Λίγα βιαστικά λόγια για δύο DVD, που τα είδα κάπως γρήγορα χθες βράδυ…
PIO LEIVA Y LOS MENTIROSOS: Live In Amsterdam (Timba)
Ο Pío Leiva δεν υπάρχει πια. Πέθανε το 2006 σε ηλικία 89 ετών· άλλος ένας Κουβανός που δεν του έλειπε η πουράκλα από τα χείλη κι έζησε τόσο πολύ. Έτσι, και κατά έναν τρόπο, το live στο Amsterdam (16 & 17/7/2004) μοιάζει σαν ένα οπτικό κύκνειο άσμα, ενός bandleader και τραγουδιστή που συμπορεύτηκε με την εξέλιξη της κουβανικής μουσικής σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Μέλος και αυτός της παρέας του Buena Vista Social Club, απέλαβε προς το τέλος της ζωής του παγκόσμια αναγνώριση, παίρνοντας μέρος σε... world περιοδείες (το 2004, ο Leiva, αν και στα 87 του, είχε δώσει παραστάσεις στις Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία, Ιταλία, Πορτογαλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Βρετανία, Λουξεμβούργο και Δανία!), ανταποκρινόμενος στο ρόλο του. Ε, όσο μπορούσε. Άνεση στη σκηνή, εκφραστικότατος, κινητικός, και με φωνή... νεώτερη, ο Pio Leiva είχε δίπλα του μουσικούς που «έσκιζαν». Τον πιανίστα Alfonso E. Gonzalez Mantilla, τους κρουστούς Edilberto Machado Alba, Osvaldo Ramon Huerta Cucalo και Pedro Pablo Rodriguez Mireles, τον αντικαταστάτη τραγουδιστή Jose Lusson Bueno... Όσοι πιστοί, δικοί του.
INCOGNITO: Live at Java Jazz Festival Jakarta
(inakustik)
Έχουν την ιστορία τους πια και οι Βρετανοί Incognito, αφού εφέτος κλείνουν 35 χρόνια ζωής. Σε σχήμα από τα τέλη των seventies, οι Incognito υπήρξαν από τα ηγετικά γκρουπ της acid jazz σκηνής, στις αρχές του ’90, εξακολουθώντας να ηχογραφούν και να δίνουν παραστάσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου. Το live στην Jakarta (2008), που έχει διάρκεια 114 λεπτά, δείχνει να αντιπροσωπεύει πλήρως την σημερινή εικόνα του γκρουπ, το οποίο στηρίζεται πάντα στην παρουσία του Jean-Paul “Bluey” Maunick (κιθάρα, φωνή, κρουστά) και βεβαίως στα πλούσια γυναικεία φωνητικά (Dira, Maysa Leak, Imaani, Joy Rose). Soul, jazz και soul-jazz, συχνά σε smooth κατευθύνσεις, είναι το «γήπεδο» των Incognito· και σ’ αυτό είναι καλοί. Όπως καλή είναι και η παρουσία τους στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας.
Ο Pío Leiva δεν υπάρχει πια. Πέθανε το 2006 σε ηλικία 89 ετών· άλλος ένας Κουβανός που δεν του έλειπε η πουράκλα από τα χείλη κι έζησε τόσο πολύ. Έτσι, και κατά έναν τρόπο, το live στο Amsterdam (16 & 17/7/2004) μοιάζει σαν ένα οπτικό κύκνειο άσμα, ενός bandleader και τραγουδιστή που συμπορεύτηκε με την εξέλιξη της κουβανικής μουσικής σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Μέλος και αυτός της παρέας του Buena Vista Social Club, απέλαβε προς το τέλος της ζωής του παγκόσμια αναγνώριση, παίρνοντας μέρος σε... world περιοδείες (το 2004, ο Leiva, αν και στα 87 του, είχε δώσει παραστάσεις στις Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία, Ιταλία, Πορτογαλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Βρετανία, Λουξεμβούργο και Δανία!), ανταποκρινόμενος στο ρόλο του. Ε, όσο μπορούσε. Άνεση στη σκηνή, εκφραστικότατος, κινητικός, και με φωνή... νεώτερη, ο Pio Leiva είχε δίπλα του μουσικούς που «έσκιζαν». Τον πιανίστα Alfonso E. Gonzalez Mantilla, τους κρουστούς Edilberto Machado Alba, Osvaldo Ramon Huerta Cucalo και Pedro Pablo Rodriguez Mireles, τον αντικαταστάτη τραγουδιστή Jose Lusson Bueno... Όσοι πιστοί, δικοί του.
Έχουν την ιστορία τους πια και οι Βρετανοί Incognito, αφού εφέτος κλείνουν 35 χρόνια ζωής. Σε σχήμα από τα τέλη των seventies, οι Incognito υπήρξαν από τα ηγετικά γκρουπ της acid jazz σκηνής, στις αρχές του ’90, εξακολουθώντας να ηχογραφούν και να δίνουν παραστάσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου. Το live στην Jakarta (2008), που έχει διάρκεια 114 λεπτά, δείχνει να αντιπροσωπεύει πλήρως την σημερινή εικόνα του γκρουπ, το οποίο στηρίζεται πάντα στην παρουσία του Jean-Paul “Bluey” Maunick (κιθάρα, φωνή, κρουστά) και βεβαίως στα πλούσια γυναικεία φωνητικά (Dira, Maysa Leak, Imaani, Joy Rose). Soul, jazz και soul-jazz, συχνά σε smooth κατευθύνσεις, είναι το «γήπεδο» των Incognito· και σ’ αυτό είναι καλοί. Όπως καλή είναι και η παρουσία τους στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου