Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 325

15/12/2020
Αν κάτι μου τη σπάει στα καινούρια βινύλια, σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγούμαι ώρες-ώρες να τα σιχαίνομαι, και να τα έχω κάπου αλλού από τα άλλα, τα παλιά (όντως) –και δεν αναφέρομαι στις μουσικές, που είναι μέσα χαραγμένες– είναι το γεγονός πως αισθητικά οι συσκευασίες, τα εξώφυλλα, τα χαρτιά, τα τυπώματα, ακόμη και οι γραμματοσειρές μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους (οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Τέτοια ομοιομορφία προκαλεί μόνο θλίψη. Πού οφείλεται αυτό; Προφανώς στο ότι τα εργοστάσια που τυπώνουν εξώφυλλα είναι πλέον ελάχιστα σε όλον τον κόσμο. Προφανώς στο ότι η μείωση του κόστους παραγωγής οδηγεί τελικά σε μια κοινή, φτηνή, αντιμετώπιση. Ίσως και για άλλους ηλίθιους αισθητικούς λόγους να συμβαίνουν όλα αυτά... δεν ξέρω...
Εμείς, που μεγαλώσαμε με βινύλια φερμένα από κάθε γωνιά του κόσμου ξέρουμε πως αλλιώς ήταν τα αμερικάνικα εξώφυλλα (και πολλά αμερικάνικα μεταξύ τους διέφεραν), αλλιώς τα εγγλέζικα, αλλιώς τα γερμανικά, αλλιώς τα σοβιετικά, αλλιώς τα κουβανικά, αλλιώς τα ελληνικά, αλλιώς τα βραζιλιάνικα, αλλιώς τα ιταλικά. Όλα αλλιώς. Τώρα, είναι όλα ίδια. Φοβερό. Τρομερό. Εξουθενωτικό.
Ευτυχώς, οι μουσικές είναι από καλές και πάνω, τις πιο πολλές φορές, και σώζεται η κατάσταση.

15/12/2020
Προσωπικά σιχαίνομαι τα «ειδικά» ραδιόφωνα (ακόμη και τα ραδιόφωνα που παίζουν «μόνο ξένα», ή «μόνον τζαζ», ή μεταδίδουν μόνον αθλητικά), τα θεωρώ εκ των προτέρων «καμένα», γιατί ακούς κολλημένους παραγωγούς, άμουσους βασικά, καθώς η εξειδίκευση στέκεται ένα βήμα πριν από την αμάθεια, και συμφωνώ 100%, αυτή τουλάχιστον τη στιγμή, με την πρόταση του Σύριζα για 40% ελληνικού ρεπερτορίου στους ραδιοσταθμούς. Και αν το 40% του ελληνικού ρεπερτορίου περιλάμβανε κι ένα 50% ελληνόφωνο ρεπερτόριο ακόμη καλύτερα.
Τα ζητήματα όμως με το ραδιόφωνο είναι συνθετότερα. Σχετίζονται και με τη διαφημιστική πίτα φυσικά, αλλά και γενικότερα με το «νόημα» του σημερινού ψυχαγωγικού ραδιοφώνου, με την ανυπαρξία οράματος, την γελοιότητα των playlists, την στόχευση ειδικών κοινών (βλ. υπάλληλοι γραφείων, ταξιτζήδες κ.λπ.) και άλλα διάφορα.

15/12/2020
Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι πως ενώ σε όλη σχεδόν την Ευρώπη καταγράφονται καθημερινά ισχυρές κοινωνικές εντάσεις σε σχέση με τα μέτρα, από απεγνωσμένους βασικά πολίτες, στην Ελλάδα επικρατεί ακίνδυνη στασιμότητα και ηρεμία. Υπάρχει, φυσικά, ισχυρή τρομοκρατία -και φραστική, δια των πλέον αντιφατικών ανακοινώσεων, που έχουν ως αποτέλεσμα να επεκτείνεται η σύγχυση, και απροκάλυπτα βίαιη, όπως απέδειξαν τα γεγονότα στις επετείους του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας Γρηγορόπουλου-, αλλά και πάλι τέτοια άκρα του τάφου σιωπή είναι ένα θέμα που σε βάζει σε σκέψεις. Σκέψεις που έχουν να κάνουν και με την ανοχή του κοινωνικού συνόλου, δηλαδή με τα όρια αυτής της ανοχής και με το πώς είναι διαρθρωμένο το κοινωνικό σύνολο (σε σχέση με τις όποιες κομματικές ή άλλες εξαρτήσεις του), αλλά και με τον τρόπο που λειτουργεί η άνωθεν τρομοκρατική επιβολή, με τη συνεχή διασπορά του φόβου, της απειλής και της βίας, τη διαρκή παραπλάνηση και την εν τη γεννέσει τους κατασυκοφάντηση, δια των κυρίαρχων μμε, των όποιων κοινωνικών αγώνων, που θα μπορούσε να αναπτυχθούν στη συγκεκριμένη συγκυρία.

14/12/2020
Παίζει κάποιο κλασικό τραγούδι στο YouTube και από κάτω, στα σχόλια, μπαίνουν οι νέοπες και γράφουνε το σίριαλ στο οποίο, σήμερα, ακούγεται. Σημεία των καιρών...
Πάντως κάτω από το voodoo track, από το κλασικό Dr. Terror’ s House Of Horrors του 1965 σε σκηνοθεσία Φρέντυ Φράνσις, με τον Πήτερ Κάσινγκ, που είχε παιχτεί τότε και στην Ελλάδα ως Οι 5 Μελλοθάνατοι (πλάκα έχει...), δεν υπάρχει περίπτωση να δεις κάτι τέτοιο.
Το κομμάτι τού σπουδαίου βρετανού τζάζμαν Tubby Hayes (1935-1973), που έφυγε τόσο νέος από τη ζωή (μόλις στα 38 του), παραμένει ένα εκπληκτικό, αλλά ακόμη άγνωστο διαμάντι...
https://www.youtube.com/watch?v=KjSW5qvztiM

14/12/2020
To μόνο βιβλίο του Τζων Λε Καρρέ, που έχω διαβάσει, παλιά, είναι το κλασικό του «Ο Κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο», στην έκδοση του Γαλαξία από το 1965, στην μετάφραση της Λένας Δουκίδου, που πέθανε κι αυτή σχεδόν ταυτόχρονα με τον βρετανό συγγραφέα.
Γενικά δεν μου αρέσουν αυτού του τύπου τα βιβλία, ούτε ιδιαίτερα οι ταινίες, με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά, γιατί είναι φτηνά συνήθως ψυχροπολεμικά υποπροϊόντα.
Όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος (με την πτώση του «υπαρκτού») είναι αλήθεια πως αυτού του τύπου οι συγγραφείς τα χρειάστηκαν κάπως, γιατί χάθηκε η γη κάτω απ’ τα πόδια τους, αλλά οι πλέον ταλαντούχοι, όπως ήταν ο Λε Καρρέ, κατόρθωσαν να επιβιώσουν βρίσκοντας νέους «εχθρούς» και στήνοντας νέες αλληγορίες.
Ο Λε Καρρέ έκανε έξυπνο αντικομμουνισμό (στα σίξτις), επιστημονικό να τον πούμε, και αυτό μπορούσε να παρασύρει διαφόρους – με αποτέλεσμα πολλοί να τον κατατάξουν στους συγγραφείς που έκαναν κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα κ.λπ.
Αν ο Λε Καρρέ άφηνε να διαφανεί μια ανηθικότητα διασπαρμένη παντού στους πράκτορες της Δύσης, αυτό συνέβαινε όχι γιατί οι δυτικοί πράκτορες ήταν τάχα αμοραλιστές και τομάρια, αλλά γιατί είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι πολύ χειρότερα τομάρια από το άλλο στρατόπεδο, το κομμουνιστικό, όποτε έπρεπε να υπερβάλλουν.
Έξυπνο το κόλπο. Και αποδοτικό συνάμα.

14/12/2020
Κι επειδή κατέβασα το βιβλίο τού Dick Hebdige από την βιβλιοθήκη τού ξαναέριξα μια πεταχτή ματιά, βρίσκοντας διάφορα ωραία εκεί, που τα είχα σημειωμένα. Πολύ ενδιαφέρουσες είναι επίσης οι σημειώσεις του βιβλίου –γενικά, ένα βιβλίο τέτοιου τύπου έχω τη γνώμη πως κρίνεται ως σοβαρό από τις σημειώσεις του– εκεί όπου διαβάζεις (σχετικά με το κεφάλαιο 4):
«Ο Paul Weller των Jam αρνήθηκε κοφτά να παραδεχτεί την πιο πρόσφατη μουσική του Roger Daltrey (κορυφαίου τραγουδιστή των Who), γιατί “δεν μπορείς να παίζεις rock n’ roll με τα ΕΝΤΕΡΑ ΓΕΜΑΤΑ ΜΠΥΡΑ” (New Musical Express, 7-7-1977)».
Αυτό μου θύμισε εκείνα που είχε γράψει για το ποτό (και τα ναρκωτικά) ο David Pichaske στο «Μια Γενιά σε Κίνηση: Μουσική και Πολιτισμός τη Δεκαετία του ’60», ότι δηλαδή ο hippie «δεν έπινε σχεδόν ποτέ βαρύ αλκοόλ» πως «παρότι υπήρχαν ένα σωρό ναρκωτικά σε μια χίπικη κοινότητα, στην ανάγκη ο μέσος χίπι μπορούσε να ζήσει και χωρίς αυτά» και πως τελικώς «το LSD δεν ήταν απαραίτητο» (για την δημιουργία ψυχεδελικής μουσικής ή ό,τι άλλο).
Για τη σύνδεση με το ποτό (και τα ναρκωτικά) που εξασφάλισαν για τα μέλη τους (θύματα) οι ελληνικές εκδοχές αυτών των υποκουλτουρών δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω, πλην τούτου. Οι... ξενέρωτοι χλευάζονταν διαχρονικά, ενώ αποθεώνονταν τα... κουνουπίδια.

17 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "Κι επειδή κατέβασα το βιβλίο τού Dick Hebdige από την βιβλιοθήκη"...

    Yannis Raouzeos
    Aς βάλω και ένα link- έτσι που η ώρα είναι νυχτερινη και ακούω λίγο παλια ψυχεδελεια(ηλεκτρονικά άκουγα χθες βράδυ!) - από μια αναφορά στα Acid Test και μια συνέντευξη του αγαπημένου μου αυτού καλλιτέχνη, του Jerry Garcia. https://liveforlivemusic.com/.../grateful-dead-acid-test.../
    LIVEFORLIVEMUSIC.COM
    The Grateful Dead Attend Their First Acid Test, On This Day In 1965

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν θέλω να γράψω τώρα για τον Γκαρσία. Γιατί για ανθρώπους που πέφτουν στην ηρωίνη σε μεγάλη ηλικία θα πω πράγματα, που θα παρεξηγηθούν.

    Yannis Raouzeos
    ... και κάτι ακόμη για μια ομορφη καληνυχτα:
    https://www.youtube.com/watch?v=olnbwZxjcbI&feature=share
    Who Do You Love? (1973 B&W) - Quicksilver Messenger Service

    Κώστας Οικονόμου
    Και πάνω σ´ αυτό το φαντασιακό παρέα με τις προσωπικές τους ανεπάρκειες/θέματα, καήκανε πολλά παιδιά γύρω μας

    Chris Pinturicchio
    Τρομερό βιβλίο το μια γενιά σε κίνηση.

    Yannis Raouzeos
    Ναι! Πολύ καλό! Όσον αφορά τώρα το ζήτημα των ουσιών ήταν πολύ περίπλοκο τόσο στα 60s 70s όσο και στα nineties. Οι ψυχοδηλωτικες αλλά δυστυχώς και άλλες ουσίες(πολύ εξαρτησιογονες και "σκοτεινές"!) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των Hippie κοινοτήτων, αλλά και της Αντίκουλτουρας των δεκαετιών 60s, 70s και των επόμενων- όπως στα 90s! Ολων των εποχών. Εκείνο όμως που σαφώς ισχύει και πολλοί δεν το κατάλαβαν-και για αυτό "καηκαν" - από την αρχή, και τότε και στα nineties-ήταν ότι, όπως έλεγε ο Αlan Watts, "Όταν λάβεις το μήνυμα, κλείσε το ακουστικό". Οι Greatful Dead επί παραδείγματι οργάνωναν trip in και acid test parties όπου μουσική ψυχεδελική μουσική παιζόταν για ημέρες και προφανώς υπήρχε χρήση όλων των ανάλογων φαρμάκων. Το ίδιο συνέβαινε και σε ανάλογες καταστάσεις που ειχαν να κάνουν με την ηλεκτρονική χορευτική μουσική. Άλλο αυτή όμως η επιζητηση της εκστασης(για να θυμηθούμε και την πολύ καλή έκδοση παλαιότερα των "Πολιτικών της Εκστασης") και άλλο ο πλήρης εκτροχιασμός, όπως αυτό που συνέβη σε πολλούς, όταν απολυτοποιησαν το μεσο(τα drugs) και ξέχασαν τον σκοπο(τον στόχο της πνευματικής απελευθέρωσης).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ περί Τζων Λε Καρρέ...

    Panagiotis Syros
    Και το "Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι" (Tinker, Tailor, Soldier, Spy) είναι βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο και καλομεταφρασμένο. Η ανάγνωσή του είναι συναρπαστική εμπειρία. Όταν έχεις παγιωμένες πολιτικές αντιλήψεις, μπορείς να το απολαύσεις χωρίς κίνδυνο . Σκιαγραφεί έναν τετραπέρατο και φιλόπατρι Σοβιετικό (έναν Keyser Soze των κατασκόπων) και τον βάζει απέναντι στον εξίσου άξιο Σμάιλι (που μάχεται τους σάπιους συμπατριώτες του). Εδώ, ο μηχανισμός ταύτισης ίσως είναι "ήρωες υπάρχουν και από τις δύο πλευρές, απλά αυτός (ο "δυτικός") είναι ο δικός μας".

    Miltiadis Kordas
    Το tinker taylor spy ολα τα λεφτα.....

    Vassilis Serafimakis
    η τηλεοπτική του μεταφορά ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει ποτέ στην τηλεόραση. Τα πάντα σε δημιουργικό ζενίθ -μουσική συνοδεία & θέμα, ηθοποιία, πλοκή, χώροι- δοσμένα με τον γνωστό μετριοπαθή βρετανικό τρόπο.

    Fotini Pa-trou
    Προτείνω να διαβάσεις -αν δε το έχεις κάνει- Eric Ambler από τους ''κατασκοπευτικούς''.

    Conta Dina
    Μπράβο! Πιθανότατα, η καλύτερη άποψη που θα διαβάσω. Και σίγουρα όλα όσα θα ήθελα να εκφράσω

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν εκφράζω άποψη συνολική για τον Λε Καρρέ, καθότι έχω διαβάσει μόνο ένα βιβλίο του. Αλλά απ' αυτό το ένα βιβλίο του, που είναι και βιβλίο-σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, μπορεί να καταλάβει κάποιος πολλά σε σχέση με την τότε φάση του.

    Conta Dina
    στα μέτρα αυτά μιλώ, που θέσατε. Και που εντάσσομαι κι εγώ με κάνα δυό ακόμη βιβλία του διαβασμένα

    Vassilis Serafimakis
    Η διάγνωση ότι έγραφε τυπικά (και "φτηνα") ψυχροπολεμικά βιβλία είναι εντελώς άδικη. Η εποχή τού Ψυχρού Πολέμου με τον διπολικό, μανιχαϊστικό κόσμο ("από κει οι κακοί, από δώ οι καλοί") ήταν απλά το (ιδεώδες) περιβάλλον στο οποίο έψαξε και παρουσίασε αυτό που ήταν το συνεχές μοτίβο στις δημιουργίες του - την προδοσία.
    Ήταν μην ξεχνάμε κι η εποχή που η Δύση συγκλονίστηκε από την αποκάλυψη τών σοβιετικών πρακτόρων Φίλμπυ, Μακλήν, κ.ά., ανθρώπων που όχι απλά ήταν υπεράνω υποψίας αλλά ήταν άνθρωποι τού κατεστημένου - Καίμπριτζ, υψηλή τάξη, συντηρητισμός, κτλ. Ολοι απορούσαν πώς έγινε αυτό, κι ο Φίλμπυ ζήτησε να τού στέλνουν στη Μόσχα τα νέα τής λέσχης του.
    Ακόμα και στα έργα του που δεν έχουν σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο το θέμα αυτό επανέρχεται συνέχεια. Η ένταση μεταξύ καθήκοντος και ηθικής. (Η πρώτη προδοσία γιά τον μικρό Ντέηβιντ Κρόμγουελ, το αληθινό όνομα τού Λε Καρέ, ήταν φυσικά από τον πατέρα του ο οποίος δεν ήταν παρά ένας απατεώνας ολκής.) Με τον τρόπο που φτιάχνει και χειρίζεται χαρακτήρες στα βιβλία του, η εικόνα τού διπολικού κόσμου κλονίζεται. Ο Λε Καρέ δεν λέει ψέμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν χρησιμοποίησα τις λέξεις "φτηνά" και "τυπικά" για τον Λε Καρρέ. Έγραψα ότι "δεν μου αρέσουν αυτού του τύπου τα βιβλία, ούτε ιδιαίτερα οι ταινίες, με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά, γιατί είναι φτηνά συνήθως ψυχροπολεμικά υποπροϊόντα". Για τον Λε Καρρέ δεν έχω γνώμη συνολικά, κάτι που επίσης έγραψα, αλλά έχω γνώμη για το συγκεκριμένο βιβλίο, για το οποίο έγραψα πως είναι έξυπνα αντικομμουνιστικό. Όπως και είναι. Τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από τότε που το διάβαζα, πριν πολλά χρόνια - αν ενοχλεί η απολυτότητά μου. Δεν ανήκει στα στενά ενδιαφέροντά μου η κατασκοπική λογοτεχνία. Ούτε οι κατασκοπικές ταινίες, σίριαλ κ.λπ.
      Επίσης να πω ότι διαβάζω όλα τα σχόλια με προσοχή και καταγράφω τα γραφόμενα. Μακάρι να είχα χρόνο να διαβάσω και κατασκοπικά, αλλά δεν προλαβαίνω. Μακάρι να υπήρχε χρόνος για τα πάντα.

      Vassilis Serafimakis
      ναι, έτσι είναι με τα genres. Tα περισσότερα είναι "φτηνά" - με την έννοια, γιά μένα, τής δημιουργίας χωρίς κάτι το ενδιαφέρον, που βασίζεται σε κλισέ, πχ ψυχροπολεμική προπαγάνδα, κτλ.
      Αλλά βλέπομε συχνά στο σινεμά έργα που χρησιμοποιούν ή κινούνται μέσα σε ένα κάποιο είδος -μελόδραμα, κατασκοπευτικό, αστυνομικό, επιστ.φαντασία, κτλ- γιά να δώσουν κάτι υπεράνω, και πιό πέρα. Αυτό γίνεται εδώ. Υπάρχουν συγγραφείς που βγάλανε πολύ περισσότερα λεφτά από τον Λε Καρέ, όπως πχ ο τύπος με τον πράκτορα SAS, αλλά ο Λε Καρέ έγραψα τι τον απασχολούσε και τι έδειξε μέσα από τον κόσμο τής κατασκοπίας. (Έγραψε και μη κατασκοπευτικά.)

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εγώ έγραψα κάτι, που ακούγεται ντεμοντέ σήμερα, ή κουκουέδικο κ.λπ., αλλά για μένα είναι τώρα, στα χρόνια μας, περισσότερο από ποτέ σημαντικό να εντοπίζονται τέτοια ζητήματα, γιατί η λήθη πάει μαζί με την ασύστολη προπαγάνδα, την διαστρέβλωση τις ιστορίας και τα αχαρακτήριστα ψέματα των γνωστών συκοφαντών.
      Εδώ πρέπει να λέει διάφορα... https://brill.com/.../book/edcoll/9781848884076/BP000003.xml
      Fanatics and Absolutists: Communist Monsters in John le Carré’s Cold War Fiction

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλίο...
      >>I argue that this consensus says more about the centrist media than it does about le Carré, whose work is trenchantly anti-Communist (and anti-left), pro-establishment and nationalist, albeit with intriguing ambivalences and complications.<<
      https://www.ucl.ac.uk/.../marxism-culture-john-le-carre...
      Marxism in Culture: John le Carré and the Cold War - Toby Manning

      Vassilis Serafimakis
      Βλέπω ότι αυτός που έγραψε το άρθρο στο Guardian κάνει την διπλωματική του πάνω στον Λε Καρέ!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αφού έχουν μεταφραστεί τόσα βιβλία του Λε Καρρέ στη χώρα, ας μεταφραστεί κι ένα δοκίμιο. Πιο πολλά είναι πιθανό να μάθεις από ένα δοκίμιο, παρά από 10 βιβλία ενός συγγραφέα. Αν με ενδιέφερε η φάση του Λε Καρρέ θα το αγόραζα και σήμερα ακόμη (το πρωτότυπο εννοώ).

      Vassilis Serafimakis
      Κι είναι ο ίδιος που έγραψε το βιβλίο "Marxism in Culture: John le Carré and the Cold War."

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι ο ίδιος είναι, μετά το είδα.

      Διαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Tubby Hayes και την ταινία Dr. Terror’ s House Of Horrors...

    Βασίλης Καμπούρης
    εχω την ταινία σε VHS και μαλιστα ειχα δει τυχαια πως ηταν ακριβουτσικο σημερα το ελληνικό Vhs.Πολυ τις γουστάρω αυτες τις ταινιες εχω μεγαλη συλλογή Καλτ που λέγαμε.Δυστυχώς δεν εχω τον δισκο...

    Στέφανος Παναγιωτάκης
    Που το θυμήθηκες βρε θηρίο; Λατρεμένη ταινία. Την έχω. Δίπλα στο σπίτι μου ήταν η αντιπροσωπεία που ειχε κυκλοφορήσει το dvd στην χώρα μας.Όντως πέρασε απαρατήρητο το δημιούργημα του άτυχου T.Hayes..

    Δημητρης Σαλτος
    Είδα έβγαλαν και ντοκιμαντέρ για τον hayes, μιας και ιστορια του είναι και αυτόκαταστροφικά "πιασαρικη" , αλλά δεν το βλέπω να κυκλοφορεί τζαμπε πουθενά.

    Theodore Triantafillou
    Το είχε επανεκδόσει ο Trunk αν θυμάμαι καλά

    Vangelis Aragiannis
    Ωραίο! Πολύ Roland Kirk το φύσημα στο φλάουτο.

    Athena Delcosta
    Φλάουτο;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ο ίδιος λογικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ "Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι πως ενώ σε όλη σχεδόν την Ευρώπη"...

    Panos Marinopoulos
    Ο φόβος, η άγνοια και η σύγχυση είναι σίγουρα παράγοντες που χαρακτηρίζουν το σύνολο. Αν σε αυτά προσθέσουμε το μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που είναι βαθιά συντηρητικό καθώς και τον ατομισμό ή το βόλεμα που έχουμε σαν κοινωνία τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Αλλά ακόμα και αν όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν λείπει ο παράγοντας που μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο για να κινηθεί σε μια διαφορετική κατεύθυνση.

    Nikos Papoulias
    Επίσης υπάρχει κόσμος που επιθυμεί αυστηρότερα μέτρα κιόλας,και ακόμα πιο αξιοπερίεργο προέρχονται κυρίως από τον χώρο της αριστεράς-από την προσωπική μου εμπειρία.

    Kostas Taf
    ναι υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση υπέρ σκληρών μέτρων από την αριστερά διεθνώς, και αναδυκνειει πιο πολύ ότι το πρόβλημα (όπως και πολλές σύγχρονες εκφράσεις της εποχής μας) αντιμετωπίζεται πρωτίστως πολιτικά, και αυτό επιφέρει διχόνοια και αλληλοφάγωμα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Η αριστερά είναι παγιδευμένη σ' έναν ιδεασμό. Παραλύει στο ότι μπορεί να την κατηγορήσουν ότι δεν ενδιαφέρεται για την υγεία του πληθυσμού.

    Nikos Papoulias
    Καταλυτικό ρόλο πιστεύω πως έπαιξε και η επιλογή των λέξεων 'κοινωνική ευθύνη' - όρο που διαχρονικά θεωρεί η αριστερά 'δικό της',οπότε και παγιδεύτηκε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Όλα αυτά είναι σύνδρομα, που λειτουργούν παραλυτικά. Πέραν του γενικότερου μοτίβου τής χρόνιας πλέον ανυπαρξίας της αριστεράς, με δική της διαρθρωμένη πρόταση προς πάσα κατεύθυνση, χωρίς καμμία ταύτιση, σε κανένα θέμα, με την κυρίαρχη νεοφιλελέ ιδεολογία.

    Nikos Papoulias
    Ακριβέστατα!!

    Vassilis Serafimakis
    Η αριστερά στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη (τουλάχιστον!) έχει προσχωρήσει άνευ όρων στο αφήγημα περί παντοδυναμίας και πανσοφίας τής ελεύθερης αγοράς - ιδιότητες τις οποίες, εγώ που δεν δήλωσα ποτέ αριστερός, γνωρίζω ότι δεν τις έχει η ελεύθερη αγορά.
    Αλλά έχει επικρατήσει (από πότε; από την εποχή Θάτσερ/Ρήγκαν; από την συμπέσασα πτώση τού Σοβιετικού μπλοκ; τι να πώ!) η βλακώδης γραμμή ΤΙΝΑ - there is no alternative. To πρόβλημα είναι ότι η αριστερά έβγαλε τον εαυτό της από τις επιλογές τού κόσμου ως παράταξη που θα αλλάξει την πορεία οικονομικής εξουθένωσης και τελικά καταστροφής. Αυτοκτονούμε ως κοινωνίες - κι η αριστερά το πολύ να ασχολείται με τα "ατομικά δικαιώματα ταυτότητας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kostas Karabetsos
      εκεινο που εχω καταλαβει με τον νεοελληνα,ειναι,οτι το dna εχει πλαδαρεψει....καμμια σχεση με το ελληνα του 60 του 70 και αντε του 80...απο το 90 και μετα μεταλλαχθηκε σε κατι αοσμο και ουδετερο και εξελιχθηκε σε απολυτο παρτακια...ο κωλος μας να ναι καλα...και οι αλλοι ας το τρωνε...οχι οτι παλιοτερα δεν συνεβαινε,αλλα σαφως σε μικροτερο ποσοστο....τωρα εχει ξεφυγει η κατασταση...για αυτο δεν κουνιεται φυλλο και ουτε θα κουνηθει!!!!εβλεπα χθες βραδυ την εκπομπη ROADS στην ΕΤ1..με θεμα το Λιβανο...και αναρωτιομουν τι σκατα θα καναμε εμεις???τελικα τον Χαριτο που εκανε την εκπομπη και θα παρουσιαζε το 2ο μερος με Βυρητο και την εκρηξη στο λιμανι.....την κοψανε την εκπομπη...τοσο απλα και χωρις ενημερωση...Φιλτατοι δεν εχουμε καμμια τυχη...και καταληγουμε στο....Σωζων εαυτον σωθητω...αυτο που θελουν και οι επαιοντες....καμμια κοινωνικη συνοχη και ενσυναισθηση!!!!!

      Maria Nicolacopoulou
      Η σχεδόν όλη αλλά και όλη η Ευρώπη δεν έχει καμιά σχέση με την μικρή μας αποικία μετά από 10 χρόνια μνημόνιο.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Στην Ελλάδα οι κοινωνικοί αγώνες ήταν πάντα κατευθυνόμενοι από τα κόμματα, δεν υπήρχε δηλαδή αυτονομία και αυτοδιάθεση. Σήμερα όλα τα κόμματα ομονοούν, πρακτικά, ως προς την διαχείριση της νέας κρίσης (οι ελάχιστες φραστικές διαφοροποιήσεις δεν μεταβάλλουν την γενικότητα). Ο Έλληνας, ως εξαρτώμενος από τα κόμματα και την προπαγάνδα τους, ακολουθεί μοιραία.

      Giorgis Christodoulou
      είναι από αυτά που μου λείπουν από την Καταλονία. Εκεί, αυθόρμητα ο κόσμος έβγαινε στο δρόμο (1 εκ. στη Μαδρίτη για μια περίπτωση σαν αυτήν της Τοπαλούδη ή στα μπαλκόνια να χτυπάει κατσαρόλες καθημερινά την περίοδο των περικοπών)

      Dimitris Trox
      Από ΚΚΕ περιμέναμε μια χιπικη ιδεολογία τουλάχιστον.Αλλα μηδεν

      Yannis Raouzeos
      Θα συμπλήρωνα, διαφωνώντας ελαφρώς σε ένα σημείο. Στην Ελλάδα δεν ήταν πάντοτε ΌΛΟΙ οι αγώνες καθοδηγουμενοι από τα κόμματα από την αρχη, αλλά ότι πολλοί από αυτους που ξεκινούσαν ακηδεμονευτοι, όταν γίνονταν αρκετά μαζικοί, τα Κόμματα παρεισφρουσαν και τους έλεγχαν σε συντριπτικό επίπεδο. Για τους δικούς τους σκοπούς πλέον. Παραδείγματα πολλά. Τα κινήματα στα Πανεπιστημια και τα Λύκεια ενάντια στον νόμο Κοντογιαννοπουλου το 90-91. Η παρουσία των κομμάτων οδήγησε στο καναλιζαρισμα των μετέπειτα εκδηλώσεων τότε, και την εκτόνωση τους μετά την πτώση του νομοσχεδίου. Το ίδιο έγινε και με το κινήματα ων Πλατειων 2011-12.Ειδαμε ποιοι κεφαλαιοποιησαν ότι συνέβη εκεί με αποκορύφωμα τις συγκρούσεις του Φεβρουαρίου του 2012.Δυστυχως όχι μόνον είδαμε πως το κεφαλαιοποιησαν αλλά και τι συνέβη μετά όταν κάποιοι από αυτούς ανέλαβαν τα ηνία.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Και στα σχολεία και στις πλατείες τα κόμματα έπαιξαν ρόλο. Φάνηκε αυτό με τις ανύπαρκτες αντιδράσεις επί συριζαίικου μνημονίου. Το κόμμα στην Ελλάδα είναι παντού και παρεμβαίνει παντού. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ενσωματώνει και εγκολπώνει τα πάντα. Το πώς περιφρουρεί το κόμμα τον εαυτό του φαίνεται από την διαχρονική ιστορία των κομματικών διαγραφών στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να υπάρχει ευρωπαϊκό ανάλογο.

      Maria Nicolacopoulou
      Αλήθεια είναι αυτό.

      Nikos Zervos
      KOTES EIMASTE=====NTROPI MAS
      EGLISMOS=====PARANOMOS

      Διαγραφή
    2. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Στην Πάτρα επί Τεμπονέρα-Κοντογιαννόπουλου το κόμμα που αρχήγευε ήταν οι διαγραμμένοι του ΚΚΕ, το αποκαλούμενο ΕΑΜ (μέλος του οποίου ήταν και ο ίδιος ο Τεμπονέρας), ένα κόμμα που είχε δύναμη τότε στην Πάτρα.
      Για να μην παρανοηθούν αυτά που γράφω δεν έχω την γνώμη πως οι κομματικές κινητοποιήσεις, για διάφορα κατά καιρούς θέματα, δεν είχαν νόημα και σημασία. Οφείλουμε πολλά και σ' αυτές. Ασκήθηκαν πιέσεις, που ευοδώθηκαν, που μετατράπηκαν σε πρακτικό όφελος. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως σκοτεινά. Με τα κόμματα της αριστεράς να μην μπορούν ή να μη θέλουν να βρουν βηματισμό και να κινητοποιήσουν τον κόσμο. Ο πολίτης βασικά παραμένει μόνος του, άνευ ουσιαστικής καθοδήγησης, έρμαιο στις διαθέσεις των επιτηδείων.

      Yannis Raouzeos
      Δεν είπα ότι δεν έπαιξαν ρόλο! Είπα ότι τα κινήματα ξεκίνησαν ακηδεμονευτα. Για παράδειγμα τα συντονιστικα των Πανεπιστημιων αποτελοντουσαν αρχικά σε επίπεδο βάσης από Αναρχικους-Αντιεξουσιαστες και από τις Συσπειρωσεις, που εκτός από αριστεριστες είχαν - τότε-και αρκετούς ανεξάρτητους-αυτόνομους. Το ίδιο συνέβη και με τα συντονιστική των σχολείων αρχικά. Έχω πολύ καθαρή ακόμη την εικόνα και των συνελεύσεων νεωτερων από εμένα τότε φίλων και των δράσεων σχολείων όπως το Πολυκλαδικο της Νέας Φιλαδέλφειας το οποίο ήταν από τους πυλώνες του κινήματος των καταλήψεων σχολείων στην Αθήνα τότε. Επίσης στις Πλατείες το '11, αρχικα τόσο τα Κόμματα όσο, ακόμα και, οι κυρίες οργανώσεις της Αναρχίας κράτησαν αποστάσεις! Μόνον όταν μάλιστα, τα Κόμματα διαπίστωσαν το εύρος της απήχησης του συγκεκριμένου φαντασιακου, άρχισαν - και κατάφεραν-να παρεισφρυσουν και να ελέγξουν.

