη χώρα – νομίζω; –, τους Shocking Blue, επανεκδίδοντας σε 180 γραμμαρίων βινύλιο το τρίτο LP του συγκροτήματος, που είχε τίτλο “Scorpio’s Dance” (1970), προσφέροντας 4 ακόμη bonus tracks. Οι Shocking Blue σχηματίστηκαν το 1967 από τους Robbie Van Leeuwen κιθάρα, Fred de Wilde φωνή, Klaasje van der Wal μπάσο, Frank Nodelijk όργανο και Cornelis van der Beek ντραμς. Χωρίς τον οργανίστα, ως κουαρτέτο, γράφουν το πρώτο τους LP [Polydor, 1968], και με την Mariska Veres (που είχε πάρει τη θέση του Fred de Wilde) το LP “At Home” [Pink Elephant, 1969] μέσα στο οποίο υπήρχε το “Venus”, ενώ, το 1970, με την κλασική τους συνθεση (Robbie, Mariska, Klaasje, Cornelis) δίνουν το “Scorpio’s Dance”, ένα από τα ωραιότερα άλμπουμ της καριέρας τους. Παρ’ όλα αυτά – και είναι περίεργο – από το LP δεν βγήκε ούτε ένα single (αφού το “Scorpio’s dance/ Sally was a good old girl” κόπηκε, απ’ ό,τι φαίνεται, μόνον ως promo). Το άλμπουμ άνοιγε, μετά από μια μικρή εισαγωγή, με το r&b “Alaska country”, το οποίο απογειώνεται από τα φωνητικά της Mariska και το break από τη φυσαρμόνικα. Η version στο “Sally was a good old girl” του Hank Cochran, έτσι όπως αποδίδεται, επιταχυνόμενα, τους πάει γάντι, ενώ το “Daemon lover” δείχνει, απλώς, το προφανές(;). Οι Shocking Blue δεν ήταν η μπάντα του ενός big hit, αλλά ένα εξαιρετικό συγκρότημα που άξιζε και αξίζει να απασχολεί ολόκληρη τη rock κοινότητα (ας ξεκινήσουμε απ’ αυτήν). Το “Little cooling planet” μπορεί να μη βρίσκεται στο ύψος του “Mighty Joe” (που υπάρχει στην έκδοση της Music On Vinyl ως bonus), αλλά είναι καλό τραγούδι. Ακόμη καλύτερο ήταν όμως το folk-rock gem στο… πρώτο μέρος και το τρίτο μέρος (με το exotica break στη μέση) “I love voodoo music”, με την Mariska Veres (1947-2006) να δείχνει πως τα κατάφερνε εξ ίσου καλώς και στις χαμηλόφωνες μπαλάντες. Το… ψυχεδελικό κλείσιμο με το “Water boy”, τον Robbie να παίζει σιτάρ και την Mariska να τραγουδά με τη γνωστή της «έπαρση» ή μάλλον σιγουριά, είναι ό,τι πρέπει. Στα bonus, εκτός του “Mighty Joe” η τραγουδάρα “Send me a postcard” καθώς και το single από την ίδιαν εποχή (1970) “Hello darkness/ Pickin’ tomatoes”.