Παλαιά ιστορία οι Διαφυγόν Κέρδος. Τουλάχιστον τριαντάχρονη.
Παρά ταύτα μέχρι πρόπερσι το συγκρότημα δεν είχε ηχογραφήσει κάτι μαζεμένο. Με
το βλέμμα στραμμένο διαρκώς στις ζωντανές παραστάσεις (τόσο στις ολοδικές του,
όσο και δίπλα σε μεγάλα ξένα ονόματα – Wishbone Ash, Blues Magoos, Rory Gallagher’s Taste, Godfathers κ.ά.) οι Διαφυγόν Κέρδος
αμέλησαν τη δική τους δισκογραφία. Ήρθε όμως και γι’ αυτούς η σειρά, αφού το
2016 τύπωσαν ένα CD (σε
δική τους παραγωγή) με δεκατρία τραγούδια τους.
Στα βασικά χαρακτηριστικά των Διαφυγόν Κέρδος είναι: η
σπιντάτη ροκ αφήγηση, ο στίχος με τις άλλοτε ευτράπελες και άλλοτε κοινωνικές
προεκτάσεις, οι επιρροές τους από ένα μεγάλο τμήμα της rock ιστορίας (οι sixties γκαραζοψυχελικές
αναφορές είναι βασικές, αλλά αυτές μπορεί να αναζητηθούν και στα γκρουπ της
«αναβίωσης» των eighties),
τα απλά και λειτουργικά παιξίματα, η επαρκής παραγωγή και εν τέλει η πλήρης
αισθητική ενσωμάτωσή τους σ’ αυτό που αποκαλούμε… ελληνικό ροκ.
Το συγκρότημα, με άλλα λόγια, θα μπορούσε να σταθεί με άνεση
δίπλα στα ανάλογα rock σχήματα της εποχής, στους
Απροσάρμοστους του Παύλου Σιδηρόπουλου για παράδειγμα, προσφέροντας καλά
τραγούδια και με νόημα.
Μια ακόμη παρατήρηση έχει να κάνει με το γεγονός πως θα τους
ταίριαζε μια χαρά και ο αγγλικός στίχος. Σ’ ένα τραγούδι τους, το δίγλωσσο
«Έντονη διαμαρτυρία ενάντια σε μια μειοψηφία που εκμεταλλεύεται τη σωματική της
ρώμη», μπορεί να το διαπιστώσει ο καθείς με άνεση. Εξάλλου γκαραζοψυχεδελικά
συγκροτήματα με ελληνικό στίχο δεν συναντούσες εύκολα ποτέ, ούτε στα eighties, ούτε πιο μετά ή πιο
πριν. Ήθελαν να κάνουν τη διαφορά με τον ελληνικό λόγο τους οι Διαφυγόν Κέρδος
–δεν υπάρχει θέμα– και σε γενικές γραμμές το πάλεψαν καλά το πράγμα. Και το
παλεύουν ακόμη νομίζω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου