Το προηγούμενο καλοκαίρι (24 Ιουνίου 2023) γράψαμε για τους/τον
Lamp of the Universe, από το Hamilton, της Νέας Ζηλανδίας
– και μάλιστα, ταυτοχρόνως, για δύο δίσκους τους, το “The Akashic Field” του 2022, το οποίο θα τύπωνε σε CD η Sound Effect Records το ’23, και για το “The Cosmic Union” του 2001, που θα επανακυκλοφορούσε και αυτό σε CD από την αθηναϊκή εταιρεία.
Τώρα, όμως, έχουμε να στρίβει στο πλατώ (άρα μιλάμε για βινύλιο) το πιο νέο άλμπουμ των Lamp of the Universe, που αποκαλείται “Kaleidoscope Mind” [Sound Effect Records, 2023], που είναι ηχογραφημένο, και αυτό, από τον Craig Williamson, στο Hamilton το 2022-23.
Στον δίσκο καταγράφονται επτά tracks συνολικώς (τρία και τέσσερα ανά πλευρά), που κινούνται φυσικά προς βαρείς και ανένδοτες ψυχεδελικές κατευθύνσεις.
Ακούω το πρώτο κομμάτι, το 9λεπτο “Ritual of innerlight” και... λιγάκι
ανατριχιάζω, καθώς ανακαλώ στη μνήμη μου τους Purple Overdose της ύστερης εποχής
και τον Κώστα Κωνσταντίνου και ακόμη τον S.T. Mikael της Xotic Mind. Πάνω σ’ ένα υπνωτιστικό
μέσο τέμπο ο Craig Williamson
αραδιάζει τα πάντα. Κιθάρες, σιτάρ, φλάουτα, πλήκτρα και βασικά μέλοτρον και
σωρούς από εφφέ, και μ’ αυτή την κάπως πειραγμένη και οξεία φωνή του έχει τον
τρόπο να μας ταξιδεύει σε απόκοσμα περιβάλλοντα. Πολύ δυνατό κομμάτι, για
εισαγωγή, που καθορίζει κατά έναν τρόπο ολάκερο τον δίσκο.
Το 5λεπτο “Golden dawn”, που ακολουθεί, κινείται στην ίδια διαδρομή φυσικά. Το μέλοτρον κάνει τρομερή δουλειά στο background, με το ρυθμικό τμήμα να κρατάει γερά, πυροδοτώντας απανωτά διακεκαυμένα, όσο και «παραμορφωμένα» σόλι στην κιθάρα, που σε κολλάνε στον τοίχο.
Για το κλείσιμο της πρώτης πλευράς ο Williamson μας τρατάρει το 6λεπτο “Codex moon”, που έχει φλάουτο, πλήκτρα, ντραμς πολύ μπροστά και βεβαίως αυτή τη φωνή που κάπως «σέρνεται» και που κολλάει άψογα με τα υπόλοιπα όργανα (χωρίς να βγαίνει πάνω απ’ αυτά, αλλά ούτε και να περνάει απαρατήρητη).
Πρώτο κομμάτι για την Side B το σχεδόν 5λεπτο “Procession”, με την κάπως ικετευτική αφήγηση του Craig Williamson και την «απλωμένη» μελωδική γραμμή, που κυριαρχεί στο κομμάτι, το οποίο κυλάει δίχως σόλι και με έξοχη... ομαδική δουλειά από τον έναν.
Στο 5λεπτο “Life of the severing” προβάλλεται ένα κάπως επικό ρυθμικό τμήμα, επί του οποίου κεντάνε οι φαζαριστές κιθάρες και επικάθονται οι φωνές, που σκάνε από διάφορες διευθύνσεις δημιουργώντας «σωστά» αρμονικά πλαίσια. Ένα τέτοιο κομμάτι θα μπορούσε να προαλείφεται και για το hit του δίσκου.
Προτελευταίο track του “Kaleidoscope Mind” είναι το επίσης 5λεπτο “Immortal rites”, που είναι ινδοπρεπές. Με ακουστικές κιθάρες, σιτάρ, τάμπλα, tanpura και με φωνητικά «κανονικά», και σε στυλ mantra, δεν μπορεί παρά να διαθέτει ολοφάνερο ψυχεδελικό trance.
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το 7λεπτο “Transfiguration”, που είναι, αναμφισβήτητα, ένα από τα highlights του δίσκου. Περικλείει, εν ολίγοις, όλες τις τραγουδοποιητικές αρετές αυτού του τύπου από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία, που δεν παύει, για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα τώρα, να επιμένει σ’ έναν ροκ ήχο του «χθες», μεταφέροντάς τον στις μέρες μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Πολύ ωραία η έκδοση της Sound Effect Records, με το δυνατό gatefold cover.
Επαφή: https://www.soundeffect-records.gr/
Τώρα, όμως, έχουμε να στρίβει στο πλατώ (άρα μιλάμε για βινύλιο) το πιο νέο άλμπουμ των Lamp of the Universe, που αποκαλείται “Kaleidoscope Mind” [Sound Effect Records, 2023], που είναι ηχογραφημένο, και αυτό, από τον Craig Williamson, στο Hamilton το 2022-23.
Στον δίσκο καταγράφονται επτά tracks συνολικώς (τρία και τέσσερα ανά πλευρά), που κινούνται φυσικά προς βαρείς και ανένδοτες ψυχεδελικές κατευθύνσεις.
Το 5λεπτο “Golden dawn”, που ακολουθεί, κινείται στην ίδια διαδρομή φυσικά. Το μέλοτρον κάνει τρομερή δουλειά στο background, με το ρυθμικό τμήμα να κρατάει γερά, πυροδοτώντας απανωτά διακεκαυμένα, όσο και «παραμορφωμένα» σόλι στην κιθάρα, που σε κολλάνε στον τοίχο.
Για το κλείσιμο της πρώτης πλευράς ο Williamson μας τρατάρει το 6λεπτο “Codex moon”, που έχει φλάουτο, πλήκτρα, ντραμς πολύ μπροστά και βεβαίως αυτή τη φωνή που κάπως «σέρνεται» και που κολλάει άψογα με τα υπόλοιπα όργανα (χωρίς να βγαίνει πάνω απ’ αυτά, αλλά ούτε και να περνάει απαρατήρητη).
Πρώτο κομμάτι για την Side B το σχεδόν 5λεπτο “Procession”, με την κάπως ικετευτική αφήγηση του Craig Williamson και την «απλωμένη» μελωδική γραμμή, που κυριαρχεί στο κομμάτι, το οποίο κυλάει δίχως σόλι και με έξοχη... ομαδική δουλειά από τον έναν.
Στο 5λεπτο “Life of the severing” προβάλλεται ένα κάπως επικό ρυθμικό τμήμα, επί του οποίου κεντάνε οι φαζαριστές κιθάρες και επικάθονται οι φωνές, που σκάνε από διάφορες διευθύνσεις δημιουργώντας «σωστά» αρμονικά πλαίσια. Ένα τέτοιο κομμάτι θα μπορούσε να προαλείφεται και για το hit του δίσκου.
Προτελευταίο track του “Kaleidoscope Mind” είναι το επίσης 5λεπτο “Immortal rites”, που είναι ινδοπρεπές. Με ακουστικές κιθάρες, σιτάρ, τάμπλα, tanpura και με φωνητικά «κανονικά», και σε στυλ mantra, δεν μπορεί παρά να διαθέτει ολοφάνερο ψυχεδελικό trance.
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το 7λεπτο “Transfiguration”, που είναι, αναμφισβήτητα, ένα από τα highlights του δίσκου. Περικλείει, εν ολίγοις, όλες τις τραγουδοποιητικές αρετές αυτού του τύπου από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία, που δεν παύει, για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα τώρα, να επιμένει σ’ έναν ροκ ήχο του «χθες», μεταφέροντάς τον στις μέρες μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Πολύ ωραία η έκδοση της Sound Effect Records, με το δυνατό gatefold cover.
Επαφή: https://www.soundeffect-records.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου