ΠΑΝΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗΣ προ του καπνοπωλείου

Τρίτη στη σειρά ανάρτηση (μετά το βιβλίο του Sidney Finkelstein και το περιοδικό Ροκ-Εντ-Ρολ) με θέμα επιλεγμένο από τα ελληνικά fifties· έτσι για να κλείσουμε, πριν επανέλθουμε, κάπως… στρογγυλά το «κεφάλαιο». Ο λόγος, λοιπόν, για τον Παναγιώτη Κουτρουμπούση και για το πρώτο (κατά πάσα πιθανότητα) σκίτσο του, που δημοσιεύτηκε ποτέ σε περιοδικό. Αντιγράφω από το βιβλίο του Λεωνίδα Χρηστάκη Η Δυστυχία τού να Είσαι Μαλάκας [Κάκτος, Αθήνα 1984 και Ideo-Tsepi Αθήνα 1985] και πιο συγκεκριμένα από το κεφάλαιο Μικρή Αναδρομή στα Χαμένα Κορμιά…

«Πρώτος μπήτνικ –χωρίς να το ξέρει– ήταν ο υπαρξιστής Σίμος, που είχε από το 1951 μια παράγκα στην οδό Σαρρή(…). Υπαρχηγός του ήταν ο Παναγιώτης Κουτρουμπούσης, ένα κοντό βατραχοειδές υποκείμενο, ηλικίας τότε 16 ως 18 χρονών. Ο Κουτρουμπούσης πήγε, μετά την εγκατάλειψη του Σίμου, στην Ιταλία, όπου σπούδασε κινηματογράφο, ενώ τελείωσε το Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών. Σ’ αυτό το ανθρωποειδές υποκείμενο έπεφτε η μοίρα του πρωτεργάτη των Ελλήνων μπήτνικς, μια που η επόμενη ζωή του θα τρόμαζε ακόμα και τον διευθυντή της Εθνικής Ασφάλειας της Βραζιλίας ή της Ονδούρας. Μπορεί να πει κανείς, χωρίς την σοβαρότητα ενός καθιερωμένου ιστορικού, ότι μέχρι το 1958 ο Κουτρουμπούσης ήταν ο μόνος ψυχολογικά μπητ στον αθηναϊκό χώρο.(…) Ο Πητ γυρίζει μετά το 1955 ως το 1960 μια σειρά ταινίες μικρού μήκους με τη ζωή λαϊκών μουσικών, κυρίως συνθετών, με βάση τον Βαμβακάρη και τους δορυφόρους του της εποχής εκείνης. Όμως η οικονομική ανέχεια της εποχής τ’ αφήνει ατελή και χωρίς τη συμπλήρωση του ηχητικού μέρους, κι έτσι έμειναν ‘βουβά’. Αργότερα καταπιάνεται με τα σχέδια. Σχεδιάζει μανιωδώς πορτραίτα βασανισμένων και φρικαρισμένων ανθρώπων. Στον ‘ΚΟΥΡΟ’ (Νο 1, 1958) δημοσιεύεται για πρώτη φορά ένα ολοσέλιδο απ’ αυτά(…)».

Μερικές διευκρινήσεις. Κατά πόσον είχε σχέση ο Σίμος με τους beatniks καλύτερα ας το αφήσουμε, αφού ακόμη και ο Κουτρουμπούσης (κατά τα λεγόμενά του δηλαδή) δεν είχε ουδεμία σχέση με αυτούς (ή το έργο του με το έργο τους). Αντιγράφω ερώτηση-απάντηση από συνέντευξη τού Κουτρομπούση στον Νίκο Μητρογιαννόπουλο και στο περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι (#22, 2-3/2008): «Ερ. Πάνο έχεις την ταμπέλα του μπητ λογοτέχνη, του πρωτοποριακού… Απ. Μπητ όχι. Γιατί η δική μου δουλειά δεν ήταν ποτέ μπητ.(…)».
Επίσης, αν ο Χρηστάκης αναφέρεται στην ταινία Από Μπουζούκια σε Μπουζούκια (γιατί δεν γίνεται να αναφέρεται σε άλλη) εκείνη ήταν γυρισμένη το 1962 και όχι στο διάστημα 1955-1960. Επίσης, ο Κουτρουμπούσης έφτιαχνε σκίτσα πριν γυρίσει την ταινία, και πριν κάνει οτιδήποτε άλλο προφανώς, αφού το σκίτσο είναι το πιο άμεσο, το πιο ανέξοδο και άρα το πιο «εύκολο» απ’ όλα τα καλλιτεχνήματα. Τέλος, το τεύχος του περιοδικού Κούρος στο οποίο δημοσιεύτηκε το πρώτο («επίσημο» ας το πω έτσι) σκίτσο τού… νέου γελοιογράφου Κουτρουμπούση ήταν όντως το Νο 1 (της πρώτης περιόδου), τυπωμένο τον Απρίλιο του 1959…
Και αυτό http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html...