TOM CHANG groove με ινδοπρέπεια

Ένα από τα πιο μεστά και ενδιαφέροντα jazz CD που άκουσα τον τελευταίο καιρό είναι το “Tongue & Groove” [Raw Toast Records, 2014] του κιθαρίστα Tom Chang. Μάλλον για ντεμπούτο πρόκειται, κι αν είναι όντως έτσι τότε έχουμε να κάνουμε μ’ ένα  άλμπουμ που… ξεφεύγει του αναμενομένου. Η βάση της μουσικής σκέψης του καναδού κιθαρίστα περικλείεται στην φράση… «παίζω την μουσική που μου αρέσει ν’ ακούω»… πράγμα που από πρακτικής πλευράς σημαίνει ένα είδος jazz με πολλά… jazz και rock (και ουχί jazz-rock) αυτοσχεδιαστικά στοιχεία, «σημαδεμένο» καταφανώς από την ινδική μουσική παράδοση. Πριν προχωρήσω ας δώσω την line-up τής μπάντας που ακούγεται στο “Tongue & Groove”, προκειμένου να έχουμε μία πρώτη ηχητική εικόνα. Greg Ward άλτο σαξόφωνο, Jason Rigby τενόρο σαξόφωνο, Chris Lightcap μπάσο, Gerald Cleaver ντραμς, Akshay Anatapadmanabhan kanjira, mridangam, Subash Chandran konnakol και βεβαίως Tom Chang κιθάρα (τα kanjira, mridangam και konnakol είναι ινδικά κρουστά). Το CD, που έχει διάρκεια λιγότερη των 50 λεπτών, αποτελείται από δέκα συνθέσεις – εννέα πρωτότυπες του Chang και μια διασκευή στο “Variations for piano Op.27” του Anton Webern. Τις ακούω μία-μία…  

Το πρώτο track έχει τίτλο “Spinal tap/ Goes to 11” και παρότι διαρκεί λίγο παραπάνω από τρία λεπτά έχει έναν ξεκάθαρο progressive χαρακτήρα. Έτσι, απολαμβάνουμε την κιθάρα, από την μια μεριά, σε μπροστινό και πίσω επίπεδο να… φωνασκεί ή να μελωδεί συγχρονισμένη κατά μίαν έννοια με το τενόρο του Jason Rigby, την ώρα κατά την οποίαν η στέρεα και «κρατημένη» ρυθμική γραμμή, από την άλλη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για «εκπλήξεις». Στο “Djangolongo” υπάρχει μία σύνθετη ρυθμική βάση (δυτική και ινδοπρεπής) πάνω στην οποίαν απλώνονται τα soli ηλεκτρικής κιθάρας και σαξοφώνου, με τα ντραμς να «γεμίζουν» σποραδικώς και με το κομμάτι να ολοκληρώνεται μέσα από ένα σύμπλεγμα… ρυθμικής γαλήνης. Το “Variations for piano Op. 27”, με διάρκεια μόλις 2:40, έχει επιλεγεί, βασικά, λόγω της μελωδικής και ρυθμικής γραμμής του με τα σαξόφωνα και την κιθάρα να ανταποκρίνονται στo εύπλαστον του πράγματος. Ακόμη πιο σύντομο στο χρόνο (μόλις 1:15) είναι το “Sleepwalker” που ακολουθεί, κομμάτι που μοιάζει να αποτελεί μια συνέχεια της «Webern-ικής» ελευθερίας. Το φερώνυμο “Tongue & groove” ξεκινά μ’ ένα βοκαλιστικό και κρουστό σόλο από τον Subash Chandran, για να εξελιχθεί σ’ ένα τυπικό indo-jazz track, με τους Ward στο άλτο και Chang στην κιθάρα να ίπτανται πάνω από ένα σύνθετο ρυθμικό τμήμα, που αφήνει βεβαίως πολλά αυτοσχεδιαστικά περιθώρια. Ανάσα με το μόλις 1:50 “Scatterbrain”… ανάσα πριν το ογκώδες (12:22) “Bar codes”, ένα από τα high-lights του CD, ένα αργό track με ωραία «περπατητή» μπασογραμμή, μέσα από το οποίον αναπηδά ένα καθαρόαιμο blues, με στοιχεία από την… Ornette Coleman-ική παράδοση. Το τρίλεπτο “The logos” είναι ένα επίσης αργό track, μια μπαλάντα, κάπως κινηματογραφικής αφήγησης, με το μπάσο του Lightcap να πρωταγωνιστεί, ενώ το 8λεπτο “Entangoed heart” αποτελεί μία από τις ωραιότερες συνθέσεις του CD, κινούμενο σε γρήγορο τέμπο και με διαρκές «υπόγειο» groove. To “Tongue & Groove” θα ολοκληρωθεί με το “Spinal tap Tk.2”, που, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, είναι ένα εναλλακτικό take του εισαγωγικού ροκάδικου “Spinal tap”.

Πολύ ενδιαφέρουσα η πρόταση του Tom Chang, με στοιχεία που δεν εντοπίζονται «κάθε μέρα» στις κυκλοφορίες τής νεοϋορκέζικης jazz scene.