Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

ΝΜΕ το τέλος

Το βρετανικό μουσικό περιοδικό/εφημερίδα NME, που έβαλε λουκέτο πριν λίγες μέρες, δεν το διάβαζα ποτέ – ποτέ δεν αγόρασα τεύχος του.
Στα eighties μετά κόπου και βασάνων μπορούσα να βρω κάποια ξένα περιοδικά που μ’ ενδιέφεραν, όπως το Surface Noise, το Impetus, το Eurock, το The Wire, το Audion, το Jazz Forum, το Atem και κάποια ακόμη όπως το Backetfull of Brains ή το Strange Things Are Happening, που ήταν επίσης γαμάτα, καθώς το NME (και τα ανάλογά του, όπως το Melody Maker π.χ.) τα θεωρούσα τότε «εμπορικά». Ήμασταν ακόμη πιο «σκληροί», όταν ήμασταν νέοι και… καλά κάναμε. 
Βέβαια, κάποια στιγμή, προς το 1983-84, αγόρασα το ΝΜΕ Book of Rock 2, που ήταν αρκετά καλό, αφού είχε πολλά ονόματα που μ’ ενδιέφεραν και που τότε δεν τα είχα ακούσει ακόμη ή τα έβρισκα να τ’ ακούσω εκείνη την εποχή (όπως τους Fruupp ή τους Pearls Before Swine). Να πω επίσης πως ο τόμος εκείνος των 553 σελίδων, παρότι είχε κυκλοφορήσει το 1977 στην Αγγλία, δεν είχε προλάβει ακόμη να καταγράψει την «έκρηξη του πανκ». [Καλύτερα…].

1 σχόλιο:

  1. Σχόλια από το facebook...

    Vangelis Aragiannis
    Το έχω κι εγώ ακόμη. Ήταν ακόμη η εποχή που μπορούσε ένα βιβλίο να χαρακτηριστεί ροκ εγκυκλοπαίδεια.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, ήταν μια καλογραμμένη ροκ εγκυκλοπαίδεια με αλφαβητικά λήμματα. Είχε και τζαζ όμως (Miles Davis κ.ά.)

    Vangelis Aragiannis
    Ήταν κάτι σαν βρετανική απάντηση στο βιβλίο της Lillian Roxon.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κάπως έτσι, ναι. Αν και της Roxon ήταν σε άλλο στυλ. Έγραφε η ίδια διαφορετικά / κριτικά εννοώ.

    Vassilis Konstandopoulos
    Στη λούμπα με το ΝΜΕ είχαμε πέσει πολλοί τότε, αγοράζοντας και καταναλώνοντας δισκάκια εισαγωγής (οκ, είχε 2-3 καλές πένες, ως εκεί). Συμπτωματικά, σε 2 από τις ταινίες του Black Box, το έντυπο είχε την τιμητική του. O Κέιβ ανέφερε ότι για τους Birthday Party, το ΝΜΕ (που την εποχή εκείνη προμόταρε διάφορα ηλεκτροπόπ τύπου Spandau Ballet), είχε γράψει, αφού τους είχε κατηγορίσει ως "ροκίζοντες", ότι μάλλον έρχονται από το Νούλαρμπορ, όπου έπαιζαν με ιθαγενείς και Αβορίγινες (φυσικά, όταν η παρέα την κοπάνησε για Βερολίνο, άρχισαν οι διθύραμβοι). Ο Τζο Στράμερ πάλι θυμάται τον πολύ Τσαρλς Σάαρ Μάρεϊ, με την παρουσίαση του Garageland των Clash, να γράφει "καλύτερα να γυρίσουν στο γκαράζ, να κλείσουν την πόρτα και να βάλουν μπροστά την μηχανή του αυτοκινήτου". Μέσα στην τύφλα μας, θεωρούσαμε το ΝΜΕ προοδευτικό και το Melody Maker συντηρητικό, α χα χα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κάποτε στα σέβεντις ο Charles Shaar Murray έγραφε για Zappa και για Soft Machine στο NME, αλλά τότε διάβαζα Τιραμόλα ακόμη...

    Γιώργος Σολοδήμπου
    Αφού σου αρέσουν οι Fruupp, για δες κάτι:
    http://soundgaze.gr/.../2376-afieroma-fruupp-oi-irlandoi...
    Αφιέρωμα Fruupp: Οι Ιρλανδοί Camel ή Η prog πτέρυγα του IRA

    Konstantinos Kontogiannis
    το χω κι εγω αυτο, θυμαμαι το επαιρνα μαζι μου Αγγλία για να το συμβουλευομαι στα δισκαδικα... αχχαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή