Δεν υπάρχει κρίση
στην παραγόμενη μουσική, ούτε στη διεθνή ούτε στην ελληνική. Δουλειές πάντα
έβγαιναν, βγαίνουν και θα βγαίνουν και μάλιστα σε ποσότητες που δεν είναι
εύκολο να «καταναλωθούν» από τον μέσο ακροατή. Ψηφιακές ή φυσικές οι δουλειές
θα είναι πάντα πολλές, και κυρίως θα αφορούν σε όλες τις κατευθύνσεις και σε όλα
τα είδη. Από τη «σύγχρονη κλασική», την avant-garde και την πειραματική μουσική (με ηλεκτρονικά ή άλλα στοιχεία), μέχρι το
ροκ (ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο), την τζαζ, την ποπ και την λαϊκοπόπ, έως το χιπχόπ
φυσικά και όλα τα παρακλάδια του.
Σε κάθε είδος μουσικής υπάρχουν τα «άριστα», τα «πολύ καλά», τα «καλά» και τα «αδιάφορα» άλμπουμ ή τραγούδια. Αυτές οι κατηγορίες δεν αλλάζουν, ασχέτως αν η πληθυσμιακή κατανομή τους μπορεί να μεταβάλλεται ελαφρώς από χρονιά σε χρονιά. Πάντα θα είναι λίγα τα «άριστα» και τα «πολύ καλά» άλμπουμ, ενώ πάντα τα περισσότερα θα είναι από «καλά» και προς τα κάτω.
Κάθε κατηγορία απ’ αυτές έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Τα «Άριστα», που μας
απασχολούν εδώ, σημαίνει άλμπουμ που καινοτομούν. Που επιχειρούν να πάνε τη
μουσική λίγο παραπέρα. Να την μετατοπίσουν κατά τι από το προφανές και το
αναμενόμενο. Άλμπουμ που έχουν να προτείνουν νέους ήχους και νέες διασυνδέσεις
των ήχων, που δεν λυγίζουν μπροστά στο πείραμα, έχοντας όμως κατακτήσει κι ένα
μέτρο, ώστε το πείραμα να μην μετατρέπεται σε αυτοσκοπό. Είναι τα άλμπουμ,
τελικά, που επιχειρούν να εκφράσουν έναν ιδιόμορφο λόγο, που να είναι ταυτοχρόνως
σοβαρός, στιβαρός, ρηξικέλευθος και προχωρημένος, και που δεν είναι άλλος,
βασικά, από το λόγο των δημιουργών τους.
Η ποπ και τα παρακλάδια της στόχο έχουν τις πωλήσεις, κι έτσι, επειδή είναι δημοφιλής η ποπ, μπορεί και επηρεάζει τις μάζες. Κάτι πολύ σημαντικό από μόνο του. Μέσα στην ποπ χωράει και το πείραμα, αλλά σε πολύ συγκεκριμένες ποσότητες, προκειμένου να γίνεται αποδεκτό αυτό από το πλατύ κοινό. Η ποπ από μόνη της δεν πειραματίζεται. Απλώς δανείζεται πειραματικά στοιχεία από άλλες μουσικές, τα ενσωματώνει και τα διοχετεύει οπουδήποτε.
Υπάρχει όμως και η αντίστροφη πορεία. Δηλαδή η «δύσκολη» μουσική να δανείζεται στοιχεία από την ποπ. Και αυτό έχει ενδιαφέρον. Να ακούς, ας πούμε, τζαζ ή πειραματικούς δίσκους, που να προβάλλουν ποπ αναφορές. Γενικά, υπάρχει μια επικοινωνία ανάμεσα στις μουσικές καταστάσεις, που ενέχει ορισμένες φορές την έκπληξη και άλλες (μάλλον τις περισσότερες) την αδιαφορία ή την απογοήτευση. Σε κάθε περίπτωση είναι οι μουσικοί με το μεγάλο ταλέντο και το όραμα, που τα καταφέρνουν καλά σε όλα, και που ξέρουν να ζυγίζουν τις επιρροές και τις αναφορές τους.
Τις πιο πολλές φορές οι αληθινά ριζοσπάστες δημιουργοί (συνθέτες, τραγουδοποιοί, παραγωγοί κ.λπ.) ποτέ δεν θα γίνουν το ίδιο δημοφιλείς με τους ποπίστες. Θα μείνουν στη σκιά της εμπορικότητας, απολαμβάνοντας την εκτίμηση ενός μικρότερου κοινού, που είναι πρόθυμο να αφεθεί στη μουσική με όρους διαφορετικούς από τους συνήθεις. Και σε σχέση με τη δισκογραφία, εκεί όπου οι μουσικόφιλοι επιθυμούν ν’ ακούσουν το «άλλο», μα και σε σχέση με τη μαζική διασκέδαση, σε μιαν «αρένα» ή σε μια συναυλία ανοιχτού χώρου.
Η μουσική είναι οπωσδήποτε και μέθεξη και επικοινωνία –αν και όχι πια συνδεμένη μ’ ένα όραμα γύρω από τον επαναπροσδιορισμό όλων των υφιστάμενων σχέσεων μέσα στην κοινωνία, όπως συνέβη στο δεύτερο μισό των σίξτις–, όμως όλα αυτά (η μέθεξη και η επικοινωνία) μπορεί να συμβούν και σε λιγότερο αχανείς χώρους. Σε μια μικρή σκηνή, εκεί όπου έχουν πρόσβαση διάφοροι άξιοι μουσικοί και συγκροτήματα, με αληθινά σπουδαίο ρεπερτόριο.
Έτσι λοιπόν, και με βάση όλα τα προηγούμενα, εγώ δεν θα επιλέξω από την ποπ και το μέινστριμ, αλλά από είδη που δεν χαίρουν ιδιαίτερης δημοτικότητας. Και λέμε πάντα για ελληνικούς δίσκους, που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2023 και οι οποίοι μού έκαναν εντύπωση.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/pera-apo-tin-pop-kai-meinstrim-ta-kalytera-ellinika-almpoym-toy-2023
Σε κάθε είδος μουσικής υπάρχουν τα «άριστα», τα «πολύ καλά», τα «καλά» και τα «αδιάφορα» άλμπουμ ή τραγούδια. Αυτές οι κατηγορίες δεν αλλάζουν, ασχέτως αν η πληθυσμιακή κατανομή τους μπορεί να μεταβάλλεται ελαφρώς από χρονιά σε χρονιά. Πάντα θα είναι λίγα τα «άριστα» και τα «πολύ καλά» άλμπουμ, ενώ πάντα τα περισσότερα θα είναι από «καλά» και προς τα κάτω.
Κάθε κατηγορία απ’ αυτές έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η ποπ και τα παρακλάδια της στόχο έχουν τις πωλήσεις, κι έτσι, επειδή είναι δημοφιλής η ποπ, μπορεί και επηρεάζει τις μάζες. Κάτι πολύ σημαντικό από μόνο του. Μέσα στην ποπ χωράει και το πείραμα, αλλά σε πολύ συγκεκριμένες ποσότητες, προκειμένου να γίνεται αποδεκτό αυτό από το πλατύ κοινό. Η ποπ από μόνη της δεν πειραματίζεται. Απλώς δανείζεται πειραματικά στοιχεία από άλλες μουσικές, τα ενσωματώνει και τα διοχετεύει οπουδήποτε.
Υπάρχει όμως και η αντίστροφη πορεία. Δηλαδή η «δύσκολη» μουσική να δανείζεται στοιχεία από την ποπ. Και αυτό έχει ενδιαφέρον. Να ακούς, ας πούμε, τζαζ ή πειραματικούς δίσκους, που να προβάλλουν ποπ αναφορές. Γενικά, υπάρχει μια επικοινωνία ανάμεσα στις μουσικές καταστάσεις, που ενέχει ορισμένες φορές την έκπληξη και άλλες (μάλλον τις περισσότερες) την αδιαφορία ή την απογοήτευση. Σε κάθε περίπτωση είναι οι μουσικοί με το μεγάλο ταλέντο και το όραμα, που τα καταφέρνουν καλά σε όλα, και που ξέρουν να ζυγίζουν τις επιρροές και τις αναφορές τους.
Τις πιο πολλές φορές οι αληθινά ριζοσπάστες δημιουργοί (συνθέτες, τραγουδοποιοί, παραγωγοί κ.λπ.) ποτέ δεν θα γίνουν το ίδιο δημοφιλείς με τους ποπίστες. Θα μείνουν στη σκιά της εμπορικότητας, απολαμβάνοντας την εκτίμηση ενός μικρότερου κοινού, που είναι πρόθυμο να αφεθεί στη μουσική με όρους διαφορετικούς από τους συνήθεις. Και σε σχέση με τη δισκογραφία, εκεί όπου οι μουσικόφιλοι επιθυμούν ν’ ακούσουν το «άλλο», μα και σε σχέση με τη μαζική διασκέδαση, σε μιαν «αρένα» ή σε μια συναυλία ανοιχτού χώρου.
Η μουσική είναι οπωσδήποτε και μέθεξη και επικοινωνία –αν και όχι πια συνδεμένη μ’ ένα όραμα γύρω από τον επαναπροσδιορισμό όλων των υφιστάμενων σχέσεων μέσα στην κοινωνία, όπως συνέβη στο δεύτερο μισό των σίξτις–, όμως όλα αυτά (η μέθεξη και η επικοινωνία) μπορεί να συμβούν και σε λιγότερο αχανείς χώρους. Σε μια μικρή σκηνή, εκεί όπου έχουν πρόσβαση διάφοροι άξιοι μουσικοί και συγκροτήματα, με αληθινά σπουδαίο ρεπερτόριο.
Έτσι λοιπόν, και με βάση όλα τα προηγούμενα, εγώ δεν θα επιλέξω από την ποπ και το μέινστριμ, αλλά από είδη που δεν χαίρουν ιδιαίτερης δημοτικότητας. Και λέμε πάντα για ελληνικούς δίσκους, που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2023 και οι οποίοι μού έκαναν εντύπωση.
https://www.lifo.gr/culture/music/pera-apo-tin-pop-kai-meinstrim-ta-kalytera-ellinika-almpoym-toy-2023
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου