Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

οι E.S.T. μέσω μιας συμφωνικής

Το σχέδιο είναι απλό. Μια συμφωνική, ή μάλλον μια φιλαρμονική (Royal Stockholm Philharmonic Orchestra), μερικοί άσσοι σολίστες (οι δύο εναπομείναντες e.s.t., ο Berglund και ο Öström, και ακόμη ο σαξοφωνίστας Marius Neset, ο τρομπετίστας Verneri Pohjola, ο pedal steel κιθαρίστας Johan Lindström και ο πιανίστας Iiro Rantala) και βεβαίως ένα ρεπερτόριο (εκείνο των κλασικών e.s.t.) και το πράγμα είναι έτοιμο. Και βεβαίως άψογα πλαισιωμένο και σίγουρο, ώστε να φαίνεται εντυπωσιακό… είναι-δεν είναι.
Ηχογραφημένο «ζωντανά» στο Konserthuset της Στοκχόλμης, στο διάστημα 10-12 Ιουνίου του 2016, τοSymphony [ACT Music + Vision/ AN Music, 2016], είναι ένα CD φόρος τιμής στους e.s.t., που τους εμπεριέχει, χωρίς να τους ακουμπά (και πολύ).
Το συγκρότημα που άλλαξε το τοπίο της σύγχρονης τζαζ, και που δεν υφίσταται εδώ και 8-9 χρόνια, για τους πασίγνωστους άδικους λόγους, εξακολουθεί να αποτελεί πόλο έλξης – για παλιούς και νέους ακροατές. Έτσι, συνεχίζει να πουλάνε τα original άλμπουμ του, νέα-ανέκδοτα βγαίνουν και ξαναβγαίνουν, ενώ στήνονται μικρά και λιγότερα μικρά ή και μεγαλεπήβολα projects, ίνα τιμηθεί η προσφορά του. Στην περίπτωση του “Symphony” κινούμαστε, φυσικά, στη φάση του μεγαλεπήβολου.
Δεν λέω, το άλμπουμ έχει τις στιγμές του, καθώς το ρεπερτόριο, που είναι το γνωστό-κλασικό αντλημένο από τα έξοχα CD των e.s.t., δεν αφήνει πολλά περιθώρια για «λάθος» επιλογές, όμως έχω τη γνώμη πως η αίσθηση «γιγαντισμού» που προσδίδεται, συχνά, στα διάφορα tracks δεν ταιριάζει με το πνεύμα της μουσικής του σουηδικού γκρουπ. Η κλασικοποίηση, να την πούμε έτσι, ιδίως στο background, με τα έγχορδα να χτίζουν «τείχη» προβάλλοντας μια ψευδο-χολιγουντιανή αύρα, δεν συνάδει με την επί της ουσίας ριζοσπαστική άποψη των e.s.t. Με το πώς δηλαδή τρεις μουσικοί, ένα τρίο, κατόρθωσε να δημιουργήσει μια σύγχρονη ευρεία τζαζ, που εντός της να χωρούν τα πάντα. Και η ποπ με το πείραμα, και το ροκ με την romance, και η παράδοση με την πρωτοπορία.
Εδώ, όλα τούτα είναι από λίγο έως πολύ κρυμμένα.
Ok, για ένα tribute πρόκειται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου