GREEK EXTREMITIES

Kerkville είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του κιθαρίστα Μιχάλη Μοσχούτη και “Days” (2010) είναι ο τίτλος της πρώτης του δουλειάς, στην Triple Bath του Θέμη Παντελόπουλου.Χειριζόμενος διάφορες κιθάρες, όπως κλασική, ακουστική, ηλεκτρική, lap steel, pedal steel και σ’ ένα κομμάτι πιάνο, ο Μοσχούτης υφαίνει ποικίλους ηχοκόσμους, για καθέναν εκ των οποίων μπορεί ν’ αναζητήσεις συγκεκριμένες αναφορές. Δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι η επιτυχής απόπειρα του μουσικού-περιβαλλοντιστή να χρησιμοποιηθούν, σ’ ένα άλμπουμ, τα διαφορετικά κιθαροχρώματα προς την κατεύθυνση ενός επικοινωνιακού συνεχούς. Το “Days” είναι ένα καθαρό κιθαριστικό έργο, το οποίο θα μπορούσε να ενδιαφέρει – ας το πούμε έτσι – ευρύτατη γκάμα ακροατών. Ξεκινώντας από τους παλαιότερους που γέρασαν με Mike Oldfield και πηγαίνοντας προς τους πιο νέους, που θα γεράσουν με Christian Fennesz.
Επαφή: www.triplebath.gr Ο Coti, ο γνωστός μας Coti K., επιχειρεί με το 45λεπτο “Onda” [Triple Bath, 2010] να δημιουργήσει ένα τύπου electro περιβάλλον, χρησιμοποιώντας μόνον το βυσματομένο κοντραμπάσο του. Χωρίς να μετέρχεται δηλαδή καμμίας electro φόρμουλας, δίνει στο κύμα μία τέτοιαν αύρα (είναι αλήθεια πως, αν δεν γνωρίζεις, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την ηχητική πηγή του), η οποία θα μπορούσε να αναπαριστά ένα απολύτως φυσικό φάσμα συχνοτήτων (θάλασσα, αέρας, στοιχειώδεις θόρυβοι)· ό,τι έφθανε, δηλαδή, στ’ αυτιά του… ατενίζοντας το Αιγαίο, από την Ιστέρνια της Τήνου. Παρά ταύτα, αν κάποιος επιθυμήσει να κλείσει τα μάτια του, αφήνοντας ελεύθερες τις πληροφορίες του Coti στην αέναη κίνησή τους, τότε είναι πολύ πιθανόν να καταλήξει στο ακριβώς αντιδιαμετρικό σημείο. Στην αποτύπωση, ενίοτε, μιας βιοτεχνικής εκτροπής, με πρώτη ύλη κάτι περισσότερο χειροπιαστό από τα… όνειρα.
Επαφή: www.triplebath.grΔύο άλμπουμ του πειραματιστή Μαρίνου Κουτσομιχάλη στο δικό του label Αγχιβατείν. Στο 44λεπτο “Trevor Jones Studio Sessions Vol.1”, ηχογραφημένο στο φερώνυμο στούντιο, στο York της Αγγλίας, o Κουτσομιχάλης επιχειρεί να περιγράψει έναν τρόπο μέσω του οποίου ο ήχος (ό,τι παράγει μία… δομή γεννητριών) θα μπορούσε να επηρεάσει την αισθητική και τη φυσική ενός χώρου και προφανώς του υποκειμένου, που βρίσκεται στο χώρο και που γίνεται μάρτυς του ηχητικού συμβάντος. Η μουσική, ο ήχος καλύτερα, μπορεί να λειτουργήσει στο επίπεδο της υποβολής, βοηθούμενος, ενίοτε, και από κάποιες αυθόρμητες τεχνικές… αυθυποβολής.
Στο “Peripatetic”, o Κουτσομιχάλης, με τις σοβαρές σπουδές στο Music Research Centre, του Πανεπιστημίου του York (είναι, επίσης, ενεργό μέλος του ΚΣΥΜΕ), επιχειρεί μία προσεδάφιση στην καθημερινότητα – δίχως το γεννητριακό μέρος να… καίγεται – έτσι όπως «προσωποποιείται» αυτή μέσω field recordings, που συνέβησαν στα πάρκα, τους δρόμους, τις αγορές, τις αίθουσες, τις… τις… του Άμστερνταμ, της Αθήνας, του Βερολίνου, του Λονδίνο ή αλλού. Το 44λεπτο πλάνο παρακολουθείται με κλειστά μάτια.
Επαφή: www.marinoskoutsomichalis.com Οι Cranc υπάρχουν, δισκογραφικώς, από το 2000. Τότε, είχε τυπωθεί από τη Δίσκοι ΕΔΩ του Κωστή Δρυγιαννάκη το πρώτο τους CD, υπό τον τίτλο “All Angels”. Δέκα χρόνια αργότερα ξανασυναντούμε τους Rhodri Davies άρπα, Angharad Davies βιολί και Νίκο Βελιώτη τσέλο, σε μια νέα ηχογραφική περιπέτεια, που τιτλοφορείται “Copper Fields” και η οποία κυκλοφορεί, τώρα, από την absurd του Νικόλα Μαλεβίτση. Τo άλμπουμ, διάρκειας 55 λεπτών, είναι ηχογραφημένο στις Βρυξέλες τον Μάιο του ’08 και αποτελεί μία ακόμη απόπειρα καταγραφής ενός θορυβώδους ambient. Τα τρία όργανα, το βιολί, η ηλεκτρική άρπα και το τσέλο, είτε παράγουν bowed είτε e-bowed νότες, εκπέμποντας σε γειτονικές περιοχές, συμβάλλουν προς τη δημιουργία ενός κλίματος αβεβαιότητας, το οποίον επιτείνεται από την αυθόρμητη και αδέσμευτη προσέγγιση. Η, δι’ ακουστικών, ακρόαση είναι ταξίδι.
Επαφή: www.noise-below.org