RICARDO GRILLI - 1954

Βραζιλιάνος κιθαρίστας, γεννημένος στο Σάο Πάολο και με καριέρα στην Αμερική (Νέα Υόρκη), ο Ricardo Grilli είναι ένας παίκτης με φινέτσα – και με ενδιαφέροντα που ξεπερνούν αυτόν καθ’ αυτόν τον καλλιτεχνικό χώρο, αγγίζοντας τον της επιστήμης. Με πρόδηλο ενδιαφέρον για την αστρονομία-κοσμολογία, ο Grilli έχει ονοματίσει τα tracks του δεύτερου προσωπικού CD του “1954” (η χρονιά γέννησης τού πατέρα του) αναλόγως. Ήτοι: “Arcturus”, “Pog056”, “Cosmonauts”, “Vertigo” κ.λπ.

Πέραν αυτών η jazz του Βραζιλιάνου δεν είναι αμιγώς βραζιλιάνικη – παρότι ως κιθαρίστας ο ίδιος θα μπορούσε άνετα να πάει κατά ’κει... και να μείνει. Το στυλ του, θέλω να πω, είναι περισσότερο contemporary, και μόνο σε κάποιες στιγμές εκφρασμένο μέσα από ελαφρές latin ρυθμολογίες. Παρά ταύτα δεν είναι… βαρετός. Δεν πρόκειται δηλαδή για τζαζ… εστιατορίου, αλλά για μια μουσική με ποικίλα στοιχεία προσωπικού γούστου, κοντά στο ύφος ενός Kurt Rosenwinkel ας πούμε.

Δίπλα στον Grilli τρεις ακόμη μουσικοί έρχονται να υπηρετήσουν τις συνθέσεις του. Είναι ο άσσος πιανίστας Aaron Parks, ο μπασίστας John Martin και ο ντράμερ Eric Harland. Και οι τέσσερις τα «χώνουν» σε διάφορα tracks, αλλά στο σχεδόν 7λεπτο “Radiance” θα έλεγα πως ξεπερνούν εαυτούς, με τον Grilli να παρουσιάζει θαυμάσιες αναπτύξεις στο βασικό θέμα, και με τους υπόλοιπους τρεις να ροκάρουν περισσότερο απ’ ό,τι άλλο. Επίσης ενδιαφέρον έχει το ήπιο “Breath”, που είναι cha-cha στη βάση του, με την (κιθαριστική) μελωδία να ρέει και ακόμη το επίσης 7λεπτο “Cosmonauts” με την ωραία μελωδική γραμμή και με τον Parks να δείχνει τις ικανότητες του τόσο στο σόλο, όσο και στα breaks.

Γενικώς, το “1954” [Tone Rogue Records, 2016] είναι ένα άλμπουμ, που διαπνέεται από μιαν ισχυρή, θα την χαρακτήριζα, εσωτερική δύναμη. Πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι, αναγκαστικώς, από ’κείνα που μπορεί να σε κερδίσουν με την πρώτη ακρόαση. Απαιτεί τις... ευκαιρίες του.

Επαφή: www.ricardogrilli.com