ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΕΤΑΣ νέο άλμπουμ

Αν κάποιος έχει ακούσει όλες τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές του σαξοφωνίστα Γιάννη Κασέτα θα παρατηρήσει πως από άλμπουμ σε άλμπουμ ο ήχος του διαφοροποιείται. Από πάσης πλευράς. Εννοώ πως είναι πάντα διακριτό ένα προσωπικό ψάξιμο, που αγκαλιάζει πλείστα όσα τζαζ μονοπάτια, ενώ από την άλλη και στο επίπεδο της ηχοληψίας, παραγωγής κ.λπ. κάθε δουλειά του είναι ένα ακόμη βήμα πιο μπροστά, όσον αφορά στα εκπεμπόμενα vibes. Για έναν νέο μουσικό (ο Κασέτας είναι 35 ετών) αυτό είναι ζωτικό. Είναι ζωτικό, δηλαδή, να μην επαναπαύεσαι, να ψάχνεις διαρκώς το «άλλο» που θα σε πάει παρακάτω.

Το “East N Blues” [Puzzlemusik, 2014] μπορεί να είναι ηχογραφημένο στο Manhattan, με αμερικανό ηχολήπτη και νεοϋορκέζους παίκτες –άνθρωποι, δηλαδή, που ζουν και δουλεύουν στην Νέα Υόρκη–, αλλά από την άλλη είναι ένα jazz CD, που μαρτυρά την καταγωγή του· μαρτυρά την καταγωγή του μοναδικού συνθέτη και ενορχηστρωτή (που είναι ο Κασέτας φυσικά). Επί της ουσίας πρόκειται για ’κείνο που δηλώνει, και όχι «υποδηλώνει», ο τίτλος. “East” και “blues”, ήτοι blues στην πιο… κρυφή (“Voodoo eternal”) ή την πιο καθαρή μορφή του (άκου το “Dive jazz” με την μανιασμένη ερμηνεία –για τραγούδι πρόκειται– του Miles Griffith) και βεβαίως κομμάτια όπως το “Eastern funk attack” ή το “Istanblues” που μεταφέρουν στις συνθέσεις του Κασέτα τον «αέρα» της Ανατολής· όχι απαραίτητα της… ελληνικής, αλλά εκείνης της ευρείας που εννοούν οι Αμερικανοί, όταν προφέρουν την λέξη “East”. Όλες οι συνθέσεις του άλμπουμ κινούνται σε υψηλό επίπεδο, με περισσή φαντασία και παίξιμο ψυχής από τους Ulysses Owens, Jr. ντραμς, Adam Birnbaum πιάνο, πλήκτρα, Tatum Greenblatt τρομπέτα, Απόστολο Σιδέρη κοντραμπάσο, Miles Griffith φωνή, Αντώνη Ανδρέου τρομπόνι και Γιάννη Κασέτα τενόρο, άλτο, σοπράνο, ενώ και τα επί μέρους τεχνικά ζητήματα (ηχογράφηση, παραγωγή κ.λπ.) είναι εκείνα που ταιριάζουν σ’ ένα CD, που μπορεί να αποτελέσει για τον Κασέτα το διαπιστευτήριο για μια ακόμη πιο επικεντρωμένη υπερατλαντική καριέρα. Δεν είναι εύκολο, ούτε γνωρίζω αν τον απασχολεί κάτι τέτοιο, εκείνο που γνωρίζω, όμως, είναι πως η τριμερής “Eternal suite” π.χ. είναι μια σύνθεση ζηλευτή, ενώ και η «ιδέα» η σχετική με τα eastern στοιχεία στις μουσικές του, πάντα για τον Αμερικανό (αφήνω για τον Έλληνα), ενταγμένη μέσα στο πλέγμα μιας ευρύτερης exotica, μπορεί να είναι το tip που θα κάνει την διαφορά. Αυτά.

Επαφή: puzzlemusik@gmail.com