CHAD LEFKOWITZ - BROWN κορυφαίος νέος τενορίστας

Διαβάζω στα αμερικανικά σάιτ πολλά καλά λόγια για τον νεαρό ακόμη σαξοφωνίστα (τενόρο) Chad Lefkowitz-Brown. Αν και στα 27 του ο Lefkowitz-Brown δεν θεωρείται πια ταλέντο, αλλά ένας σύγχρονος ολοκληρωμένος παίκτης και επαρκέστατος συνθέτης, ικανός να πάει την τζαζ που του παραδόθηκε λιγάκι παρακάτω, ή να την αφήσει κάπου εκεί κοντά τέλος πάντων… Στο πιο πρόσφατο CD του, που έχει τίτλο “Onward” [Private, 2017], ο Brown (που είναι λευκός) δείχνει… τι ακριβώς είναι εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει. Κατ’ αρχάς η δύναμη και η ορμητικότητά του, έπειτα η καθαρή και επιμελημένη φρασεολογία του, οι πολύ μελετημένοι αυτοσχεδιασμοί του, η διάθεσή του να περιπλανηθεί με το τενόρο του σε όλο το φάσμα, όπως λέμε, της ποπ και τέλος, ο τρόπος που διευθύνει τη μικρή ορχήστρα του (που περιλαμβάνει σε δύο tracks και τον θρύλο της τρομπέτας Randy Brecker).

Με ρεπερτόριο δικό του, όπως και με versions (Stevie Wonder, Coltrane, Carmichael, Porter) που του ταιριάζουν, φανερώνοντας τις παικτικές δυνατότητές του και στην ταχύτητα (“Giant steps”) και στην μπαλάντα (“The nearness of you”), o Brown παίρνει πολλά από τους τρεις που τον συνοδεύουν (Steven Feifke πιάνο, Raviv Markovitz μπάσο, Jimmy MacBride ντραμς), αλλά ακόμη πιο πολλά παίρνει από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι η ωριμότητά του, εννοώ, ως jazzman/ αυτοσχεδιαστής και βεβαίως η γνώση του τής αμερικάνικης σχετικής παράδοσης και ιστορίας, που τον μεταμορφώνει σ’ έναν πεπειραμένο οργανοπαίκτη, μεγαλύτερον της ηλικίας του.

Τούτο δεν σημαίνει, όμως, και το ξανατονίζω, πως οι μελωδίες του ή τα σόλι του ακούγονται «μεγαλίστικα». Όχι. Ο Brown ενθουσιάζεται με τις «ταχύτητες», και όπως κάθε παίκτης αυτής της ηλικίας, παίζει «πλακωμένος» από την εισαγωγή κιόλας (“Onward”), δείχνοντας στην πορεία και τις υπόλοιπες ποιότητές του.

Μεγάλη η συνεισφορά τού πιανίστα Feifke κι ένα πολύ καλό άλμπουμ, φουριόζας, σημερινής jazz, από ένα όνομα, που φαίνεται πως θα μας απασχολήσει και πάλι.

Επαφή: www.chadlefkowitz-brown.com