ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑ μια πολύ βασική πτυχή του ελληνικού κοινωνικού-οικονομικού δράματος

«Στις 12 Ιουνίου 1969 ο Γκάμπριελ Βαλντές, ο Υπουργός Εξωτερικών της Χιλής, έκανε την ακόλουθη δήλωση στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Νίξον:

“Είναι γενικά πιστευτό ότι η ήπειρός μας δέχεται πραγματική οικονομική βοήθεια. Τα στοιχεία όμως αποδεικνύουν το αντίθετο. Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι η Λατινική Αμερική συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ, όπως και των άλλων βιομηχανικών χωρών. Οι ιδιωτικές επενδύσεις εσήμαιναν και σημαίνουν για τη Λατινική Αμερική πως τα ποσά που βγαίνουν απ’ την ήπειρό μας είναι μερικές φορές υψηλότερα απ’ αυτά που επενδύονται. Το δυνάμενο κεφάλαιό μας φθίνει. Τα οφέλη του επενδυμένου κεφαλαίου αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται σε τεράστια μεγέθη, όχι στις χώρες μας αλλά στο εξωτερικό. Η αποκαλούμενη βοήθεια μ’ όλους τους γνωστούς της όρους, σημαίνει αγορές και μεγαλύτερη ανάπτυξη για τις αναπτυγμένες χώρες, αλλά δεν έχει στην πραγματικότητα αποζημιώσει τα ποσά που φεύγουν απ’ τη Λατινική Αμερική σαν πληρωμή του εξωτερικού χρέους και σαν το αποτέλεσμα των κερδών που δημιουργούνται από την άμεση ιδιωτική επένδυση. Με μια λέξη. Ξέρουμε πως η λατινική Αμερική δίνει περισσότερα απ’ όσα δέχεται. Πάνω σ’ αυτή την πραγματικότητα δεν είναι δυνατό να βασιστεί καμμιά αλληλεγγύη ή ακόμα οποιαδήποτε σταθερή ή θετική συνεργασία”».

Από το βιβλίο του Αντρέα Πατερναλιστικός Καπιταλισμός, που τυπώθηκε επί χούντας Ιωαννίδη (Μάρτιος 1974) από τον Καρανάση. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό (είχε βγει πρώτα στο εξωτερικό, για να έλθει μεταφρασμένο στην Ελλάδα), με αναφορές, που ρίχνουν φως εν πολλοίς και στη σημερινή ελληνική κατάντια (όπως αυτή που αντέγραψα), δείχνοντας πως το μυαλό τού καθηγητή Αντρέα έκοβε ξυράφι, ασχέτως αν ο ίδιος κατάφερε να τα σκατώσει στην πράξη λίγα χρόνια αργότερα.