ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 22

23/5/2017

Το μαζικό εγκληματικό γεγονός στο Μάντσεστερ δηλώνει, για ακόμη μια φορά, πως ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά (προς το χειρότερο) μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και πως στις πράξεις των τρομοκρατών δεν κρύβεται, εδώ και χρόνια, κανένα ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο (έστω και σαθρό, έστω και διαβλητό) τού τύπου Μαύρος Σεπτέμβρης στο Μόναχο, Κόκκινος Στρατός στο αεροδρόμιο Λοντ και τα λοιπά.

Δεν πρόκειται δηλαδή για «σκέτες» πράξεις στοχευμένης εκδίκησης, ντυμένες με κάποια επιχρίσματα ιδεολογίας, τις οποίες θα μπορούσες να αναιρέσεις μέσω μιας «άλλης» εφαρμοζόμενης πολιτικής κ.λπ., αλλά για μιαν αέναη και αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία σφαγής από την οποία πολύ δύσκολα θα γλιτώσουν οι κοινωνίες είτε στη Δύση, είτε στην Ανατολή. 

23/5/2017
Αγάπη στην Ομόνοια. Καλατζής 1970...

 

22/5/2017

Όποια μαλακία κατεβεί στου καθενός το κεφάλι τη γράφει…
Η «ψυχεδελική τζαζ» –ανάθεμα κι αν καταλαβαίνουν τι νόημα έχει, αν έχει (κάτι έχει), αυτή η φράση– συναντά, λέει, την «ελληνική παραδοσιακή μουσική» μέσω ενός Άγγλου, που ΔΕΝ έχει ακούσει ΠΟΤΕ του «Ελληνική παραδοσιακή μουσική».
Αυτό το τελευταίο φαίνεται πως το παρουσιάζουν κιόλας κάπως σαν… εξωτικό προσόν. Στο στυλ ότι όσο πιο άσχετος είσαι τόσο το καλύτερο, γιατί έτσι προκρίνεις την έμπνευση και τον αυθορμητισμό!!

22/5/2017
Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να νομοθετήσει μέτρα πριν τη θετική κατάληξη της συζήτησης για το χρέος, επειδή η «τελική συμφωνία» δεν πρόκειται να επιτευχθεί σήμερα. Φυσικά, δεν θα έπρεπε να νομοθετήσει ούτε ταυτόχρονα ή μετά τη «συμφωνία».
Τα ίσα-ίσα λεφτά που θα πέσουν τον Ιούλιο, για να βγουν από τη μια τσέπη των δανειστών και να μπουν στην άλλη, είναι η τρομακτική συνέχεια μιας κοροϊδίας, που την ανεχόμαστε 7 χρόνια τώρα.
Και είναι εν τέλει δυστυχία (για το πολιτικό σύστημα, για την κοινωνία, για όλους), σ’ αυτή την τραγική στιγμή, οι εκλογές να μην αποτελούν λύση – να μην εμπεριέχουν τη λύση.
Χαμένοι από παντού.

22/5/2017

Καταπληκτική εγγλέζικη γελοιογραφία από τα μέσα του ’50. Είναι η εποχή του skiffle. Οι νέοι έχουν απαξιώσει τα μουσικά όργανα και μπαίνουν στις αποθήκες για να πάρουν ό,τι αυτοσχέδιο βρουν (βαρέλια, μπουγαδόξυλα, σκουπόξυλα…), προκειμένου να παίξουν μουσική. Ο κύριος, που πουλάει κανονικά μουσικά όργανα τους κοιτάζει, από δίπλα, συνοφρυωμένος.
Χωρίς το skiffle κανείς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η πορεία του βρετανικού και άρα του παγκόσμιου ροκ.

21/5/2017
Χεστήκαμε και για τον Ολυμπιακό, και για τη Βασιλεύουσα, και για τα μούτρα του...

21/5/2017

ΛΕΝΑ
Αυτός ο δίσκος, η «Λένα» του Γιώργου Σωτηρόπουλου, είναι ένας από τους πρώτους που απέκτησα, το 1980. Δεν θυμάμαι καθόλου πώς έφτασε στα χέρια μου, και κάτω από τι συνθήκες τον αγόρασα – αν τον αγόρασα και δεν μου τον έδωσαν/χάρισαν. Τον έχω, δε, κάπου καταχωνιασμένον στο πατρικό μου. Θυμάμαι πως, τότε, 2-3 τραγούδια του μου άρεσαν και τα έβαζα συνεχώς, παρότι ο δίσκος γενικά δεν έλεγε. Δυνατό το εξώφυλλο με τον τύπο, μπροστά, να ξαπλάρει, ντυμένος, αλλά ξυπόλητος, πάνω σε μια σαμπρέλα που έπλεε (ανεμελιά και καλά) και πίσω σε σπορ/καμάκι ντύσιμο με την κιθάρα στον ώμο.

21/5/2017
ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ

Ρε άιντε πηγαίνετε να λύσετε κανα τριώνυμο, που θέλετε να πάτε και… κόντρα σ’ όλους τους ανέμους.

20/5/2017
Η Diamanda Galás στην Athens Voice.
Μία μεγάλη μαλακία:

>>Η τζαζ έχει τις ρίζες της σε μεγάλο βαθμό στη βυζαντινή μουσική, παρά τις κουταμάρες που γράφονται για αυτήν<<

Κι ένα σωστό:

>>Αυτό όμως που είναι υπερβολικό είναι η συσχέτιση των μπλουζ με τα ρεμπέτικα. Για όνομα του θεού. Οι κλίμακες είναι εντελώς διαφορετικές.(…) Είναι τα μπλουζ τα αμερικάνικα ρεμπέτικα; Δεν το νομίζω.<<

19/5/2017

Έτσι ξεκίνησε ο ΠΗΓΑΣΟΣ (η διαφήμιση είναι από τον Σεπτέμβριο του '83), πριν μετατραπεί σε κέντρο των διαφόρων γκρουπ της εποχής (Anti Troppau Council, Cpt Neφos, Moist Device, Migraine, Femmes Fatales, Last Drive, Not 2 Without 3, ΑΝΤΙ, X Mandarina Duck, Alive She Died, Hands of Cain, Χωρίς Περιδέραιο, Αρνάκια, Ασημένια Τραίνα κ.λπ.) ένα χρόνο αργότερα...