Το νέο άλμπουμ τού πιανίστα Mike Jones, που διαθέτει, και αυτό,
στο εξώφυλλό του σχέδιο του David Silverman των The Simpsons, είναι γεγονός. Όπως είχαμε σημειώσει και σε
προγενέστερη δισκοκριτική μας: «Ο
Mike Jones είναι
πιανίστας με περγαμηνές, με καλές σπουδές στο Berklee και με
μιαν έφεση προς την πριν το bebop jazz, ο οποίος βρήκε δουλειά (ας το πούμε έτσι) στα… πλωτά jazz festivals των S.S. Norway και Queen Elizabeth II και βασικά στα καζίνο και τα music halls του Las Vegas, όπου και
έκανε όνομα. Κάπου ’κει μάλιστα, στην Sin City, τον ανακάλυψαν και οι διασκεδαστές Penn & Teller –ο Jones σε ντούο με τον (και)
μπασίστα Penn Jillette, άνοιγαν το σώου των Penn & Teller– δίνοντάς του την απαραίτητη ώθηση προκειμένου να βάλει
κάτω τα ηχογραφικά του σχέδια». Για κάποια απ’ αυτά τα σχέδια τού Mike Jones έχουμε ήδη γράψει, όταν
ένα ακόμη είναι στα… σκαριά και ετοιμάζεται να αποπλεύσει (16 Μαρτίου - αύριο δηλαδή).
Ζωντανοί λοιπόν στο Penn & Teller Theater
του Λας Βέγκας καταγράφονται στο παρόν CD, που τιτλοφορείται “The Show before the Show” [CAPRI,
2018], ο Mike Jones
(πιάνο) και ο Penn Jillette
(μπάσο), ένα ντούο, που, οπωσδήποτε, έχει υπάρξει και ξαναϋπάρξει (και μαζί με
άλλους) όχι μόνο στο πάλκο, μα και στη δισκογραφία. Μουσικοί φτασμένοι, που
γνωρίζουν συν τοις άλλοις και τις απαιτήσεις μιας σάλας (μιας σάλας της
συγκεκριμένης πόλης) και που κάνουν τα πάντα, από πλευράς παιξίματος και
ρεπερτορίου, για να την κατακτήσουν.
Η συνεργασία τους είναι τέλεια – να το πούμε. Ακόμη και όταν
πιάνο / μπάσο παίζουν, αμφότερα, ρυθμικά η καθαρότητα και η διαύγεια στα
παιξίματα είναι θαυμαστή σε κάθε ένα από τα γνωστά, γενικώς, tracks, που εδώ αποδίδονται. «Γνωστά»,
γιατί οι Jones και Jillette
είναι πάνω απ’ όλα διασκεδαστές – έναν ρόλο, που τον γνωρίζουν, ως φαίνεται,
στην εντέλειά του, έχοντας τον τρόπο να τον επεκτείνουν πάντα προς τα ωραιότερα
ακρότατά του. Μόνο και μόνο ν’ ακούσει κάποιος πώς αποδίδονται οι βραζιλιάνικοι
ύμνοι “Corcovado” και “Manha de carnaval” είναι αρκετό για να
εκτιμήσει την προσπάθεια των Jones και Jillette.
Πόσω μάλλον, όταν η τελειότητα αγγίζει και τα ακόμη-πιο-δικά-τους στάνταρντ (συνθέσεις
των Gershwins, Rodgers & Hart κ.λπ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου