Οπτική Μουσική, Lost Bodies, Θάνος Σταυρίδης, Δημήτρης Ρουμελιώτης / Ιχώρ και η δεύτερη συλλογή με «εξωτικούς ήχους από την Αθήνα» του Λάμπρου Τσάμη

Δεν ξέρω αν πρέπει να πω το «εις πείσμα όλων», όμως η δισκογραφία –αυτή που ενδιαφέρει εμάς τέλος πάντων, γιατί υπάρχει και η αδιάφορη– είναι ακόμη «εδώ». Ηχογραφήσεις από το παρόν και το παρελθόν της δικιάς μας σκηνής κυκλοφορούν σε όλα τα χειροπιαστά μέσα (LP, CD, MC) στέλνοντας το μήνυμα πως η υλική αποτύπωση μιας εγγραφής είναι κάτι, που δεν πρόκειται ποτέ να το στερηθούμε.

Να πέντε πρόσφατες δικές μας κυκλοφορίες με σοβαρό λόγο ύπαρξης.

VARIOUS: Mediterrana 2 / Exotic Sounds from Athens [Labros Tsamis Archives / Kworks]

Κασέτα αντιγραμμένη σε 30 αριθμημένα αντίτυπα είναι η “Mediterrana 2”, που αποτελεί, φυσικά, συνέχεια της πρώτης “Mediterrana”, που είχε κυκλοφορήσει πέρυσι. Όλο το υλικό, να το πούμε, προέρχεται από το αρχείο του Λάμπρου Τσάμη (R.R. Hearse, DJ LoFi κ.λπ.) και περιλαμβάνει εγγραφές από το 1986 έως το 2001.

Η κασέτα ανοίγει με το 11λεπτο σχεδόν “Radio station Cologne” των Electroware vs Digitalism από το 1993. Μονότονο ηλεκτρονικό υπόστρωμα και πάνω διάφορα electro breaks, σ’ ένα track, με ασήμαντες αλλαγές (στο μεγαλύτερο μέρος του), που έχει όμως «κάτι», για να σε παρασύρει. Το “Angry woman” του Νίκου Βελιώτη, που ακολουθεί, από το 2000, συνδυάζει ήχους τσέλου (μάλλον ή προφανώς) με υπόκωφα ηλεκτρονικά, που ανακατεύονται με κάτι «σαν φωνές» και κινείται στο γνωστό θα έλεγα πειραματικό ύφος των πιο γνωστών εγγραφών του. Τρίτο κομμάτι στη σειρά το “Ecstasy” (2000) από τον The Narrator Mr Cricket. Εδώ επιχειρείται να αρθρωθεί ένας περισσότερο αφηγηματικός λόγος, με βάση πάντα τα ηλεκτρονικά και μάλλον… κατορθώνεται, έστω και σ’ ένα στοιχειώδες επίπεδο. Το “Radio II” των This Fluid (Μάκης Φάρος και Σπύρος Φάρος) από το 1999 διαρκεί περί τα τρία λεπτά και ηχεί κάπως ηλεκτροστατικά (στην αρχή). Στην πορεία μπαίνουν φωνές, κιθάρες(;), κάποιοι θόρυβοι ή παράσιτα – πείτε το όπως θέλετε. Η πλευρά θα κλείσει με το “Keep on dancing” (1988) του L (Λάμπρος Ρίκος). Πειραματική, εικονοκλαστική διάθεση που εξαπολύεται πάνω σε κάποιο φωνητικό hit, υποτίθεται, που παίζει «πίσω» και σε λούπες, καθώς παρεμβάλλονται και θόρυβοι. Side B…

Το όλον εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/144347