οι MAGENTA FLAWS και ο πολύ ιδιαίτερος (ελληνικός) δίσκος τους “Saturation”

Οι Magenta Flaws είναι ένα (ελληνικό) σχήμα, από την Αθήνα, το οποίον αποτελούν οι Nwa Den κύρια φωνή, σύνθια, πλήκτρα, μπάσο, προγραμματισμός, Tsoupziggy φωνή, κιθάρα, σύνθια, πλήκτρα, μπάσο, προγραμματισμός, Jimmi Routis κιθάρες, σύνθια, πλήκτρα, φωνητικά και Thodoris Sofos ντραμς. Πέρυσι, οι Magenta Flaws τύπωσαν ένα LP, το “Saturation” (2020), στην ανεξάρτητη High Hop Records, και γι’ αυτό θα γράψουμε τώρα...

Το σχήμα, το βινύλιο και το άκουσμα ανήκουν σ’ ένα μυστήριο κράμα από nu-jazz και indie-rock, με το downtempo να είναι ένα βασικό τέμπο των Magenta Flaws, με τα cool vibes να είναι προφανή και διασκορπισμένα σε διάφορες συνθέσεις, με το electro, στις ποικίλες επιμέρους μορφές του, επίσης να κάνει αισθητή την παρουσία του, με κάποιες επιρροές από το progressive rock να ανιχνεύονται περαιτέρω, κυρίως στις κιθάρες, και με τις ερμηνείες να ακολουθούν κατά πόδας το οργανικό κομμάτι, καθώς, και αυτές, είναι χαμηλών τόνων, στα όρια του ψιθύρου ενίοτε, υπαινικτικές και υποβολιμαίες.
Αυτός είναι ο κανόνας, που έχει νόημα επειδή υπάρχουν και οι εξαιρέσεις του. Όπως ας πούμε το τελείωμα στο “Reaper”, που είναι μια ροκιά ξεγυρισμένη ή το “Dirty crown”, που αποτελεί ένα από τα πιο... eighties rock και ταυτοχρόνως πιο ενδιαφέροντα τραγούδια του δίσκου. Πολύ ενδιαφέρον είναι και το κάπως σπαραχτικό “Broken glasses”, με τα φωνητικά της Molyneaux να μην αλλοιώνουν την γενικότερη γραμμή, με το “Religious beasts” να διεκδικεί σταθερά το ενδιαφέρον σου όσο αυτό εξελίσσεται. Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται η Side A…
Φυσικά και στην Side B δεν περιμένεις κάτι διαφορετικό να συμβεί, καθώς αυτό το εκλεπτυσμένο ηχητικό κράμα των Magenta Flaws είναι κυρίαρχο παντού. Εκεί λοιπόν όπου νοιώθεις τα κομμάτια κάπου να χάνονται, να εξαϋλώνονται μέσα απ’ αυτήν την βραδυφλεγή ανάπτυξη, εκεί λοιπόν ξαφνικά, τα ίδια αυτά κομμάτια, ζωηρεύουν, αποκτώντας άλλες διαστάσεις. Αυτή η... μετάβαση, η πύκνωση των γραμμών, παρατηρείται και στο “Fragile”, το B1 track, μα και στο “Mud pit”, που εξελίσσεται προς ένα experimental rock, τύπου seventies Brian Eno. Πολύ καλό το “The frame”, που προσωπικά με παραπέμπει, για κάποιο λόγο, σε ύστερους Roxy Music, electro-προσαρμοσμένους βεβαίως στο τώρα, με το closing track “Turn out but not as you turned in” να επιβεβαιώνει για το “Saturation” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, και οι Magenta Flaws περαιτέρω ένα πολύ ιδιαίτερο και με δικό του ήχο συγκρότημα.
Επαφή: www.highhoprecords.bandcamp.com/