DUŠAN JEVTOVIĆ άριστο ηλεκτρικό άλμπουμ, ηχογραφημένο ζωντανά στο Κραγκούγιεβατς της Σερβίας

Τρίτη φορά στο δισκορυχείον ασχολούμαστε με την περίπτωση του σέρβου κιθαρίστα Dušan Jevtović και τούτο συμβαίνει επειδή πριν λίγο καιρό είδε το φως το εξαιρετικό άλμπουμ του “Live at Home” [SKC / MoonJune, 2018] – ένα live στην πατρίδα του, στο χώρο Dećije Pozorište του Kragujevac. Το live συνέβη λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2016 και τώρα διατίθεται σ’ ένα φροντισμένο all-paper CD, σέρβικης παραγωγής, με παγκόσμια διανομή από τη γνωστή μας MoonJune.

Τέσσερις μουσικοί ακούγονται στο “Live at Home”. O Dušan Jevtović κιθάρες, ο Vasil Hadžimanov πλήκτρα, ο Pera Krstajić μπάσο και ο Pedja Milutinović ντραμς, με το σετ, αν εξαιρέσεις το παραδοσιακό μέρος ενός track, να είναι γραμμένο από τα μέλη του γκρουπ (δηλαδή τους Jevtović και Hadžimanov). Άρα έχουμε να κάνουμε με πρωτότυπο, κατά βάση υλικό, που διατηρεί σχέσεις όμως και με τις μουσικές της περιοχής, καθώς ουκ ολίγα βαλκανικά μουσικά στοιχεία ανιχνεύονται στις διάφορες συνθέσεις. Αυτά τα στοιχεία αφορούν είτε σε ρυθμούς, είτε σε μελωδίες, είτε ακόμη και σε φωνητικά (“Babe”), σ’ ένα επί της ουσίας ορχηστρικό CD.

Όχι δεν είναι balkan rock ή balkan fusion το “Live at Home”, είναι ένα καθαρό, σύγχρονο, progressive rock άλμπουμ, με αναφορές πολλές και ποικίλες, στηριγμένο πάνω απ’ όλα στις κιθάρες και τα πλήκτρα.

Jevtović και Hadžimanov κάνουν τρομερή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, καθώς οι μεγάλες γενικώς διάρκειες (8λεπτα, 9λεπτα και 10λεπτα κομμάτια) τούς δίνουν τη δυνατότητα ν’ απλώσουν τα σόλι τους, που ποτέ δεν ξεπέφτουν στην επανάληψη ή την εκζήτηση (βοηθούν σ’ αυτό και οι αυτοσχεδιασμοί πάνω στις τοπικές μελωδίες), προτείνοντας απολύτως πειστικές progressive καταστάσεις.

Φυσικά και το fusion έχει ρόλο εδώ, ιδίως όταν Hadžimanov με το ηλεκτρικό πιάνο του δημιουργεί «χανκοκικά» περιβάλλοντα, γερά πακτωμένα από το ρυθμικό τμήμα, που συνοδεύει ακαταπόνητα.

Όλα τα κομμάτια έχουν το ειδικό κάτι τι τους, και κανένα δεν μοιάζει με το προηγούμενο ή το επόμενό του. Υπάρχουν, φυσικά, και κάποια που ξεχωρίζουν, όπως το “Ohrid”, που αλλάζει «μορφές» μέσα στην 9λεπτη διάρκειά του (το κομμάτι, που είναι στηριγμένο πάνω σε μια τοπική κλίμακα, ανακαλεί στη μνήμη μου τις φοβερές εγγραφές του τρομπετίστα Duško Gojković από τα seventies, όσον αφορά στο πνεύμα, γιατί στο σώμα είναι rock) ή το δεκάλεπτο “Briga”, που διαθέτει ατμόσφαιρα Shakti, συν τους έξοχους φωνητικούς ακροβατισμούς, που το απογειώνουν προς το τέλος, σε συνδυασμό με τη βαλκανική κλίμακα.

Ένα σπουδαίο ηλεκτρικό άλμπουμ είναι το “Live at Home”, που από τη μια μεριά σαγηνεύει και από την άλλη μπορεί να κλείσει και στόματα. (Τα στόματα εκείνων των αδαών που νομίζουν πως η ηλεκτρική μουσική έχει χάσει πια τον μπούσουλά της).

Επαφή: www.moonjune.com