ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΡΕΤΙΡΕ σημειώσεις για τη διαχείριση του πανικού (το περιοδικό τεύχος 1)

Μια ωραία εταιρική συνεργασία φέρνει ξανά στο φως, και μάλιστα σε βινύλιο, ένα παλιό CD-R του Δημοσιοϋπαλληλικού Ρετιρέ – το πρώτο τεύχος, έτσι το αποκαλούσαν, του ηχητικού περιοδικού Περιοδικό από το 2002. Μέσα σε τέσσερα χρόνια (2002-2006) το Δ.Ρ. «τύπωσε» εννέα τεύχη του Περιοδικού, όλα σε πολύ περιποιημένα, από πάσης απόψεως, σιντάκια, πράγμα που σημαίνει πως αν μπει το πρόγραμμα του εταιρικού συνασπισμού (AAR, orila, REKEM) σε σταδιακή υλοποίηση θα έχουμε να λέμε… Όπως λέγαμε και πριν 10-15 χρόνια στο Jazz & Τζαζ, όταν το ένα μετά το άλλο τα CD-R του Δ.Ρ. φιλοξενούνταν στις σελίδες του.

Έχει νόημα, νομίζω, να μεταφέρω τι είχα γράψει τότε, τον Ιούνιο του 2003, γι’ αυτό άλμπουμ των Δ.Ρ., που τώρα το απολαμβάνουμε σ’ έναν περιποιημένο δίσκο (με ωραίο innersleeve), επειδή εκείνο το κείμενο με εκφράζει εντελώς. Από το 123 τεύχος του Jazz & Τζαζ λοιπόν:

«Μοναδική περίπτωση για την ελληνική free/ avant/ improv σκηνή (πείτε την όπως θέλετε – αν υπάρχει τέτοια) οι Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ επανεμφανίζονται μ’ ένα καινούριο CD-R, το οποίο, όπως και οι ίδιοι θέλουν, επέχει ρόλο περιοδικού. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με εκατό λέξεις αυτό που παρουσιάζουν οι Αλεξάνδρα Κατσιάνη, Ντάνης Τραγόπουλος και Θανάσης Χονδρός. Υπάρχει, οπωσδήποτε, ένα έντονο προκλητικό στοιχείο στους στίχους και τις αφηγήσεις, το οποίο, είτε μέσα από το σουρεαλιστικό πνεύμα του (“Τα μάρμαρα του Παρθενώνα”), είτε μέσα από μιαν αέναη επαναληπτικότητα (“Όταν θα βγω στη σύνταξη”), είτε εξαιτίας ενός ενεργητικού χιούμορ (“Ο στραγγαλιστής”) επιχειρεί να πει πράγματα, να περιγράψει αλήθειες. Από την άλλη, οι μουσικές δεν έχουν τίποτα το επιλήψιμο. “Ζαππισμοί” της ύστερης εποχής, οι οποίοι, ως σύνολο, στέκονται άψογα, συχνά και με το παραπάνω (“Καταλήψεις”).

Το περιοδικό των Δ.Ρ. δεν σκίζεται. “Τεντώνεται”, για να το ακούσει ο γείτονας…».

Ναι, αυτό το τελευταίο, αυτή η τελευταία πρόταση είναι που μου αρέσει ακόμη. Έβαλα το volume στο 5 και άκουσα ξανά τις «Σημειώσεις για τη διαχείριση του πανικού» πεπεισμένος πως βρισκόμουν στο κέντρο ενός προκλητικού ηχητικού installation. 

Το χρειαζόμουν... σε σχέση και με τις αηδίες που φθάνουν στ’ αυτιά μου από τους περιοίκους. 

Επαφή: www.rekemrecords.tumblr.com