ΡΟΚ-ΕΝΤ-ΡΟΛ δραχμές 3

Και μια και είμαστε στην ελληνική δεκαετία του ’50 να συνεχίσω με κάτι ακόμη ενδιαφέρον. Την ίδιαν εποχή λογικώς (Δεκέμβριος 1956) που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Sidney Finkelstein (δες την προηγούμενη ανάρτηση) πρέπει να τυπώθηκε και το 12σέλιδιο περιοδικάκι Ροκ-Εντ-Ρολ, που πουλιόταν 3 δραχμές και ήταν κατ’ ουσίαν μία μέθοδος εκμάθησης του χορού ροκ-εντ-ρολ… άνευ διδασκάλου. Το περιοδικάκι εξέδιδε κάποιος Β. Καπετανάκης και περιελάμβανε κείμενα σχετικά με το… πώς χορευόταν το ροκ-εντ-ρολ, ροκ… ανέκδοτα, αλλά και στίχους, που θα μπορούσε να μελοποιηθούν ώστε να γίνουν τραγούδια… ροκ τραγούδια εννοώ, και μάλιστα με ελληνικά λόγια! Δεν ξέρω αν υπήρξε συνθέτης που να επιχείρησε να μελοποιήσει το «Ροκ εντ ρολ», οι στίχοι του όμως ήταν κάπως έτσι: «Ροκ εντ ρολ ανεμοζάλη/ φουσκοθαλασσιά, σεισμός/ τέχνη, σκέρτσα, κόλπα, πάλη/ κι απαράμιλλος ρυθμός». Για ν’ ακολουθήσει το ρεφρέν… «Ροκ εντ ρολ όλο το σύμπαν/ τίποτ’ άλλο, ροκ εντ ρολ/ ροκ εντ ρολ μικροί μεγάλοι/ ροκ εντ ρολ, ωκέυ, δατς ολ» και τα λοιπά, και τα λοιπά… Αν δεν ήταν τέλη ’56, τότε σίγουρα ήταν 1957 (στο περιοδικό δεν αναφέρεται χρονιά).

Όλοι αντιλαμβανόμαστε πως για να εκδίδεται έντυπο, που να… μαθαίνει τον καινούριο χορό στην νεολαία της εποχής, τότε η εισβολή του rock n’ roll στην Αθήνα θα πρέπει να υπήρξε το λιγότερο… θορυβώδης. Συνεπήρε, δηλαδή, ένα σεβαστό τμήμα της αθηναϊκής νεολαίας (ας μιλήσουμε γι’ αυτήν αρχικώς), η οποία είδε και άκουσε για πρώτη φορά ζωντανό rock n’ roll από την μπάντα του αμερικανικού αεροπλανοφόρου The Coral Sea τον Οκτώβριο του 1956 στο Ζάππειον. Ανάμεσα στον ορυμαγδό των κακόβουλων δημοσιευμάτων των εφημερίδων της περιόδου, που συναγωνίζονταν η μία την άλλη σε υστερικούς τίτλους (σχετικούς με την ανηθικότητα, ου μην αλλά και εγκληματικότητα με τις οποίες συνδεόταν, υποτίθεται, ο νέος χορός) ερχόταν αυτή η ολιγοσέλιδη έκδοση, το περιοδικό Ροκ-Εντ-Ρολ, με γλώσσα απλή, εύστροφη και κυρίως τολμηρή να περιγράψει την… υφή του νέου χορευτικού ντουέτου, προβαίνοντας σε καίριες παρατηρήσεις.

Ο καβαλιέρος λοιπόν… «μπορεί κατά βούλησιν να μεταχειριστή την Ντάμαν του, προειδοποιουμένην βέβαια, κατά τον πλέον τολμηρόν ή πρωτότυπον τρόπον, όπως και εκείνη εκείνον. Επειδή δε το πρωτότυπον είναι πάντοτε και χαριτωμένον και αναπάντεχο, είναι ευνόητον το ζωηρόν ενδιαφέρον που θα προκαλέση η κάθε απρόβλεπτος φιγούρα. Είπαμε προηγουμένως ότι μιλάμε για χορό που κατά πρώτον λόγον, ζητάει Νειάτα. Για τα Νειάτα δεν είναι τίποτα το ακατόρθωτον. Οι πιο τολμηρές φαντασιοπληξίες που απαιτούν ελαστικότητα, ετοιμότητα, ευλυγισίαν, κέφι, μπρίο, όρεξι είναι πεδίον δράσεως της Νεότητας». Δώστε προσοχή και στη συνέχεια… 
«Εδώ όμως θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεσι που αφορά ιδίως το Ωραίον φύλον. Το Ροκ-εντ-Ρολ απαγορεύεται, ας μας επιτραπή η έκφρασις, δ ι α  ρ ο π ά λ ο υ, στις σεμνότυφες, τις μιξοπαρθένες και τις… Οσίες Μαρίες. Αυτές, αφήστε που δεν κάνουν για τίποτα, δεν πρέπει ούτε να βλέπουν ζευγάρια που χορεύουν Ροκ-εντ-Ρολ. Γιατί, και βλέποντάς τα μόνο, θα τα δηλητηριάσουν, θα τα μολύνουν και θα τα φαρμακώσουν με την σκουριά των απηρχαιωμένων, αραχνιασμένων και σαφρακιασμένων αντιαισθημάτων των, που κάθε άλλο παρά μέσον αναπτύξεως, προόδου και αναδείξεως είναι της Ομορφιάς».

Θα είχε καεί ο άνθρωπος από τις θεούσες της εποχής και θέλησε να πάρει το αίμα του πίσω…