      Vassilis Serafimakis
      Aπό την δική μου οπτική τα περισσότερα μαζικά κινήματα αντίδρασης προς κάποια κατεστημένη κατάσταση έχουν ξεκινήσει από κάτω και στη συνέχεια τρέχαν και τα κόμματα να συμπράξουν ή/και να καπελώσουν, και συνήθως το τελευταίο (δηλαδή να πάρουν τα εύσημα τής Ιστορίας ότι αυτά το ξεκίνησαν).
      Οι πλατείες τών αγανακτισμένων είναι το πιό πρόσφατο παράδειγμα - γεμίσαν οι κεντρικές πλατείες σε πόλεις τής χώρας από άτομα που δεν είχαν κατέβει ξανά ποτέ στο δρόμο! Τα κόμματα τής Αριστεράς προσέτρεξαν μετά και με μεγάλη καχυποψία! Μην ανασύρω τώρα άρθρα που μιλάγανε γιά "ακροδεξιούς" προβοκάτορες.
      Εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον κανένα κόμμα εξουσίας, δηλ ΝΔ, Σύριζα, Κινάλ, που να δικαιούται να κινητοποιήσει τον κόσμο σε διαμαρτυρίες κατά τών μνημονιακών πολιτικών! Αν το κάνει ο Σύριζα θα πρέπει κανονικά να γιαουρτωθούνε οι εκπρόσωποί του. Το ΚΚΕ, μάλιστα, το δικαιούται και το αξίζει - εξ αρχής μιλαγε κατά τών μνημονίων (κι ας έλεγε και κάποιες βαριές παπαριές, όπως πχ "δεν έχει σημασία αν έχομε Ευρώ ή Δραχμή"). Εδώ λέμε το ΚΚΕ έχει δικαιωθεί γι'αυτά που έλεγε από το 1980 γιά την Ευρ.Ένωση!..
      Θυμάμαι και αμέσως μετά την Μεταπολίτευση που επικράτησε μεγάλη κινητικότητα στην Αριστερά κι αρχίσαν απεργίες και κινητοποιήσεις - και εκεί βασικοί σπρώχτες ήταν κυρίως οργανώσεις τής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, δηλ όχι μαζικά κόμματα.
      Τα δύο μεγάλα τότε κόμματα τής αριστεράς, ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτ. είχαν στόχο την "επικράτηση τής ομαλότητας" διότι φοβόντουσαν το ακόμα ακροδεξιό & χουντικό στράτευμα. Και παίζανε περισσότερο πυροσβεστικό ρόλο.

      Yannis Raouzeos
      Ακόμη έχει δύναμη το ΚΚΕ στην Πάτρα και προσωπικά - παρότι κινούμαι ενεργά σε άλλο πολιτικό χώρο-δεν το θεωρώ καθόλου αρνητικό στις δράσεις του εκεί, σε πολλές περιπτώσεις, τόσο σε επίπεδο βάσης όσο και σε επίπεδο Δήμου.

      Vassilis Serafimakis
      έχω ακούσει πολύ καλά λόγια γιά τον δήμαρχο τής Πάτρας από άτομα που είναι Νέα Δημοκρατία καρφί. Κάτι καλό γίνεται εκεί.

      Vassilis Serafimakis στον Nikos Zervos
      "παράνομος" δεν είναι διότι αλλοιώς θα είχε εγερθεί νομικό ζήτημα. Μπορεί να είναι λανθασμένος ως μέτρο ή ανήθικος, άλλο πράγμα.

      Διαγραφή
    3. Yannis Raouzeos
      Όλα αυτά βέβαια είναι επεξηγηματικα σχόλια σε μια κατά βάση σωστή παρατήρηση. Για να εξηγούμαστε παιδιά! Ο Τεχνοκρατικός Ολοκληρωτισμος και η Ελιτ της Κυριαρχίας απλώνουν τη σκιά του απόλυτου Ελεγχου πάνω από τα κεφαλια μας και εδώ στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια με πολλούς αγώνες και διακυβεύματα, με εξαίρεση τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου που κάτι κινήθηκε, επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Πλήρης διαχείριση της ψυχολογίας του πληθυσμού, ακόμη και των πλέον ετοίμων να αντιδράσουν αυθόρμητα, όπως οι νεώτεροι άνθρωποι!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εγώ δεν πιστεύω κατά βάση στα ακηδεμόνευτα κινήματα, γιατί δεν μπορούν να πάνε μακριά. Αυτό αποδεικνύει η εμπειρία δηλαδή. Αντιμετωπίζονται εύκολα από το σύστημα, συκοφαντούνται, χάνουν τον προσανατολισμό τους και διαλύονται. Τα κόμματα έχουν ισχυρές βάσεις στο λαό και μπορούν να επιτύχουν πολλά. Αποδεδειγμένα έχουν πετύχει - αν μιλάμε για τα κόμματα της Αριστεράς. Αυτό που με προβληματίζει είναι ο ρόλος των κομμάτων της Αριστεράς από το 2010 και μετά. Εντοπίζω εκεί το πρόβλημα.
      Και όταν έγραψα παραπάνω περί αυτονομίας και αυτοδιάθεσης δεν αναφερόμουν σε κάτι έξω από τα κόμματα. Αλλά στον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, που ήταν πάντα αυστηρά περιφρουρημένος. Χρειαζόμαστε κόμματα, που να αφουγκράζονται τις αγωνίες της κοινωνίας αυτή τη στιγμή, ή μάλλον και αυτή τη στιγμή, ενώ αυτά κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Χωρίς ηγέτες και χωρίς καθοδήγηση, χωρίς οργάνωση στη βάση, δεν μπορεί να συμβεί τίποτα. Αυτό το ξέρει η Αριστερά, αλλά έχει χάσει τον μπούσουλα.

      Vassilis Serafimakis
      MAT προς ηλικιωμένη κυρία στο Σύνταγμα επί συγκέντρωσης αγανακτισμένων:
      - Μην περνάτε από δώ, κυρία μου!!
      -Γιατί, έχεις σφουγαρίσει;
      ...Από τις λίγες φάσεις που είδαμε τέτοιο πνεύμα στον κόσμο ήταν εκείνες οι συγκεντρώσεις. Αλλά ο γιός τού Ανδρέα φρόντισε να κάνει αυτό που έπρεπε δηλαδή να τσακίσει και να απογοητεύσει τον κόσμο. Εστειλε τούς προβοκάτορες του και ματοκύλισε τις πλατείες ξανά και ξανά μέχρι ότου ο κόσμος αποσύρθηκε ξανά στο σαλονάκι με την τηλεόραση.

      Yannis Raouzeos
      Φώντα με βρίσκεις σύμφωνο σε ένα μέρος όσων λες. Τα ακηδεμονευτα κινήματα έχουν τα όρια τους. Το είδαμε και στην Γαλλία περυσι(μεγάλη ιστορία που θα έπρεπε να ανοίξουμε ξεχωριστό Thread μονάχα για αυτήν!). Σαφως πιστεύω βαθιά στην αναγκαιότητα Οργανώσεων που και συνολικοποιουν την δυναμική του αυθόρμητου και προτεινουν(η ακόμη και κατευθύνουν σε περιπτώσεις) αγώνες προς τις ρήξεις και την υπέρβαση των διακυβευματων που είχε φέρει στο φως το αυθόρμητο ρεύμα.
      Απλώς πιστεύω ότι αυτες οι οργανώσεις, δεν χρειάζεται να είναι Κόμματα.

      Μανώλης Γιούργος
      Υπάρχει διαδεδομένη σε όλα τα κόμματα η λενινιστική αντίληψη οι μαζικές οργανώσεις, και τα συνδικάτα φυσικά, είναι χρήσιμες ως "ιμάντες" των κομμάτων για να στρατολογούν μέλη. Λίγες φορές αυτονομηθηκαν οι μαζικές οργανώσεις από τα κόμματα, όπως π.χ. το '73 στο Πολυτεχνείο. Στις μέρες μας όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι χειραγωγημενες και χειραγωγουμενες από τα κόμματα δεξιά, κεντρώα και αριστερά...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      >>Λίγες φορές αυτονομηθηκαν οι μαζικές οργανώσεις από τα κόμματα, όπως π.χ. το '73 στο Πολυτεχνείο.<<
      Το Πολυτεχνείο το έκαναν οι οργανώσεις της Αριστεράς, κανένας άλλος.

      Μανώλης Γιούργος
      έχω την εντύπωση πως όχι - το έκαναν μέλη αριστερών κομμάτων κόντρα στους καθοδηγητές τους...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν ισχύει αυτό.
      Το ότι οι οργανώσεις της Αριστεράς και τα αντίστοιχα κόμματα, που ήταν από πίσω (ΚΚΕ, ΚΚΕεσ., ΕΚΚΕ κ.λπ.), είχαν διαφορετικές εκτιμήσεις για το πώς θα κλιμακωνόταν ο αγώνας δεν σημαίνει πως δεν τον γέννησαν (τον αγώνα), δεν τον στήριξαν και δεν τον πήγαν μέχρι εκεί όπου μπορούσαν να τον πάνε.

      Διαγραφή
    4. Yannis Raouzeos
      Επειδή όμως δεν ήταν μόνον αυτοί αναδημοσιεύω εδώ ένα λινκ από site όπου υπάρχει στενή σχέση με αναφορα στον ρόλο του αντιεξουσιαστικου χωρου(όχι ακόμη τότε κινήματος) στο Πολυτεχνείο 73. Μπορεί να συμφωνήσουμε η να διαφωνήσουμε με πράγματα που αναφέρονται εδώ, αλλά είναι - και το γνωρίζω πολύ καλά αυτό--εμπεριστατωμενη προσέγγιση και στηριγμένη σε Γεγονοτα. Θεωρώ επίσης τιμή μου ότι είχα την ευκαιρία νεαρός να γνωρίσω τον Χρήστο Κωνσταντινιδη και την Συλβια.
      https://www.alerta.gr/archives/10199
      Η δράση των Αναρχικών στο Πολυτεχνείο 1973 | Alerta.gr

      Ilias Frantzis
      μήπως φταίει η ,"κομματική πειθαρχία"? Νομίζω πως τα κόμματα (τα πλέον κυρίαρχα στα ελληνικά δρώμενα) κατευθύνονται από μια προσωποπαγή και ενίοτε ονοματολογικη επιρροή...(αν γίνομαι κατανοητός)

      Μανώλης Γιούργος
      Καθοριστική χρονική στιγμή-τομή στην ιστορία των τελευταίων χρόνων ο Ιούλιος του 2015 στην Ελλάδα. Είναι το αίσθημα της διάψευσης και της ματαίωσης. Κι αυτό στοίχισε και θα στοιχίζει για πολύν καιρό ακόμα. Διαισθάνομαι ότι στοίχισε και στις δημοκρατικές, και πολύ περισσότερο στις αριστερές, πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης, αλλά με περισσότερες θεσμικές "ασφάλειες" και λόγω της "απόστασης", πολιτιστικής κυρίως, έχει ακόμα αντιστασιακά αντανακλαστικά...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Και αυτό έπαιξε το ρόλο του.

      Γιώργος Δαραβίγκας
      ίσως κάποιοι φοβούνται,αλλά ίσως και να βαριούνται πράγμα που θεωρώ ακόμα χειρότερο και να συμπεριλάβουμε και τον εαυτό μας μέσα..Μας κούρασε προφανώς η πανδημία αλλά και τα πολιτικά πρόσωπα στη χώρα και στην Ευρώπη που είναι κατώτεροι των περιστάσεων

      Διαγραφή
  5. Σχόλια από το fb στο ποστ "Προσωπικά σιχαίνομαι τα «ειδικά» ραδιόφωνα"...

    Génie Yodixama
    Δηλαδή κάτι σα να με βάζουν να τρώω μπάμιες 4 φορές την εβδομάδα....
    (εμ δε θα τις φάω, θα ανοίξω το ψυγείο και θα προτιμήσω ψωμοτύρι)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ε καλά αυτό δε λέει τίποτα. Αυτό κάνουν όλοι πια. Με τα χάλια που έχει το ραδιόφωνο.

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Η φύση και η ουσία του ραδιοφώνου είναι το θέμα! [Η όποια ποσόστωση είναι καθαρή ηλιθιότητα - γι' αυτό τα πήρα πριν μερικές μέρες στο κρανίο και κακοκάρδισα φίλους συριζαίους]. Το ραδιόφωνο κάποτε ήταν sheer magic. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο... βούρτσα γίνεται!
    Όσο για τους "εξειδικευμένους" σταθμούς, αυτοί είναι βαρετοί από τη φύση τους! Ποιος μπορεί ν' ακούει τζαζ, ή ροκ, ή οτιδήποτε... συνεχώς; Μόνο κάποιος σαλεμένος!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Η ποσόστωση θα βοηθήσει αυτή την εποχή. Είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν επαρκεί όμως. Χρειάζονται και τα πρόσωπα. Σε όλες τις βαθμίδες. Το ραδιόφωνο κάποτε έφτιαχνε το ίδιο τα πρόσωπά του για το μέλλον. Εκπαίδευε. Τώρα μαζεύει από τα αζήτητα. Χρειάζονται μέτρα τύπου ποσοστώσεων και άλλα τέτοια. Τις είδαμε και τις "ελευθερίες" που καταλήξανε.

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Κάποτε το ραδιόφωνο, εκτός από μαγεία ήταν ΚΑΙ γνώση - για να μην πω ότι ακόμα πιο κάποτε ήταν και ΠΟΛΥΤΙΜΗ γνώση!

    Vassilis Serafimakis
    κάποια στιγμή το έμαθα κι αυτό - περνάνε κάθε κομμάτι που βγαίνει (και αν δεν κάνω λάθος, περνάνε σιγά σιγά και τα "παλιά") μέσα από ένα πρόγραμμα και μπαίνει σε μία πολύ εξειδικευμένη κατηγορία. Οχι πχ απλά μέταλ ή death μέταλ ή έστω Νορβηγικό death μέταλ αλλά πολύ πιό ειδικά! Εσείς μπορεί να τα ξέρετε αλλά όταν εγώ τα έμαθα λέω "το ραδιόφωνο μάλλον απόθανε θεός σχωρέστο"!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ποσόστωση και στο ποδόσφαιρο. Τέρμα οι μ@λακίες της ΕΕ. Μέχρι 3 ξένοι στην 11άδα.

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Ένας ξένος και δύο κοινοτικοί!

    Vassilis Serafimakis
    Προσωπικά με "χάλασαν" αυτά που άκουγα τα βράδια πιτσιρικάς από ξένους σταθμούς που έπιανα στα βραχέα και από τις εκπομπές όπου βασιλιάς ήταν ο παρουσιαστής και "καλόμαθα". Καθένας έβαζε κομμάτια που γουστάριζε κι έφτιαχνε κάποιο προσωπικό ύφος. (Είχε κι ο αμερικάνικος εδώ μερικούς τέτοιους αλλά μετά τις 11μμ. Δεν λέω ότι βάζανε καμμιά "μυστήρια" μουσική αλλά δεν υπήρχε αυτή η ανυπόφορη εξειδίκευση τής υπόλοιπης μέρας όπου κυριαρχούσε το programming, δηλ το πρωί ξεσηκωτικά ροκ και χορευτικά να ξυπνήσει ο αμερικανός να πάει στη βάση με κέφι, μετά πιό ήρεμα να ακούει background την ώρα τής δουλειάς, κτλ.)
    Δεν ξέρω τι επικρατούσε ιδιοκτησιακά στα ραδιο Μονακό ή Καρολάϊν αλλά βάζανε μουσική κυρίως ενδιαφέρουσα - αυτό ήταν το κοινό χαρακτηριστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nick Zarago
      Το 50% του 40% και το τόσο ελληνικό/ τόσο "ξένο" μου ακούγεται το ίδιο χάλια με το "full playlist και πες καμιά μαλακία ανάμεσα στα κομμάτια" αλλά και με το "θα παίζεις 80% playlist και 20% δικά σου - εκτός από τζαζ". Επίσης οι υπάλληλοι γραφείων και οι ταξιτζήδες (που δεν είναι οι μόνοι που δουλεύουν οδηγώντας όλη μέρα) ΔΕΝ είναι "ειδικά κοινά", είναι οι μόνοι που ακούνε ραδιόφωνο όλη μέρα.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τα νούμερα είναι απαραίτητα, αλλά σκέτα τα νούμερα δεν φθάνουν. Είναι μια αρχή, αυτήν ειδικά την εποχή. Επειδή οι ταξιτζήδες και οι υπάλληλοι, που είναι ειδικό κοινό, ακούνε όλη μέρα ραδιόφωνο δεν πρέπει να τους δίνεις μασημένη τροφή. Τους καταστρέφεις. Απ' αυτό το χάλι που τρώνε, καλύτερα να μην τους δίνεις τίποτα.

      Nikos Vogiatzakis
      Θα μπορούσα να ζητήσω μια ανάλυση ως προς το γιατί να υπάρχει ποσόστωση; Και ιδίως γιατί ως προς το ελληνόφωνο!;

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Το πρώτο το βλέπω ως στήριξη των ελλήνων δημιουργών, ενώ το δεύτερο ως στήριξη της ελληνικής γλώσσας. Το να είναι το 50% του 40% ελληνόφωνο ενοχλεί; Ευρύτερες αναλύσεις μόνον επί χάρτου. Εδώ οφείλουμε να είμαστε σύντομοι σε βαθμό κακουργήματος.

      Nikos Vogiatzakis
      όχι, κατανοώ την ποσόστωση πολύ καλά. Απλά δεν ξέρω κατά ποσο είναι σωστό να υπάρχει τέτοιου είδους οδηγία ή επιβολή στο ρεπερτόριο που παίζει ένας ραδιοφωνικός σταθμός... με το «ζόρι» δεν έχει πολύ νόημα πιστεύω... πιο πολύ θα βοηθούσε να επανέλθει ο ρόλος του «παραγωγού» στο ραδιόφωνο...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν είναι κακό να υπάρχουν τέτοιου τύπου οδηγίες, όταν ο καιρός το απαιτεί.

      Stelios Apostolopoulos
      Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να υπάρχει ποσόστοση επί του συνόλου των Ρ/Σ ανά νομό...

      Nikos Vogiatzakis
      βρε παιδιά, δεν ακούγεται λίγο φασιστικό αυτό? ποιος είναι δηλαδή αυτός που θα υπαγορεύσει τι θα παίξω εγώ στην εκπομπή μου? Το ότι δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους οι παραγωγοί δεν είναι λόγος για να πάμε σε κάτι τόσο ακραίο...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      >>ποιος είναι δηλαδή αυτός που θα υπαγορεύσει τι θα παίξω εγώ στην εκπομπή μου?<<
      αυτός που είναι διευθυντής προγράμματος και ξέρει περισσότερα από σένα. Άμα δεν υπάρχει οφείλουν να τον βρούνε.

      Nikos Vogiatzakis
      ε ας μην παίζουμε με τι λέξεις. Θα μπορούσα να πω "ποιος είναι αυτός που θα υπαγορεύσει στον διευθυντή προγράμματος τι θα παίξει"

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πρέπει να συμφωνήσουν οι ιδιοκτήτες. Με κάποια κίνητρα ίσως. Το ποσοστό είναι νούμερο και είναι σαφές, 40%. Το πώς μπορεί να ελεγχθεί αυτό επίσης είναι πανεύκολο.

      Ilias Frantzis
      Ρε Φώντα είσαι κρυφό-νοσταλγός της επιβολής?

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα;

      Ilias Frantzis
      στην επιβολή. Αν κάποιος πιάσει έναν παλμό στην κοινωνία ας διαμορφώσει έναν σταθμό η πρόγραμμα σε επίπεδο παραγωγής. Κι αν έχει υποστήριξη και απήχηση
      μπράβο του. Αλλά με ζόρι επιτηρούμενη κουλτούρα? Και που θα είναι τα όρια? Θα σταματήσει εκεί? Ή θα ανοίξει ορέξεις για περαιτέρω?

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Παντού υπάρχει επιβολή, σε άπειρες διαστάσεις της ζωής, αλλά εσύ δεν το παίρνεις χαμπάρι απ' ό,τι φαίνεται. Την έχεις συνηθίσει.

      Ilias Frantzis
      επί του τελευταίου σου, το ότι είναι αληθές δεν το καθιστά και ορθόν. Εγώ τουλάχιστον μπορώ (για πολλούς λόγους) να έχω το προνόμιο της επιλογής επί του παρόντος.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Έτσι νομίζεις.

      Διαγραφή
    2. Petros Sotiropoulos
      Αυτός ο νόμος υπάρχει εδώ και δεκαετίες στην Γαλλία που γνωρίζω συγκεκριμένα. Για όσους ζούμε στην ελληνική επαρχία βέβαια δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα μιας και το ποσοστό της ελληνόφωνης μουσικής είναι συντριπτικά μεγαλύτερο

      Γιώργος Χαρωνίτης
      Ασκήσεις καλού ραδιοφώνου έγιναν παλιά στον 902. Όμως και εκεί το πράγμα σκά(ρ)τεψε όταν άρχισαν οι διαχωρισμοί και οι ομαδοποιήσεις! Τελικά, το "ελληνικό" τμήμα του 902 έγινε ο Μελωδία! Το "ξένο" ούτε κι εγώ ξέρω τι έγινε!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κάθε ωραίο τελειώνει με πόνο - και βασικά σύντομα. Μόνο εμείς κρατήσαμε ωραίο και εντελώς ανεξάρτητο περιοδικό για 20 χρόνια. Για να ευλογάμε και τα γένια μας, επειδή πρέπει.

      Γιώργος Χαρωνίτης
      Αυτό είναι η εξαίρεση των εξαιρέσεων!

      Ntinos Dimatatis
      Ατοπη και ανεφάρμοστη η όποια ποσόστωση ...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Όλα γίνονται. Του σπανού τα γένια μόνο δεν γίνονται.

      Ntinos Dimatatis
      Και αυτά σήμερα γίνονται ...!!! Αλλά κάθε σταθμός έχει το κοινό του .Αν γίνει αυτό πιστεύω ότι θα κλείσουν πολλοί ....

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πρέπει να κλείσουν πολλοί.

      Κώστας Οικονόμου
      Σωστά τα λες και παρ´ ολο που κι’ εγώ πίστευα ότι τουλάχιστον για το R n’ R η έκφραση και η ταύτιση γίνεται κυρίως με τον αγγλικό στίχο, στην πορεία κατάλαβα ότι κυρίως ο ελληνικός έχει την βιωματική διάσταση που συγκινεί..

      Dimitris Eliadis
      ποσο πετριδεϊκα ακουγονται ολα ... κριμα και μονο η αναφορα ... χανουμε την ουσια...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις.

      Dimitris Eliadis
      μιλω για τα ποσοστα οχι για κατι αλλο...

      Karma Screen
      Ακόμα και για το τρίτο;

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι, να παίζει κι αυτό 40% ελληνικά. Να ακούγεται και Βάρβογλης, να ακούγεται και Σισιλιάνος.

      Karma Screen
      παίζει Έλληνες αλλά όχι 40 %

      Διαγραφή
  6. Σχόλια από το fb στο ποστ "Αν κάτι μου τη σπάει στα καινούρια βινύλια, σε τέτοιο βαθμό ώστε να οδηγούμαι ώρες-ώρες να τα σιχαίνομαι"...

    Dimitris Panayiotatos
    Το ίδιο με τα εξώφυλλα των δίσκων συμβαίνει και με τις αφίσες των ταινιών. Πάνε εκείνες οι ζωγραφισμενες με τα ζωηρά χρώματα που σε έκαναν να θες να δεις την ταινία σαν τρελός! Τώρα όλες είναι ίδιες, φωτομπουστα ηθοποιών που λες και βγήκαν από βιτρίνα φωτογραφείου.

    Kwstas Agas
    Θέλω να πιστεύω ότι το εξώφυλλο του δίσκου βινυλίου, που, σύμφωνα με τα πλάνα, θα εκδώσω εντός του 2021, δεν θα προκαλέσει αυτές τις εντυπώσεις. Άλλωστε το έχω αναθέσει στην έλιξ, όπερ σημαίνει ΕΓΓΎΗΣΗ σε θέματα αισθητικής και καλαισθησίας!! (Εν τω μεταξύ ... Εδώ και παραπάνω από δύο βδομάδες στείλαμε mail στο εργοστάσιο της Τσεχίας για να μας δώσουν την προσφορά τους για τα 300 βινύλια που θέλουμε να μας φτιάξουν και ... ΑΚΌΜΗ να μας απαντήσουν!!! Αχ αυτό το lockdown ... )

    Gus Kay
    ΕΓΓΎΗΣΗ από το εργοστάσιο της Τσεχίας;;;
    Μαζί με την προσφορά σας να ρωτήσετε κάθε πόσες ώρες κοπής αλλάζουν ''ζαφείρι'' και κάθε πότε αλλάζουν ''τα χημικά'' για τη διαδικασία γαλβανοποίησης της μήτρας. Αυτές είναι δυο από τις 15 παραμέτρους για μια ικανοποιητική χάραξη.

    Kwstas Agas
    ΕΓΓΎΗΣΗ από το εργαστήριο της έλιξ που θα μου φτιάξουν τα εξώφυλλα βινυλίου!! Η καλαισθησία τους είναι ήδη γνωστή!! Για το εργοστάσιο της Τσεχίας ... Ας απαντήσουν στο mail μας και βλέπουμε. Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω παραγγελία από το εργοστάσιο της Τσεχίας (στην πόλη Lodenize βρίσκεται). Το 2009 είχε βγει ξανά δίσκος μου από εκεί. Και μάλιστα τις επαφές τις είχα κάνει μόνος μου και μου είχε κάνει εντύπωση με πόση ευγένεια απαντούσαν στα mail μου οι κυρίες από εκεί με τις οποίες έκανα τις συνεννοήσεις με τα ψευτο- αγγλικά μου. Και το βινύλιο που μου έστειλαν μια χαρά μου βγήκε από ήχο!! Να δούμε με τις καινούριες παραγγελίες, όπως έγραψα πιο πάνω ακόμη περιμένω να μας απαντήσουν ....

    Gus Kay
    Kwstas Agas Το γνωρίζω το εργοστάσιο. Δυστυχώς από το 2009, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο ( υπενθυμίζω την καταστροφή της Apollo Masters τον Φεβρουάριο του 2020 από πυρκαγιά). Αν δε σας ενοχλεί ο θόρυβος μεταξύ των κενών η στα ήσυχα σημεία του δίσκου, τότε ναι, μια χαρά είναι. Τα εξώφυλλα που προσφέρουν τα περισσότερα pressing plant είναι καλύτερης ποιότητας από τις εκτυπώσεις του "Ορφανού" για παράδειγμα. Προσωπικά θα έψαχνα pressing plant που να προσφέρει ικανοποιητική χάραξη - γαλβανοποίηση και το κυριότερο ενα εξειδικευμένο στούντιο να αναλάβει υπεύθυνα το vinyl mastering.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Miltos Marathon
      Συμφωνώ απόλυτα αγαπητέ Φώντα
      ...Από προσωπική εμπειρία μιλώντας, ερχόμενος σε επαφή για να πάρω οικονομική πρόσφορα για να "κόψω"μια σειρά από βινύλια για τις δικές μου δουλειές..πλέον πληρώνεις ακόμη και το pixel της εκτύπωσης...και όσο πιο πολύπλοκη η εκτύπωση τόσο και πιο ακριβή... Σαφώς και η τιμολόγηση δεν έχει να κάνει με τον τρόπο της παραγωγικής διαδικασίας (η οποία ομολογουμένως έχει πολλές ιδιαιτερότητες) αφενός έχει να κάνει με τα ελάχιστα εργοστάσια παραγωγής που λειτουργούν και προσφέρουν συγκεκριμένα πακέτα προσφοράς αλλά αφετέρου και με το γεγονός του ότι ζούμε στην εποχή όπου γατόνια του ινετρνετικού μάρκετινγκ μυρίστηκαν εδώ και καιρό ότι "το ψώνιο πληρώνετε" και το ότι η παραγωγή βινυλίων είναι ένα είδος πολυτέλειας πλέον!...(εδώ φτάσαμε σε σημείο οι περισσότεροι μουσικοί να πληρώνουν για να παρουσιάσουν την δουλειά τους και να ακουστούν... τα βινύλια θα την γλίτωναν)

      Nikos Kouteris
      είναι κατασκευασμένα ετσι ώστε να μην τα ανοίγεις να τα χαρείς, να τα βάζεις μόνο στο ράφι και να λες, α έχω και αυτό. Εγώ προτιμώ να τα παίρνω cd που έχουν και βιβλιαράκι με πληροφορίες και μην αρχίσω τώρα συζήτηση ότι παιζουν καλύτερα

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Φθάνω στο σημείο να νοσταλγώ τα CD των 90s ρε φίλε. Τι κακό είναι αυτό με τα σύγχρονα LP;

      Nikos Kouteris
      Αν δεις cd ελληνικό της Αλεξιου λέω εγώ τώρα στα 90’s είναι κομψοτέχνημα, 30 σελίδες πληροφορίες φωτογραφιες, δεν μιλάω για Graham Βond ιαπωνικά κλπ.

      Thanos Fotiadis
      αγοράζω σε βινύλιο μόνο ειδικές εκδόσεις με πολύ καλή ποιότητα. Τα cd τα έχω ακόμα και τα ακούω αλλά πλέον η κυρίως αγορά μου είναι flac αρχεία μέσω bandcamp.

      Vagelis Avgidis
      ακομα κι αυτα θα γινουν συλλεκτικα σε λιγο!

      Vassilis Serafimakis
      H εποχή που μπορούσα να κοιτάω τα εξώφυλλα με τις ώρες περάσανε ανεπιστρεπτί. Ενδιαφέροντα έχω ακόμα δόξα τώ θεώ (αν ποτέ ξαναβγάλει δίσκο), αλλά τα σημερινά όντως δεν έχουν.

      Vagelis Avgidis
      γιατι να παιρνουμε καινουργια βινυλια? αφου σαν τα παλια δεν υπαρχει τιποτα! αν το βινυλιο δεν εχει αυτη τη παλια μυρωδια...

      Andreas Gomozias
      ο ηχος ειναι ψηφιακος δεν αξιζει σεολα τα καινουργια καμμια σχεση με τα παλια

      Spyros Diastimikos
      Στα περισσότερα, το πρωτογενές ψηφιακό αρχείο δεν έχει γίνει καν remastered για βινύλιο. Ένα συγκριτικό "τρέξιμο" μέσω φασματοσκόπου, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

      Andreas Gomozias
      και remaster να γινοτανε θα ηταν δικοπο μαχαιρι ασε που θα κοστιζε εναν σκασμο λεφτα και ποιος θα το εκανε τωρα

      Spyros Diastimikos
      Υπάρχουν πάντως κάποιοι που επιμένουν να κάνουν. Πληρώνουν διπλά, αλλά κάνουν. Δεν χάνει κανείς να ψαχτεί πριν αγοράσει. Αρκετές φορές ο αγοραστής μπορεί να "τσιμπήσει" αυτή τη πληροφορία.

      Ilias Tsampardoukas
      Καλα εδω δεν μπορουν να πετυχουν το τρυπημα στο κεντρο

      Aris Karampeazis
      Λοιπόν πήρα προχθές την επανεκδοση του Areazione των Area και αυτό ακριβώς σκέφτηκα. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση το εξώφυλλο είναι κάπως νεκρό σε σχέση με μια παλιά κόπια που έχω. Στον ήχο πάντως έχει γίνει καλή δουλειά. Το ίδιο και με το Coil. Στις επανεκδόσεις βέβαια υπάρχει και το ζήτημα αν έχουν τα αρχεία με το πρωτότυπο artwork κλπ ή απλά σκανάρουν. Στα καινούργια- καινούργια μάλλον έχει χαθεί η ‘τέχνη του εξωφύλλου’, δεν γνωρίσω αν υπάρχουν σχετικές art design εταιρίες πλέον όπως η 23 Envelope, η hipgnosis κλπ

      Διαγραφή
    2. Spyros Diastimikos
      Σκανάρουν το 80% στις επανεκδόσεις.

      Eleni Kokkinomagoulou
      Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις εκδόσεις βιβλίων!!!Όλα για το κέρδος!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι και με τα βιβλία. Όχι όμως στο ίδιο απόλυτο σχεδόν ποσοστό, που συμβαίνει με τους δίσκους. Είναι ελαφρώς καλύτερα τα πράγματα εκεί.

      Eleni Kokkinomagoulou
      Ναι,η αλήθεια είναι πως όσον αφορά στις δισκογραφικές το κακό είναι γενικευμένο αλλά το κάνουν κάπως πιο "διακριτικά".Σε συγκεκριμένους όμως εκδοτικούς οίκους τα πράγματα είναι ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ.Κυκλοφορούν βιβλία ίδιου συγγραφέα,με το ίδιο εξώφυλλο στο οποίο αλλάζει μόνο ο τίτλος!Φαντάζεστε τα άλμπουμς καλλιτεχνών-συγκροτημάτων να κυκλοφορούσαν έτσι?ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟ!!!Λες και το εξώφυλλο δεν είναι μέρος της μαγείας,δεν προϊδεάζει για το περιεχόμενο και δεν αποτελεί από μόνο του μια επιπλέον καλλιτεχνική άποψη/έκφραση!!!Ελπίζω να μην φτάσουν και οι δισκογραφικές σε τέτοιες "περικοπές"!!!Καλό σας βράδυ.

      Pitsoulis Achilleas
      Μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα;

      Eleni Kokkinomagoulou
      Όταν βλέπω José Saramago από Καστανιώτη και Gabriel Garcia Marquez από Ψυχoγιό(και Agatha Christie και Harry Potter......)καίγεται η ψυχή μου,τα μάτια μου και τα μυαλά μου μαζί!!!!

      Pitsoulis Achilleas
      Δίκιο έχετε.
      Υπάρχει και ο Gutenberg όμως.
      Οπτική και τυπογραφική όαση.

      Eleni Kokkinomagoulou
      Ω,ναι!Η δική μου,ακόμη μεγαλύτερη όαση,οι λατρεμένες μου εκδόσεις Πόλις!!!!

      Spyros Diastimikos
      Άμα τυπώνουν οι ίδιοι 10 με τα ίδια 5 templates και την ίδια ψηφιακή προσέγγιση, επόμενο είναι. Ακόμα και οι επανεκδόσεις ίδιες δείχνουν και με τις νέες κυκλοφορίες.

      Patritsopoulos Nikos
      Για αυτό μόνο yes
      Tο συγκρότημα

      Jacques Vache
      Επίσης τα νεα βινυλια είναι ένα μεγάλο τους ποσοστό στραβά

      Διαγραφή
  7. Οι κνίτες δεν έκαναν "πάρτυ" αλλά "μαζώξεις".
    Όταν το πασοκ έγινε κυβέρνηση το 1981 ήθελε να σταματήσει την εκπομπή του Γ.Πετρίδη γιατί "έπαιζε εκείνα τα ξένα". Μα τόσος φανατισμός πια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού ακριβώς κολλάει αυτό το σχόλιο; Γιατί τώρα δεν τα θυμάμαι όλα...
      Και γιατί δεν την σταμάτησε τελικά; Για πες μας...

      Διαγραφή