Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ 25 χρόνια μετά…

Σήμερα συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου και ομολογώ πως ούτε στο νου μου το είχα (το γεγονός, και την επέτειό του), ούτε, κατ’ επέκταση, σκόπευα να γράψω κάποιο σχετικό κείμενο. Μου πέρασε όμως ο Αλέξανδρος, στο chatbox, το άρθρο της Άντας Ψαρρά «25 χρόνια από το θάνατο του πρίγκηπα της ελληνικής ροκ» από το site της Εφημερίδας των Συντακτών (5.12.2015, 22:23) κι έτσι μ’ έπιασε το φιλότιμο να πω δυο λόγια για ένα μόνο ζήτημα, που το θεωρώ πολύ σημαντικό – ζωτικής θέλω να πω σημασίας. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τους χαζούς χαρακτηρισμούς τύπου «πρίγκιπας» π.χ., ούτε με τον «απροσάρμοστο» Σιδηρόπουλο (μια χαρά προσαρμοζόταν ο μακαρίτης, τραγουδώντας πότε για τον Μαρκόπουλο, πότε για τον Θεοδωράκη και πότε για τον Χατζηνάσιο, δίνοντας συνεντεύξεις από ’δω κι από ’κει, βγαίνοντας στην πασοκική TV, κάνοντας εξώφυλλο για το Αθηνόραμα και άλλα τινά), ούτε έχει να κάνει με ΤΗ ροκ (αφού όπως έχουμε ξαναπεί, μόνον οι άσχετοι και οι πανεπιστημιακοί, που είναι κατά τεκμήριο ανίδεοι μ’ αυτά τα θέματα, θα γράψουν «Η ροκ» και όχι «ΤΟ ροκ»). Επίσης δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να γράψω για όσα αναπαράγονται απ’ ορισμένους (και ορισμένες) με την αίσθηση του πρωτοφανούς, καταστάσεις εν ολίγοις που τις ξέρει ο κόσμος από αιώνες [το τραγούδι «Μίκυ-Μάου(ς)», ή το άρθρο στο περιοδικό Μουσική «Συζήτηση εν λευκώ μ’ έναν άγνωστο νεαρό του υφυπουργείου Νέας Γενιάς»] και για τα οποία έχουμε βγάλει –όσοι έχουμε βγάλει τέλος πάντων– τα συμπεράσματά μας.
Εγώ θα σταθώ σ’ ένα μόνο θέμα, που είναι πολύ σοβαρό, διαχρονικό και κρίσιμο, το ξαναλέω, και που παρουσιάζεται από την συντάκτρια τής Εφ.Συν. μ’ έναν παντελώς αχαρακτήριστο τρόπο. Και αυτό το θέμα δεν είναι άλλο από τα ναρκωτικά. Και βασικά την πρέζα, την ηρωίνη. Γράφει η Άντα Ψαρρά: 
«Όσοι πιστεύουν ότι τα ναρκωτικά ισοδυναμούν αυτομάτως με κάψιμο του εγκεφάλου και ότι αν κάποιος την πατήσει με τις ουσίες παύει να σκέφτεται και να αγαπάει ή να ελπίζει τότε είναι μακριά νυχτωμένος ή κακώς εννοούμενο ΚΚΕ[sic]. Επειδή ακριβώς δεν είναι έτσι υπάρχει το περιθώριο να σταθεί ο εξαρτημένος στα πόδια του ακόμα και να απαλλαγεί από τις ουσίες έστω και για λίγο, με τη βοήθεια όλων όσων θα πιστέψουν και κυρίως θα τον πείσουν ότι αυτό γίνεται. Η πορεία της ηρωίνης έχει βέβαιο τέλος το θάνατο όπως άλλωστε προειδοποιεί στα τραγούδια του ο Σιδηρόπουλος, αλλά όλα μπορούν να αλλάξουν και να μη φτάσουν εκεί τα πράγματα».
Τι μας λέει εδώ η κ. Ψαρρά; Πως εμείς που έχουμε τη γνώμη ότι η πρέζα είναι ένας δρόμος χωρίς γυρισμό, γιατί αυτό αποδεικνύει ο κανόνας και η Ιστορία δηλαδή, είμαστε μακριά «νυχτωμένοι» και «κακώς εννοούμενο ΚΚΕ»;
Τι μας λέτε; Σοβαρά; Μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε κιόλας (σαν ηλίθιοι, σαν θύματα), για να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει; Τι ανοησίες είναι αυτές; Φυσικά και η πρέζα είναι «κάψιμο του εγκεφάλου», φυσικά «παύει να σκέφτεται και να αγαπάει ή να ελπίζει» όποιος κάνει χρήση της και φυσικά ισχύει εκείνο που έγραφε ο Σιδηρόπουλος, τότε, στο άρθρο της Μουσικής, πως για τον πρεζάκια… «δεν υπάρχει φίλος, πουλάει τη μάνα του για τη δόση»
Εντελώς εκτός πραγματικότητας είναι η κυρία Ψαρρά, όταν γράφει για «κακώς εννοούμενο ΚΚΕ», χωρίς να εξηγήσει πρώτα, σ’ εμάς τους «μακριά νυχτωμένους», ποιο είναι το… καλώς εννοούμενο. Θα κάνουμε κριτική, τώρα, στις θέσεις του κόμματος για τα ναρκωτικά, που τέλος πάντων, εγώ προσωπικώς, στο μεγαλύτερο μέρος τους, τις θεωρώ εντελώς σωστές;
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει δηλαδή μ’ αυτό που λέει το ΚΚΕ πως… «Η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης έχει επιτείνει ακόμα περισσότερο την τοξικομανία ως κοινωνικό φαινόμενο». Πως… «Οι χρήστες είναι πιο επιβαρυμένοι, νέα, φθηνά και με άμεση επίδραση στον χρήστη ναρκωτικά, κυκλοφορούν στις πιάτσες, ενώ πάνω από 7 στους 10 χρήστες κάνουν παράλληλα πάνω από 3 ουσίες» και πως… «Τμήματα του λαού και της νεολαίας, που σήμερα περιθωριοποιούνται και πειραματίζονται με τις ουσίες διαμορφώνουν ένα στρώμα με αυξητικές τάσεις στην τοξικοεξάρτηση τα επόμενα χρόνια». Μόνον ένας που δεν καταλαβαίνει του τι γίνεται θα πήγαινε κόντρα σε τέτοιες θέσεις-διαπιστώσεις.

