ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΟΔΕΣ: Με Χιπ Χοπ Διάθεση [Ogdoo Music Group / Studio
Pazl, 2023]
Υπάρχει... έντεχνο χιπ χοπ; Αν υπάρχει τότε το LP «Με Χιπ Χοπ Διάθεση», των Χρήστου Μοδέ και Δημήτρη Καρρά, στο οποίο συμμετέχουν η Μελίνα Ασλανίδου και ο Γιάννης Κότσιρας, θα μπορούσε να ήταν τέτοιο.
Γενικώς, λέμε για ένα old school χιπ χοπ άλμπουμ, που διαθέτει μουσικές του Χρήστου Μοδέ
και στίχους του Δημήτρη Καρρά, και στο οποίο συμμετέχουν διάφοροι καλλιτέχνες,
από διαφορετικούς χώρους, ως guests.
Έτσι, πέρα από την Ασλανίδου και τον Κότσιρα, στο «Με Χιπ Χοπ Διάθεση»
ακούγονται και οι: ΜC Yinka,
Δημήτρης Μητσοτάκης, Δημήτρης Μεντζέλος, Φώτης Ανδρικόπουλος, Γιάννης
Βασιλώττος, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Μαλού Κυριακοπούλου, Δημήτρης Κοττάκης, Τζένη
Χατζοπούλου, Στεφανία και Μαργιάννα.
Το άκουσμα είναι αυτό που αναμένεις. Και οπωσδήποτε ενδιαφέρον, με τους «έντεχνους» να αποδίδουν τα τραγουδιστικά μέρη, και με τους MCs να ραπάρουν κατά τα κλασικά.
Το «Ταινία τρόμου» από την πρώτη πλευρά, με Μεντζέλο (Ημισκούμπρια) και Κότσιρα θα μπορούσε να ακούγεται με άνεση στα «έντεχνα» ραδιόφωνα, ενώ και το «Θα τα καταφέρω» με Ανδρικόπουλο-Βασιλώττο είναι επίσης ενδιαφέρον και άνετα μεταδόσιμο (όπως και κάθε track του δίσκου).
Οι στίχοι, εννοούμε, είναι... ευπρεπείς για χιπ χοπ, χωρίς “parental advisory”, και αυτό δείχνει, αν θέλετε, και τον προσανατολισμό του δίσκου, που στοχεύει προς τις πιο μεγάλες ηλικίες, οι οποίες παραδίδουν πλέον τη σκυτάλη στους νεότερους με τύψεις, απορίες, ελπίδα και συγκίνηση («Σκυτάλη» με Καρρά και Ασλανίδου).
VARIOUS: Rocka Rolla 6 Songs / Ένας δραματουργικός
μονόλογος του Δημήτρη Καρρά με τον Γιώργο Κιμούλη [Ogdoo Music Group / Studio Pazl, 2023]
Είναι παράξενο το CD-book «Rocka Rolla 6 Songs / Ένας δραματουργικός μονόλογος του Δημήτρη Καρρά με τον Γιώργο Κιμούλη». Βασικά, γιατί συνδυάζει θεατρικό μονόλογο (γραμμένο από τον Καρρά) με κλασικές ροκ μπαλάντες, διασκευασμένες στην ελληνική γλώσσα (σε στίχους επίσης του Καρρά).
Υπάρχει concept λοιπόν εδώ, και αυτό έχει να κάνει με το ροκ.
Το κύριο μέρος του άλμπουμ καταλαμβάνει ο μονόλογος ενός (φανταστικού φυσικά) ροκ μουσικού, πριν από την αποχαιρετιστήρια παράστασή του, τον οποίον υποδύεται, άψογα εννοείται, ο Γιώργος Κιμούλης –με τις πράξεις του μονολόγου να «διακόπτονται» από έξι τραγούδια, που σχολιάζουν με τον δικό τους τρόπο, την 40χρονη ροκ ζωή του John Wickman (Κιμούλης).
Τα τραγούδια αυτά είναι τα εξής: “Colors” του Donovan ως «Πού να σε βρω» με τον Βασίλη Καζούλη, “Sad Lisa” του Cat Stevens ως «Λυπημένη Λίζα» με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, “Prison song” του Graham Nash ως «Το τραγούδι της φυλακής» με τον Μανώλη Φάμελλο, “C’est la vie” των Greg Lake / Emerson Lake & Palmer, με την Μελίνα Ασλανίδου και τον Δημήτρη Μπάκουλη, “Lady D’Arbanville” του Cat Stevens ως «Μικρή μου κυρία» με τον Γιώργο Νταλάρα και “Through glass” των Stone Sour ως «Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς» με τον Κώστα Χρονόπουλο.
To CD-book ολοκληρώνεται με τον Επίλογο «Τι είναι ροκ τελικά;».
Όλα και εδώ έχουν τη σημασία τους – και τα κείμενα και βεβαίως οι διασκευές. Όλες οι ερμηνείες είναι συμβατές με το γενικότερο θέμα, μία όμως εκείνη της Μελίνας Ασλανίδου στο τραγούδι των Greg Lake / Pete Sinfield είναι η έκπληξη του δίσκου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΩΤΤΟΣ: Αποδομημένος
Shakespeare [Ogdoo Music Group / Studio Pazl, 2022]
Στο άλμπουμ «Αποδομημένος Shakespeare» του τραγουδιστή Γιάννη Βασιλώττου, που είναι προπέρσινο, ακούμε διάφορα σονέτα του Σαίξπηρ (τα υπ’ αριθμόν 2, 23, 35, 56, 64, 71, 97, 104, 132 και 138), μελοποιημένα από τον Δημήτρη Καρρά, ο οποίος έχει επιμεληθεί και την ελεύθερη απόδοσή τους στα ελληνικά – ελεύθερη, προφανώς, ώστε να μπορέσουν τα ποιήματα να μελοποιηθούν ευκολότερα, στη γλώσσα μας.
Το ύφος της δουλειάς του Καρρά είναι το σύγχρονο «έντεχνο» τραγούδι, κυρίως εκείνο με τις δυτικές αναφορές, χωρίς μπουζούκια και με λίγους... ελληνικούς ήχους στις ενοργανώσεις.
Η βασική μπάντα, εννοούμε, που συνοδεύει τον Βασιλώττο αποτελείται από τους Μαρίνα Γύρα πιάνο, Νίκο Γύρα ενορχήστρωση, μπάσο, καζού, κιθάρες, μπαγλαμά, νέυ, μπάντζο, φυσαρμόνικα, Ιάσωνα Κτενά βιολί και Θέμη Σπύρου ντραμς, ενώ δίπλα σ’ αυτή την τετράδα στέκονται και ορισμένοι ακόμη μουσικοί σε φωνητικά, μπάσο, πλήκτρα, τρομπέτα και ντραμς. Επίσης να προσθέσουμε πως ένα τραγούδι λέει ο Γιώργος Νταλάρας και ένα η Μαρία Παπαγεωργίου («Σονέτο 2 / Χαμένη ομορφιά»), που είναι ταυτοχρόνως κι ένα από τα ωραιότερα του CD. Ακόμη, ακούγεται ανά διαστήματα και ο ηθοποιός Αλέξης Γεωργούλης σε σύντομες απαγγελίες.
Ο Δημήτρης Καρράς είναι ένας σύγχρονος τραγουδοποιός, που κινείται σε μία μεγάλη γκάμα ειδών και (ηχο)χρωμάτων –υπάρχουν reviews για πολλές δουλειές του στο blog– και εδώ, σ’ ένα απαιτητικό, οπωσδήποτε, ρεπερτόριο, που σε κάθε περίπτωση το φέρνει στα μέτρα του, κατορθώνει (ο Καρράς), για μιαν ακόμη φορά, να προτείνει ορισμένα πολύ καλά τραγούδια.
