δύο... progressive βίντεο

To progressive rock, το είδος εκείνο δηλαδή που συνδύασε στοιχεία του rock του ’60, με την jazz, το blues, το folk, την avant-garde, τα ηλεκτρονικά, την λεγόμενη κλασική κ.λπ., έδινε κι έπαιρνε στην Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Εκατοντάδες συγκροτήματα πειραματίστηκαν μέσα στη συγκεκριμένη φάση προσφέροντας, ενίοτε, συναρπαστικούς δίσκους (αξίζει, ίσως, κάποια στιγμή να κάνω μια λίστα με τους δέκα ή είκοσι ωραιότερους… κατά το δισκορυχείον), μεταφέροντας το… προοδευτικό μήνυμα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης (και της Ασίας, και της Αμερικής, και της Ωκεανίας, και της Αφρικής). Μάλιστα, αν το δούμε το πράγμα στην ολότητά του, progressive rock δεν σταμάτησε να ηχογραφείται (έστω και σε… μικροποσότητες) ακόμη και στην δεκαετία του ’80, ακόμη και στα late 80s (προσφάτως έπεσε στα χέρια μου το εξαιρετικό prog-folk LP “Odyssee Celtique” των Γάλλων Orvez από το 1988!), γεγονός που δείχνει πως το… πράγμα, από την πρώτη στιγμή, είχε έλθει για να μείνει. Δύο από τα καλύτερα βρετανικά progressive συγκροτήματα ήταν οι Stone the Crows και οι Warm Dust. Επειδή είδα προσφάτως στο YouTube δύο βίντεο με ηχογραφήσεις των συγκεκριμένων γκρουπ που μου άρεσαν πολύ, είπα να τα μεταφέρω στο δισκορυχείον (τα βίντεο) προσθέτοντας και λίγα λόγια...

Στο πρώτο οι Stone the Crows –δηλαδή οι Maggie Bell φωνή, Les Harvey κιθάρα, Jim Dewar μπάσο, John McGinnis όργανο, Collin Allen ντραμς–, αποδίδουν την σύνθεση του Percy Mayfield “Danger zone”. Πρόκειται για το τελευταίο κομμάτι του δεύτερου (και καλύτερου) άλμπουμ τους “Ode to John Law” [Polydor Super 2425 042], που κυκλοφόρησε το 1970. Να σημειώσω μόνον πως δύο χρόνια αργότερα (1972) ο κιθαρίστας Les Harvey (αδελφός του Alex Harvey) πέθανε από ηλεκτροπληξία πάνω στη σκηνή, σ’ ένα live στο Swansea της Ουαλίας, όταν έπιασε μικρόφωνο από το οποίο περνούσε ρεύμα χωρίς να ήταν γειωμένο. Ήταν μόλις 27 ετών.

Οι Warm Dust υπήρξαν από τα λιγότερο προβεβλημένα γκρουπ του βρετανικού progressive rock. Αδίκως, γιατί ήταν ένα πραγματικά προοδευτικό συγκρότημα, όχι μόνον ως προς την μουσική δηλαδή, αλλά συχνά και ως προς του στίχους – αναφέρομαι κυρίως στο αντιπολεμικό LP τους “Peace for Our Time” [Trend TNLS 6001] από το 1970. Μέλη των Warm Dust ήταν οι Dransfield Walker φωνή, κρουστά, Paul Carrack όργανο, Dave Pepper ντραμς, Terry Comer μπάσο, John Surgey τενόρο και Alan Soloman βαρύτονο… και με αυτήν ακριβώς την σύνθεση ηχογραφούν το πρώτο άλμπουμ τους, που ήταν διπλό και είχε τίτλο “And it Came to Pass” [Trend TNLS 700, 1970]. Έσχατο, επίσης, track του συγκεκριμένου 2LP ήταν το “Indian Rope Man” του Richie Havens, που το βλέπουμε/ακούμε και στο YouTube (μάλιστα, όπως διαβάζουμε στο βίντεο, ντράμερ την εποχή της μαγνητοσκόπησης ήταν ο John Bedson και όχι ο Dave Pepper). Να συμπληρώσω, περαιτέρω, πως ο Paul Carrack κάνει έκτοτε μεγάλη καριέρα, «μέσα» και κυρίως «έξω» από τα συγκροτήματα (Ace, Roxy Music…), η οποία φθάνει μέχρι τις μέρες μας.

Και κάτι ακόμη. Η… γενιά μου πληροφορήθηκε για τα περισσότερα από τα επισκιασμένα βρετανικά prog-rock συγκροτήματα μέσω του βιβλίου του Ντίνου Δηματάτη Άγνωστοι του Ροκ/ 2000 Names [Rotonda], που είχε τυπωθεί στην Θεσσαλονίκη το 1982. Τόσο νωρίς...