Τι εννοεί η κ. Ψαρρά όταν γράφει πως… «Επειδή ακριβώς δεν είναι έτσι υπάρχει το περιθώριο να σταθεί ο εξαρτημένος στα πόδια του ακόμα και να απαλλαγεί από τις ουσίες έστω και για λίγο, με τη βοήθεια όλων όσων θα πιστέψουν και κυρίως θα τον πείσουν ότι αυτό γίνεται»; Ότι όποιος μπαίνει στον κόσμο της πρέζας ας ξέρει εκ των προτέρων πως δεν είναι οριστικά χαμένος; Ότι μπορεί, δηλαδή, να μπαινοβγαίνει; Τι «προχωρημένες» απόψεις θεέ μου! 
Επειδή, όμως, η κ. Ψαρρά είναι άσχετη με τα θέματα του ροκ και του ελληνικού ροκ (και όλα όσα αυτά συμπαρασύρουν), καθώς, όπως φαίνεται, έμαθε για τον Σιδηρόπουλο μετά το 1991, εγώ θα τις προτείνω να ψάξει και να διαβάσει μια συνέντευξη του μακαρίτη στο περιοδικό Σχολιαστής (τεύχος 57, 23/12/1987), στην Ιουλία Ραλλίδη, που δεν είναι γνωστή κι έχει νόημα. Ίσως, γι’ αυτό, τελικώς, δεν είναι γνωστή στους «προχωρημένους»… επειδή έχει νόημα. Τι λέει, εκεί, ο Σιδηρόπουλος; Προσέξτε. Οι εμφάσεις στα λόγια του δικές μου…
Πηγή: Σχολιαστής #57, 23/12/1987
Ήδη από τότε (σ.σ. από την εποχή του «Φλου») αρχίζεις και μιλάς για ουσίες, για “stuff”… 
Δεν είχα εμπειρίες τότε. Η εμπειρία μου με την ηρωίνη υπάρχει στο «Εν Λευκώ», ’79-’80. 
Υπάρχει ένας στίχος που λέει «ένα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή/ κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή»… 
Κοίταξε, μίλησα για μένα. Σε έναν τρίτο του τα λέω στα ίσα κι ίσως να τον σαρκάζω, όταν λέω «κι ίσως να ξεχαστείς, να λες πως την ελέγχεις/ πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί» – τι να ξεχαστείς; Άλλωστε η Α Πλευρά τελειώνει με το «Θάνατος». 
Δηλαδή είναι ένα ταξίδι που μοιραία καταλήγει εκεί; 
Εκεί, βέβαια.
Δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει κανείς και να νομίσει ότι θα σωθεί; 
Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν σταματήσει, αλλά είναι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα – δυστυχώς. Οι περισσότεροι μένουν στο λούκι μια ζωή ολόκληρη

Ο ίδιος ο Παύλος Σιδηρόπουλος απέδειξε, δυστυχώς για ’κείνον, με την ίδια του τη ζωή (δηλαδή τον θάνατό του) τον «κανόνα» – όλα αυτά, τέλος πάντων, για τα οποία έκανε λόγο στη συνέντευξή του στον Σχολιαστή (τρία χρόνια πριν καταλήξει). Είχε την πείρα «από μέσα» (αχρείαστη να ήταν), αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να σαρκάζει (προσέξτε τη λέξη – να ειρωνεύεται δηλαδή) όσους ανόητους πίστευαν ότι μπήκαν στην πρέζα και ότι μπορούν να φύγουν όποτε γουστάρουν, και πως αργά ή γρήγορα το τέλος αυτής της ιστορίας είναι/θα είναι ο θάνατος.

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΖΑ λοιπόν (επειδή μας διαβάζουν και νέοι άνθρωποι). Είναι ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ, είναι ΑΝΟΗΣΙΑ. Δεν υπάρχει γυρισμός… ακόμη και γι’ αυτούς τους λίγους, τους μετρημένους στα δάχτυλα, που επιστρέφουν, γιατί και γι’ αυτό είχε μιλήσει ο Σιδηρόπουλος στον Σχολιαστή λέγοντας πως… «πρέπει να το δεχτείς, ότι στο δρόμο έχεις χάσει πράγματα, που πιθανώς να μην τα ξαναπάρεις πίσω σε συναισθηματικό, αλλά και βιολογικό επίπεδο».
Έτσι, και για να καταλήξουμε, όταν η κ. Ψαρρά γράφει… «αλλά όλα μπορούν να αλλάξουν και να μη φτάσουν εκεί τα πράγματα» δεν αποδεικνύεται απλώς άσχετη με τα ζητήματα, αλλά και εντελώς επικίνδυνη, συμμαχώντας με την εξαίρεση και αγνοώντας τον κανόνα.

14 σχόλια:

  1. >Τι μας λέει εδώ η κ. Ψαρρά; Πως εμείς που έχουμε τη γνώμη ότι η πρέζα είναι ένας δρόμος χωρίς γυρισμό, γιατί αυτό αποδεικνύει ο κανόνας και η Ιστορία δηλαδή, είμαστε μακριά «νυχτωμένοι» και «κακώς εννοούμενο ΚΚΕ»;

    ΚΚΕ ίσως όχι, αλλά μακριά νυχτωμένοι σίγουρα. Δεν μιλάτε καλύτερα με κανέναν του ΚΕΘΕΑ πριν πείτε τέτοιες μπαρούφες, που μπορεί να τις διαβάσει και κανένας που ξεκίνησε την πρέζα και να πιστέψει ότι "δεν έχει γυρισμό";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΖΑ λοιπόν (επειδή μας διαβάζουν και νέοι άνθρωποι). Είναι ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ, είναι ΑΝΟΗΣΙΑ. Δεν υπάρχει γυρισμός… ακόμη και γι’ αυτούς τους λίγους, τους μετρημένους στα δάχτυλα, που επιστρέφουν, γιατί και γι’ αυτό είχε μιλήσει ο Σιδηρόπουλος στον Σχολιαστή λέγοντας πως… «πρέπει να το δεχτείς, ότι στο δρόμο έχεις χάσει πράγματα, που πιθανώς να μην τα ξαναπάρεις πίσω σε συναισθηματικό, αλλά και βιολογικό επίπεδο».

      Διαγραφή
    2. το ''δεν υπαρχει γυρισμος'' ειναι καπως αλλα το επιβεβαιωνω

      προφανως και θα βγεις απο την σ****φαση αλλα θα εισαι δεσμιος για μια ζωη

      τελοσπαντων αρκετα με την νεκρολαγνεια, εχω κουραστει να διαβαζω αρθρα και αναρτησεις που εξυμνουν την καθε ειδους εξαρτηση ενω, τυπικα, την στυλιτευουν...νυσαφι

      Διαγραφή
    3. >>που εξυμνουν την καθε ειδους εξαρτηση ενω, τυπικα, την στυλιτευουν<<

      Σωστό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει.

      Διαγραφή
  2. γιατί τόσο μίσος με τον σιδηρόπουλο?γιατί εκεί πάει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ, διαβάζοντας αυτό το κείμενο, κατάλαβες ότι εγώ… μισώ τον Σιδηρόπουλο; Τι να σου πω τώρα… Είναι για γέλια αυτό που λες.
      Αλλά και σε παλιότερα σχετικά κείμενα δεν υπάρχει «μίσος» (είναι ανόητη αυτή η λέξη), υπάρχει κριτική.

      Διαγραφή
  3. Σ...ά στην πρέζα και στους μύθους της,φυσικά δεν το συζητάμε,σ..ά όμως και στους κνίτες και στο κκε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κ. Τρούσα συμφωνώ 100%.
    Είναι διαχρονική μόδα για τους "αριστερούς" να την πέφτουν στο ΚΚΕ επί παντός επιστητού. Και χωρίς επίσημες στατιστικές, λίγες προσωπικές εμπειρίες να έχει κανείς καταλαβαίνει πόσοι χάνονται αμέσως από την πρέζα, πόσοι ξεφεύγουν για λίγο και ξανακυλάνε μέχρι το τέλος και πόσοι (ελάχιστοι) "ξεφεύγουν" "οριστικά" και ζούνε σα ζόμπι, καμμένοι από μέσα, έχοντας όχι μόνο χάσει ανεπιστρεπτί χρόνια από τη ζωή τους, αλλά και ολόκληρα κομμάτια του εαυτού τους. Και να πούμε και ότι η όλη φάση με την πρέζα είναι βαθύτατα ταξική, όσο πιο φτωχός τόσο λιγότερες πιθανότητες να γλιτώσεις.
    Γιάννης Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαι ναρκωτικά υπήρχαν στην Ε."Σ"."Σ"."Δ". και πορνεία και απ' όλα τα καλούδια των καπιταλιστικών χωρών. Αυτό φάνηκε εξάλλου από τον οχετό του υποκόσμου των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών που "απελευθερώθηκε" και μετανάστευσε στη Δύση μετά την κατάρρευση του "(αν)υπαρκτού". Απλώς μέχρι τότε, το καθεστώς έκρυβε το τί συνέβαινε κάτω από τη "σοσιαλιστική" μόστρα.
    Άλλωστε και στη "σοβιετική" ένωση οι σχέσεις παραγωγής ήσαν εντελώς καπιταλιστικές, όπως έχει αποδείξει και ο Καστοριάδης στους δύο τόμους της "Γραγειοκρατικής Κοινωνίας".

    Για να γελάσουμε και λίγο, ορίστε κι ένα απόσπασμα απόσπασμα από το παραπάνω βιβλίο για τις σκοταδιστικές σταλινικές αντιλήψεις περί ... αυνανισμού:

    http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=630

    Οι αντιλήψεις του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο φαιδρές με τις αντιλήψεις του περί ερωτισμού.

    Όσο για την "προσαρμοστικότητα" του δήθεν ροκά Σιδηρόπουλου θα συμφωνήσω απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Όσο για την "προσαρμοστικότητα" του δήθεν ροκά Σιδηρόπουλου θα συμφωνήσω απόλυτα<<

      Χαίρομαι που συμφωνούμε τουλάχιστον σ’ αυτό, που είναι και το θέμα μας δηλαδή, γιατί για τα υπόλοιπα δεν…

      Για ποιον «οχετό υποκόσμου» μας μιλάς, που μετανάστευσε στη Δύση; Γιατί εγώ μπορώ να σου πω π.χ. για τους μουσικούς από το πρώην eastern block, που στελέχωσαν όλες τις ορχήστρες μας, για τους αθλητές, τους χορευτές, τους γιατρούς κ.λπ., κ.λπ.

      Και τις θέσεις του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά, όπως έγραψα και στην ανάρτηση… «εγώ προσωπικώς, στο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μέρος τους, τις θεωρώ εντελώς σωστές». Διάβασέ τες και άμα διαφωνείς σε κάτι συγκεκριμένο μάς το λες...
      Οι δε «σκοταδιστικές σταλινικές αντιλήψεις περί ... αυνανισμού» από το 1959(!) –τι βρήκες τώρα, μας εξέπληξες!– είναι φυσικά για γέλια.
      Εδώ, στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα λένε κάτι τέτοια οι παπάδες και άλλοι διάφοροι, τους «σταλινικούς» του ’50 θα ψάχνουμε;

      Διαγραφή
    2. Αναφερόμουν στον υπόκοσμο του "σοσιαλισμού" που κατέκλυσε τη Δ. Ευρώπη μετά το 1990 (σωματέμπορους, ναρκοεμπόρους κλπ) και όχι φυσικά στους επιστήμονες και καλλιτέχνες. Ο υπόκοσμος αυτός, όπως αποδείχτηκε, είχε υψηλοτάτου επιπέδου "τεχνογνωσία" η οποία δεν μπορεί να αποκτήθηκε στα λίγα πρώτα χρόνια του στη Δύση, αλλά προϋπήρχε.

      Όσο για τις θέσεις του ΚΚΕ, ότι η χρήση ναρκωτικών αυξομειώνεται αναλόγως με τις οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού, από πού προκύπτει; Από το ότι το ΚΚΕ πουλάει το ίδιο ναρκωτικό εδώ κι εκατό χρόνια;
      Τότε στη πρώην "σοσιαλιστική" Α. Ευρώπη που δεν είχαν οικονομικές κρίσεις, πώς είχαν τέτοια "αγορά" ναρκωτικών;
      Και γιατί εκεί το ναρκωτικό του ΚΚΕ δεν πουλούσε τίποτα;

      Επειδή δηλ. το ναρκωτικό που πουλάει το ΚΚΕ ευδοκιμεί μόνο στον δυτικό καπιταλισμό, το ΚΚΕ συμπεραίνει ότι για όλα τα ναρκωτικά ισχύει το ίδιο;

      Διαγραφή
    3. Επίσης για τον αυνανισμό το ΚΚΕ δεν έχει αλλάξει επισήμως απόψη (θα έλεγα ότι ούτε και ανεπισήμως, αν κρίνω από τη χριστιανική αισθητική των μελών του).

      Διαγραφή
    4. >>Αναφερόμουν στον υπόκοσμο του "σοσιαλισμού" που κατέκλυσε τη Δ. Ευρώπη μετά το 1990 (σωματέμπορους, ναρκοεμπόρους κλπ) και όχι φυσικά στους επιστήμονες και καλλιτέχνες<<

      Α, εντάξει. Ευτυχώς που μας το ξεκαθάρισες…


      >>Επίσης για τον αυνανισμό το ΚΚΕ δεν έχει αλλάξει επισήμως απόψη<<

      Τώρα κάνεις πλάκα βεβαίως. Ασχέτως αν εγώ τη βρίσκω κρύα και δεν γελάω καθόλου.

      Διαγραφή
  6. Από το fb...

    Marios Athanasiou
    Τα ναρκωτικά είναι μεγάλη κουβέντα! Ακολουθούν το ανθρώπινο είδος απ την στιγμή της ύπαρξής του. Ο οποιοσδήποτε αφορισμός τους θα πρέπει να αναφέρεται σε άλλον πλανήτη. Είναι απ τις λίγες φορές μάστορά μου, που σε βρίσκω επιδερμικό...

    Giwrgos Kalogirou
    Ειναι σωστο αυτο που λες αλλα επιφανειακο. Η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ χρηση των ναρκωτικών -και η συνακολουθη πιθανη εξαρτηση- εμφανιζεται μόνο στις νεωτερικές-καπιταλιστικες κοινωνιες. Και αυτο ειναι γκαραντι ιστορικα.

    Giwrgos Kalogirou
    Δεν υπήρξε ποτέ συστηματική χρήση σε πρωτογονες κοινοτητες, ούτε το Μεσαίωνα ούτε ποτέ. Μόνο στη βιομηχανική κοινωνια και τον καπιταλισμο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Tώρα δεν θα πιάσω κουβέντα για τα ναρκωτικά, έχω τις απόψεις μου και τις έχω από χρόνια. Εκείνο που θα ξαναπώ όμως είναι το εξής. Αρνούμαι την προπαγάνδα γύρω από τα ναρκωτικά, από τους φιλελέρες της αριστεράς. Τη σιχαίνομαι αυτή την προπαγάνδα.

    Manthos Triantafillos
    Έχω δύο πελάτες μπλεγμένους από εφηβους.
    Ο ένας καθάρισε 13 χρόνια τώρα, όταν έχασε τη μάνα του, 25 χρόνια χρήστης. Δούλευε παράλληλα, έσπρωχνε κάργα, γι αυτό άλλωστε με εξαίρεση τα δόντια δεν είχε άλλο θέμα υγείας. Η πραγματική συναισθηματική του ηλικία, είναι το άθροισμα των χρόνων που είναι καθαρός. Βάλε με το νου έναν άνθρωπο σχεδόν 55 χρόνων να φέρεται σαν 25αρης. Μισή ζωή χαμένη και αυτός σκέψου είναι η εξαίρεση του κανόνα
    Ο άλλος δεν μασάει, πιθανότατα να τον ξέρει και η συντακρια. Έπιασε τα 55, κάποια χρόνια ήταν περιστασιακος, δούλεψε σε εφημερίδες και μάλιστα σε καλες θέσεις. μιλάμε για τύπο που είχε φτάσει μέχρι τα βουνά του Κουρδιστάν για να φέρει το πράμα του. Δεν έσπρωχνε αρρώστησε, σήμερα παλεύει λίγο πρόγραμμα λίγο δόσεις, ότι βγάλει τη σύνταξη.
    Αυτός λοιπόν η εικόνα που μεταφέρει για μέσα και ειδικά για συγκεκριμενα είναι τραγική.
    Καταλήγω ότι η άποψη της συντάκτριας είναι αυτό που συναισθηματικά θέλει να πιστέψει, πιθανοτατα όχι για εκεινη αλλά για πολλά άτομα γύρω της

    Mad Dab
    sto Rodeo :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή