LELLO’S ITALIAN JOB τζαζ διασκευές σε μελωδίες των Carosone, Modugno κ.ά.

Οι Lello’s Italian Job είναι η μπάντα του ιταλού μπασίστα Lello Molinari. Ο Molinari είναι γεννημένος στη Νάπολι, αλλά από τα μέσα του ’80 είναι εγκατεστημένος στην Ανατολική Ακτή, στην αρχή για σπουδές (Berklee College of Music) και στη συνέχεια για… καριέρα. Στη σκηνή με την περίφημη Either/Orchestra από τις αρχές των nineties και σε στενή επαφή με τον George Garzone, ο Molinari θα χαράξει συν τω χρόνω μια διαδρομή δίπλα σε πολύ μεγάλα ονόματα (Kenny Wheeler, Jerry Bergonzi κ.ά.), χτίζοντας προφίλ και αποκτώντας εμπειρίες, που θα τον βοηθήσουν τα μάλα στις δικές του και λίαν προσωπικές… τζαζο-ενασχολήσεις.

Ένα project που «τρέχει» εσχάτως ο Molinari έχει να κάνει με τις (ιταλικές) μουσικές ρίζες του. Το 2016 ήταν η αρχή, όταν κυκλοφόρησε το “Lello’s Italian Job / Volume 1” διερευνώντας τις διακριτικές ή λιγότερο διακριτικές σχέσεις του ιταλικού τραγουδιού (όπερα, παραδοσιακό, ποπ κ.λπ.) με την jazz – με τη συνέχεια να σημειώνεται δύο χρόνια αργότερα, με το “Volume 2” πια [Fata Morgana, 2018], και με την ίδια διάθεση ωραίας εξερεύνησης των παλαιών σκοπών και της… πανέξυπνης, και αισθητικώς άψογης, «τζαζικής» αναμόρφωσής τους.

Τι ακριβώς έχουμε εδώ; Κατ’ αρχάς μια ομάδα μουσικών (Dino Govoni σοπράνο σαξόφωνο, EWI, φλάουτο, Sal Difusco κιθάρες, Lello Molinari μπάσο, Marcelo Pellitteri ντραμς, συν το βιολοντσέλο της Meena Murthy σε κάποια tracks), που ξέρει… εκ παραδόσεως τι πρέπει να κάνει, και δεύτερον με την επιλογή ενός εντυπωσιακού ρεπερτορίου, το οποίον αντιμετωπίζεται εξ ίσου εντυπωσιακώς απ’ όλους τους συμμετέχοντες.

Έτσι, ο ακροατής τού “Volume 2” έχει την ευκαιρία ν’ ακούσει και ν’ απολαύσει, στο βαθμό που δεν φαντάζεται, έξοχες versions κλασικών ιταλικών σκοπών, απ’ όλη την ιστορία της μουσικής – ερμηνευμένες στην εντέλεια από μιαν ομάδα οργανοπαικτών, που ξέρει να συνδυάζει την… κλασική σοβαρότητα με τη σοβαρή ελαφρότητα.

Ξεκινώντας από το (σχεδόν) τέλος και οδεύοντας προς την αρχή μένω στη φοβερή μελωδία τού “Tu si na cosa grande” (Domenico Modugno) με το φλάουτο να σε λιώνει (ωραία απόδοση από την κιθάρα και έξοχα τα «γεμίσματα» από το τσέλο), στο κλασικό “Torna a surriento”, παλιό ναπολιτάνικο τραγούδι των αρχών του 20ου αιώνα, που έκανε παγκόσμιο hit ο Elvis, ως “Surrender” (εδώ αναλαμβάνει δράση το τενόρο), στο επίσης κλασικό “Anema e core” (με το φλάουτο και πάλι να ηγείται της μελωδίας), πριν καταλήξουμε μέσα από διάφορα χρονικά πήγαινε-έλα (τραγούδια του Carosone π.χ.) σε αποσπάσματα από την Cavalleria Rusticana, τζαζ-ταραντέλες κ.λπ.

Δεν είναι μόνον τα υπεράνω υποψίας αγαπημένα κομμάτια, που δίνουν τον τόνο στο “Volume 2” του Lello Molinari, είναι οι ίδιοι οι ιταλοί μουσικοί, που είναι οι μόνοι ικανοί να επωμιστούν, σ’ αυτό τον υψηλότατο βαθμό, το συγκεκριμένο φορτίο.

Επαφή: www.fatamorganamusic.com