Ο Γιάννης Βασιλώττος, περαιτέρω, είναι ένας αρκετά καλός και εκφραστικός τραγουδιστής, που μπορεί να «γράψει» με τη φωνή του, κάτι που φαίνεται πρωτίστως στα τραγούδια «Σονέτο 23 / Του έρωτα τα λόγια», «Σονέτο 132 / Πένθιμα μάτια», μα και σε ορισμένα ακόμη.
Ευπρόσωπη δουλειά, το ξαναλέμε, στην οποία ο πήχης έχει τοποθετηθεί, εξ αρχής, πολύ ψηλά. Κάτι που το γνωρίζει, οπωσδήποτε, και ο συνθέτης, προσπαθώντας, ασυζητητί, για το καλύτερο.
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr
Υπάρχει... έντεχνο χιπ χοπ; Αν υπάρχει τότε το LP «Με Χιπ Χοπ Διάθεση», των Χρήστου Μοδέ και Δημήτρη Καρρά, στο οποίο συμμετέχουν η Μελίνα Ασλανίδου και ο Γιάννης Κότσιρας, θα μπορούσε να ήταν τέτοιο.
Το άκουσμα είναι αυτό που αναμένεις. Και οπωσδήποτε ενδιαφέρον, με τους «έντεχνους» να αποδίδουν τα τραγουδιστικά μέρη, και με τους MCs να ραπάρουν κατά τα κλασικά.
Το «Ταινία τρόμου» από την πρώτη πλευρά, με Μεντζέλο (Ημισκούμπρια) και Κότσιρα θα μπορούσε να ακούγεται με άνεση στα «έντεχνα» ραδιόφωνα, ενώ και το «Θα τα καταφέρω» με Ανδρικόπουλο-Βασιλώττο είναι επίσης ενδιαφέρον και άνετα μεταδόσιμο (όπως και κάθε track του δίσκου).
Οι στίχοι, εννοούμε, είναι... ευπρεπείς για χιπ χοπ, χωρίς “parental advisory”, και αυτό δείχνει, αν θέλετε, και τον προσανατολισμό του δίσκου, που στοχεύει προς τις πιο μεγάλες ηλικίες, οι οποίες παραδίδουν πλέον τη σκυτάλη στους νεότερους με τύψεις, απορίες, ελπίδα και συγκίνηση («Σκυτάλη» με Καρρά και Ασλανίδου).
Είναι παράξενο το CD-book «Rocka Rolla 6 Songs / Ένας δραματουργικός μονόλογος του Δημήτρη Καρρά με τον Γιώργο Κιμούλη». Βασικά, γιατί συνδυάζει θεατρικό μονόλογο (γραμμένο από τον Καρρά) με κλασικές ροκ μπαλάντες, διασκευασμένες στην ελληνική γλώσσα (σε στίχους επίσης του Καρρά).
Υπάρχει concept λοιπόν εδώ, και αυτό έχει να κάνει με το ροκ.
Το κύριο μέρος του άλμπουμ καταλαμβάνει ο μονόλογος ενός (φανταστικού φυσικά) ροκ μουσικού, πριν από την αποχαιρετιστήρια παράστασή του, τον οποίον υποδύεται, άψογα εννοείται, ο Γιώργος Κιμούλης –με τις πράξεις του μονολόγου να «διακόπτονται» από έξι τραγούδια, που σχολιάζουν με τον δικό τους τρόπο, την 40χρονη ροκ ζωή του John Wickman (Κιμούλης).
Τα τραγούδια αυτά είναι τα εξής: “Colors” του Donovan ως «Πού να σε βρω» με τον Βασίλη Καζούλη, “Sad Lisa” του Cat Stevens ως «Λυπημένη Λίζα» με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, “Prison song” του Graham Nash ως «Το τραγούδι της φυλακής» με τον Μανώλη Φάμελλο, “C’est la vie” των Greg Lake / Emerson Lake & Palmer, με την Μελίνα Ασλανίδου και τον Δημήτρη Μπάκουλη, “Lady D’Arbanville” του Cat Stevens ως «Μικρή μου κυρία» με τον Γιώργο Νταλάρα και “Through glass” των Stone Sour ως «Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς» με τον Κώστα Χρονόπουλο.
To CD-book ολοκληρώνεται με τον Επίλογο «Τι είναι ροκ τελικά;».
Όλα και εδώ έχουν τη σημασία τους – και τα κείμενα και βεβαίως οι διασκευές. Όλες οι ερμηνείες είναι συμβατές με το γενικότερο θέμα, μία όμως εκείνη της Μελίνας Ασλανίδου στο τραγούδι των Greg Lake / Pete Sinfield είναι η έκπληξη του δίσκου.
Στο άλμπουμ «Αποδομημένος Shakespeare» του τραγουδιστή Γιάννη Βασιλώττου, που είναι προπέρσινο, ακούμε διάφορα σονέτα του Σαίξπηρ (τα υπ’ αριθμόν 2, 23, 35, 56, 64, 71, 97, 104, 132 και 138), μελοποιημένα από τον Δημήτρη Καρρά, ο οποίος έχει επιμεληθεί και την ελεύθερη απόδοσή τους στα ελληνικά – ελεύθερη, προφανώς, ώστε να μπορέσουν τα ποιήματα να μελοποιηθούν ευκολότερα, στη γλώσσα μας.
Το ύφος της δουλειάς του Καρρά είναι το σύγχρονο «έντεχνο» τραγούδι, κυρίως εκείνο με τις δυτικές αναφορές, χωρίς μπουζούκια και με λίγους... ελληνικούς ήχους στις ενοργανώσεις.
Η βασική μπάντα, εννοούμε, που συνοδεύει τον Βασιλώττο αποτελείται από τους Μαρίνα Γύρα πιάνο, Νίκο Γύρα ενορχήστρωση, μπάσο, καζού, κιθάρες, μπαγλαμά, νέυ, μπάντζο, φυσαρμόνικα, Ιάσωνα Κτενά βιολί και Θέμη Σπύρου ντραμς, ενώ δίπλα σ’ αυτή την τετράδα στέκονται και ορισμένοι ακόμη μουσικοί σε φωνητικά, μπάσο, πλήκτρα, τρομπέτα και ντραμς. Επίσης να προσθέσουμε πως ένα τραγούδι λέει ο Γιώργος Νταλάρας και ένα η Μαρία Παπαγεωργίου («Σονέτο 2 / Χαμένη ομορφιά»), που είναι ταυτοχρόνως κι ένα από τα ωραιότερα του CD. Ακόμη, ακούγεται ανά διαστήματα και ο ηθοποιός Αλέξης Γεωργούλης σε σύντομες απαγγελίες.
Ο Δημήτρης Καρράς είναι ένας σύγχρονος τραγουδοποιός, που κινείται σε μία μεγάλη γκάμα ειδών και (ηχο)χρωμάτων –υπάρχουν reviews για πολλές δουλειές του στο blog– και εδώ, σ’ ένα απαιτητικό, οπωσδήποτε, ρεπερτόριο, που σε κάθε περίπτωση το φέρνει στα μέτρα του, κατορθώνει (ο Καρράς), για μιαν ακόμη φορά, να προτείνει ορισμένα πολύ καλά τραγούδια.
Ο Γιάννης Βασιλώττος, περαιτέρω, είναι ένας αρκετά καλός και εκφραστικός τραγουδιστής, που μπορεί να «γράψει» με τη φωνή του, κάτι που φαίνεται πρωτίστως στα τραγούδια «Σονέτο 23 / Του έρωτα τα λόγια», «Σονέτο 132 / Πένθιμα μάτια», μα και σε ορισμένα ακόμη.
Ευπρόσωπη δουλειά, το ξαναλέμε, στην οποία ο πήχης έχει τοποθετηθεί, εξ αρχής, πολύ ψηλά. Κάτι που το γνωρίζει, οπωσδήποτε, και ο συνθέτης, προσπαθώντας, ασυζητητί, για το καλύτερο.
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου